Nog geen tien uur ‘s avonds en ik ben volledig op.
Hoe laat werd ik wakker, vanochtend, vannacht, was het vier uur? Ach, ik was het vergeten.
Ik zou er aantekeningen van moeten maken, de dingen en de zaken, de gedachten en de gesprekken. Zoveel op een dag, soms.
Om vier uur werd ik wakker en besloot vandaag eens flink aan te pakken, met moed in te pakken. Zeven dozen heb ik voor elkaar gekregen.
Ik heb de bankrekening gecontroleerd. De cheque die ik nog tegoed heb, moet nu echt komen. Het wordt nijpend.
Ik heb gebeld met de huisbaas en geklaagd over de makelaar die het bloed onder mijn nagels zuigt.
Hem heb ik wel ontvangen en ook maar eens aardig tegen de kijkers gedaan. Vier kregen belangstelling. En hoe eerder iemand de afgebladderde muren van mijn bestaan wil overnemen, hoe beter. Was er maar eens een dag dat Jan en Alleman de deur niet platliepen.
Alsof het niet moeilijk genoeg is om een derde van mijn leven tot kladjes, verkreukelde proppen en stoffige boeken in kale dozen te stoppen. Noem het maar krankzinnig, ik kan dat niet met al die nieuwsgierige ogen die het volgen. Dit zijn de schatten van mijn bestaan. De boeken waar ik van houd, verborgen onder lagen stof en nicotine aanslag. Ik vind ze met een sopje een voor een weer terug, de weelderige overloed van echt bijzondere kookboeken, politieke analyses, psychologische babbels, mythische verhalen, bijbelse teksten, de biografieën, de hulpgidsen, how to boeken en ook de koffietafel exemplaren van onmogelijk formaat. Ik had mezelf beloofd streng te zijn. Niet alles is van wereldbelang.
Maar het stapeltje voor de weggeef is karig klein, slechts vier stuks van de ik-weet-niet-hoeveel-honderd die er vandaag door mijn handen zijn gegaan.
Ik heb gesproken met de art teacher die morgen de restanten van de gevaarlijke goedjes komt ophalen, de licht ontvlambare vloeistoffen en tubes van mijn hart.
Ik heb ook gesproken met de bevriende reporter die net op dat moment een dijk van een aanbevelingsbrief voor mij aan het tikken was, voor het hoofdkantoor. Hij weet zeker dat ik maar hoef te kikken… In elk geval een gesprek.
Het zijn allemaal luchtbellen, maar mij maakt het blij. Ook daar heb ik tijd voor nodig. Ik wil er langzaam van genieten.
Ik heb de mobiele gecanceled en een rekening betaald. Daarna ben ik naar de rots gevlucht, vond daar de vriendin van vroeger aan wie ik mijn troost en toeverlaat heb nagelaten en samen hebben we gekletst over hoe haar leven langzaam vorm begint te krijgen in dit krankzinnige land. Land van mijn hart. Ook zij zal leren vluchten, mooier dan waar ook in de wereld.
En weer verder pakken.
Ondertussen kwamen de mensen over de vloer om het huis te bekijken. Mijn koelkast werd opengetrokken en ook het vriesvak was niet veilig. De architecte verloor zich in mijn boeken die in stapels om me heen lagen en de puberes wilde toch liever iets een beetje meer normaal dan dit stoffige magazijn.
Vandaag is heftig op, de laatste doos geplakt.
En als je het niet meer zo scherp ziet, is het wonderlijk wat je waarneemt met half dichtgeknepen ogen.
Morgen meer.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Michal Rovner; Notes, 1, 2, 3 en 4
En je bent al niet lekker, met die buikgriep en zo.
Voel me nu even net als jij. Moe, uitgeblust.
Ik ga vroeg naar bed, morgen wordt een prachtige dag en daarvoor moet ik energie verzamelen.
Dikke kus lieverd!
Welke vier?
hey Jezzebel 🙂
meid toch! hoe zei je dat?
Wees lief voor jezelf :))
Ik hoop dat je in bed ligt en dit morgen pas zal lezen, dus voeg ik toe; goedemorgen jezzebel:) Als het pas vier uur is, als de donder terug naar bed!:)) De dag begint straks pas, als het licht wordt.
jezz, ik reageer niet vaak, toch de griep, volg je wel, doe je ding!
Goedemorgen,
@Jaap, Vandaag gaat stralen. 🙂
@Klaas, 1 voor 1 allemaal 🙂
@Alice, good morning Lieverd van twaalf tot zeven geslapen, niet slecht, toch?
@Noud, fijn dat je er bent, vandaag wordt prachtig!
Ha! het is verdorie vandaag! die ff het licht aan en een dansje dan gaan we ervoor!
Gewoon alleen maar een hele dikke kuzzzzz!
wauw.. Art: Michal Rovner; Notes, 1, 2, 3 en 4
Die 2e tekening van boven, die zou ik wel eens uit een piano willen horen!
mooi!
mensen en hun patronen –
je vraagt je af wie ons
bedenkt…
Gave afbeeldingen! even doorploegen met de nodige breaks, neem even een muzikale pauze vanavond en morgenavond bij mij, tracteer ik je op een stukje muziek!
warme en stevige groet!
koen
@vulpen: wijzelf, wie anders?
iemand met volmachten –
een systeembeheerder,
de vader van
Gods zoon? Bill Gates?
verhuisgedoe
ook niet mijn favorite bezigheid
ooit 3x in één jaar verkast…blweuhh
succes vrouw! Mazzeltof e broche (zeg ik dat goed?:-))
Ben ik weer 🙂
Oi, oi, oi… ik heb me vandaag heftig boos gemaakt! Oeh, dat vinden zelfs Israëliërs niet lekker. 🙂
@Flax, vandaag was heftig, zoals gisteren maar dan met een bite, een pittige.
@As, dikke, vette, vieze, vuile, gore, smerige, ongelooflijk echt lekkere kus! 🙂
@Mephisto, ik ook! 🙂 Ik ga even bij Koen kijken zo voor inspiratie.
@K. van Vulpen, ik geloof dat ik het met Mephisto eens ben. Een paar maanden geleden was de kunst van Michal Rovner in het Tel Aviv museum, ik heb eerder over haar geschreven. Haar werk is zo indrukwekkend! Ze had een hele zaal ingericht met laboratorium tafels en kleine glazen kweekschaaltjes, op al die schaaltjes friemelde er van alles, je dacht misschien een kweek, een cultuur… en als je goed keek, zag je dat het piepkleine kinderen waren die touwtje sprongen, als chromosomen.
@Koen, you are the best! Ik kom zo even bij je zitten. 🙂
@K, ik ben aanwezig hoor, ik moest nog wat frummelen en zo 🙂
Gaat ie:
@Ridder, je zegt het lekker 🙂 Ik ben er blij mee!
ik luister… 😉
@Flax, vertel het maar 🙂
ik? ik had geen bite vandaag… werd niet boos ook niet… ik luister, dan heb ik nog iets aan vandaag gehad ;-).
Zeg maar zo van:
live vicariously through others
Reactie is geredigeerd
Dozen inpakken, verleden bekijken, weten wat je achterlaat, angstig maar hoopvol naar de toekomst. Jij kan dat, vrouw met ballen. Wat een schitterende foto’s bij je tekst!