Oftewel, het jeukt, om die lelijke uitdrukking maar eens te gebruiken. Kort lontje, ook zo’n akelig zinnetje. Je hoort het al, ik ben wat kriegel deze dagen.
Wat zit me dwars? Ik weet het niet precies, ik kan er net niet helemaal bij. Wel begrijp ik het een beetje beter. Weer een stapje verder. En op een dag zal ik thuiskomen en het huis bekijken dat ik met al mijn dwaze liefde gebouwd heb.
Ondertussen is het strompelen en tuimelen.
Mijn toekomst, zij staat op het punt haar vliezen te breken. Een vrucht die steeds vastere vormen begint aan te nemen en af en toe een lelijke trap geeft met die babyvoetjes. Zwangerschap van 11 lange jaren in het land van mijn hart. Het is bijna voorbij. Een gewicht dat ik bij me draag waarvan het uiterlijk zo langzamerhand bepaald is, maar waar ik het gezicht nog niet van ken.
Kom laat me je nog even meenemen door de flarden van mijn bestaan. Al was het maar voor mezelf. De dingen en de zaken op een rijtje.
Afgelopen woensdag was er een belangrijke bijeenkomst van de organisatie. Dit keer kwam ik er als journalist. Een nieuwe positie. Ik was niet langer zij met dat dwaze hart die moest slikken. Zij werd een kritische blik en een mening die telde. Dat werd dus toch slikken, maar nu voor de mannen van het hoogste gezag.
Afgelopen week werd de eerste publicatie afgedrukt in het krantje van de mispoche. Sindsdien zijn de heren wat onrustig. Ik heb een verhaal geschreven over de positie van de vrouw in de goegemeente, hier, in dat verdomde land waar ik zo van houd.
Sindsdien word ik er op aangesproken. Sommigen zijn het roerend met me eens, anderen willen een hartig woordje met me wisselen. Met haar, zij, de afvallige, net een tikkie te.
Ze moeten, ze zullen en ze eisen veel te veel van mijn tijd met dat gelijk waar ze me van willen overuigen.
Want het gelijk van de Lieverds voor en met wie ik werkte, heb ik al een tijdje geleden aan mijn laars gelapt, toen ik op eindeloos lange benen besloot dat het genoeg was geweest. Toen ik de billen tegen de krib gooide en de organisatie uit wandelde.
En dus wordt er nu flink aan me getrokken. Nog even, het kan nog net, ik moet dit en ik moet dat. En ook in mijn eigen realiteit is er van alles dat niet langer kan wachten.
Maar de dingen en de zaken gaan zoals ze gaan. Want de wereld draait zoals zij draait op de heupen van een buikdanseres.
En soms zit dat kind me behoorlijk dwars. Er wacht een week op me waar we het er vast nog over zullen hebben.
Het wordt weer stuiteren.
Shabat Shalom,
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Damien Hirst – Virgin Mother
jouw leven is altijd zo heftig
ik zou er doodmoe van worden
Francis, ik ook 🙂
knap geschreven jezzebel, vanuit een treffende vergelijking, mooie metafoor dus en itchy is the right word, lassie
laatste bezoek aan je voor mijn kortstondige afwezigheid……
yeah….itchy of quacky, ook zo’n mooi woord….
weergave in woord is geweldig zoals altijd….
Hurst’s beeld past er goed bij….ook net zo quacky——zulke kinderen zouden niet gebaard moeten worden…..
pas je goed op je zelf Jezz…en blijven schilderen…..tot later…
@Cor, dankjewel, het voelt werkelijk zo.
@Jeg, dank Mooie Pracht Vrouw, oi, oi, oi wat zal ik je missen. Ik ben trouwens met een nieuw doek bezig, enorm, van 256 cm breed en weet je, dat helpt. Schilderen is de troost.
whoops..dansje vergeten….
nu ga ik een paar foto’s/beelden op m’n blog zetten en ze dateren in de tijd dat ik er niet ben..als kleine troost….
see you………
Jeg, you’re the best!!!
Luctor et Emergo.
Jezz is the best 🙂
Groeten, Henk.
In ‘n leven staat achter ‘n leven weer ‘n leven
Sjabbes… mother virgin. Lange benen, eindeloooooooooooooooooooooooooooooooooooos, always step-by-step.
Jezz
Wat een prachtig beeld van woorden
Jij draagt de toekomst in jou, de héle toekomst
Diagonaal doorbloggend.
Op het gevaar van van kleffens. Moge Jezz nog jaren bloggen over liefde vanaf haar pindarotsje? Zonder voorbehoud graag.
Mogge dan Djez (o met circonflex bezorgt me een hoop sores sinds kort, verdoemd die vkanalfabeet zonder respect voor het lees —– teken.)
Zweet in je handen, zweet op je bovenlip… Spanning, maar je gaat door.
NU EVEN NIET, wil je schreeuwen, maar dat gaat niet.
Men heeft er geen boodschap aan en het komt niet zo goed uit.
Zweet in je handen, zweet op je bovenlip…
Spanning, maar je gaat door.
Dikke kus!
Good morning 🙂 Is ze weer.
@Henk, dank 🙂
@Zev, Eindeloos creëren van nieuwe toekomst. 🙂
@Klaas, môgge, ik blijf, and the road is endless.
@Jo (en ook een beetje Noud), maar haar gezicht kan ik nog niet zien. (Ik ga er maar vanuit dat het een meisje is, die toekomst van mij.)
@Jaap 🙂 Ik ga door, zweet in mijn handen, zweet op mijn bovenlip. Ook als het niet uitkomt.
Mooi Jezzebel. Dat verhaal over de positie van de vrouw in de goegemeente zou ik wel willen lezen.
@Snoopy 🙂
Man, je laat me schrikken. Dat verhaal is digitaal nog wel ergens te krijgen. Dat komt misschien nog wel.
Zou graag het artikel lezen Jezz…..
Shabat Shalom
Schitterende foto ook jezzebel!
Waar komt het vandaan? Wie heeft het gemaakt?
Waar staat dat krankzinnig intrigerende beeld?
ow ik let niet, op, neem niet genoeg tijd,….grijns, ik zie het nu staan … grinnik..
Ongelovelijk, ik heb het nog eens gegoogled, dit is echt onwerkelijk, ik zou er wel lang naar kunnen kijken…
@Gingy, het artikel is niet zo heel erg schokkend hoor. Maar je weet hoe dat hier gaat met de dames en heren op pittige leeftijd. Zij hebben Nederland in de jaren vijftig verlaten, de Dolle Mina’s niet meegemaakt en vanuit de Israëlische maatschappij kregen ze ook niet vreselijk veel positieve impulsen… Nu zijn ze wat ouder en laten we het zacht gezegd wat conserveratiever noemen.
@Alice dit beeld staat in New York, maar er is er ook één in Londen.
Damien Hirst werd beroemd door zijn haaien en koeien op sterk water. http://www.artchive.com/artchive/H/hirst.html kun je meer over hem te weten komen, maar ik raad je aan om ook even te googlen.
Stevig
Kom je ook stemmen? Zie: http://www.volkskrantblog.nl/bericht/100301
Jezz,
je moet er even uit, kom luisteren;)
groet,
koen
@Flax, such is life.
@App&Betu, is al gebeurd.
@Koen, ik kom nu naar jou toe.
Dag Jezz, gelezen 😉
Damien Hirst staat vandaag ook op mijn blog.