Half hier, half daar

Ik ben begonnen. Vandaag. De eerste verhuisdoos volgepakt. En dat viel zwaar. 
Vanochtend zette ik de tanden op elkaar en haalde een onaf werk van de muur. Het zal niet meer gebeuren. Tijd van dromen en vluchten voorbij, dit wordt een co-productie. Half hier, half daar. Zij is voor later.
De kunst dus, die ik het eerst inpak. Zoals het altijd is geweest. Al die lange jaren verandert uiteindelijk niets. Als het serieus is, gaat het hart in een doos.

Daarna was ik kapot. Wanneer, wanneer ga je, zijn de woorden die zich nestelen. 
Een maand nog, misschien iets langer. Ik kan het niet schatten. Niet helemaal, en niet precies. Het hangt af van de nieuwe bewoner, die is er nog niet. Ongeveer een maand dus. Een lange maand niet meer doen wat me lief is.
Ik houd een potloodje achter, troost ik mezelf.
Dat zal allemaal wel, maar ik houd van kiezen. Houtskool, olieverf, pastel, acryl, gips, timmeren of zagen, boren of fixeren. Nu eens dit, dan weer dat. Het is voorbij. 
Ik ben naar de rots gevlucht. Maar voor vluchten is het te laat, de tijd op.

Ik haal diep adem en staar over de zee in de richting van Europa. Vandaag is te mooi voor woorden. De lucht zo helder. De zon wiegt en weegt mijn hart warm en zwaar.
Het is koud in Nederland in februari. Waterkoud.

Achter me hoor ik gefluister. ‘Hallo Lieverd.’ 
En ik schrik harder dan als ze gewoon had gesproken. 
Blakend staat ze in haar tennisrokje met haar stralende lach. Ze komt naast me zitten. Mijn vriendin van vroeger, zij die hier net is aangekomen. Ook zij kan vandaag haar draai niet vinden. Een maand is ze hier en werk heeft ze nog niet. Overdag vlucht ze naar het strand, naar die ene echt leuke tent waar ik haar een paar weken geleden meenam. Toen ik haar de rots gaf, mijn meest geheime plek.
Ook zij is half hier hier en half daar. 

Ik ben mijn spullen aan het weggeven en mijn rommelige hart aan het overdragen.

Tel Aviv,
Jezzebel

Art: Anselm Kiefer