Vlak voordat ik opsta denk ik er aan. Vandaag heb ik vleugels nodig. Vleugels groter dan de muren van mijn huis, enorme wieken die verder reiken dan de draagwijdte van mijn bestaan.
Gisteravond heb ik een afspraak met haar gemaakt. Ik heb nog wat geschilderd en ik hoop dat ze er naar wil kijken. Niet zoals vroeger, daar heb ik het geld niet meer voor, maar gewoon als vriendin.
Ze is dolenthousiast, blij dat ik bel met dat goede nieuws. Al die tijd dat ik onder haar hoede ben, heeft ze me aangespoord te werken en me door niets te laten weerhouden. Met toewijding en overgave, met heel mijn ziel en dat verdomde hart.
Razend kon ze worden als ik zuinig met verf deed of het hield bij goedkope kwasten. Maar van de lucht of gevleugelde dromen kan ik niet leven, dus was het tussen de bedrijven door scheren, een beetje rommelen.
Eens in de twee weken – soms duurde het wel anderhalve maand – ging ik naar haar toe met enorme werken opgerold op het stuur van mijn fiets. Een enkele keer als het werkelijk te ingewikkeld was, kwam ze naar mij en nam iets lekkers mee.
Nu is het bijna elke week raak. Ik ben aan het schilderen geslagen alsof er niets anders meer op deze wereld bestaat.
En ik herinner me een ander moment dat ik me zo met hart en ziel stortte op de tweede passie van mijn leven – ik heb er drie – vlak voordat ik op het vliegtuig stapte om een andere realiteit binnen te gaan. Toen ik van Amerika terug naar Israël verhuisde. Dat was de basis van het werk waarop ze me alweer een jaar of drie geleden beoordeelde. Ik was al veel langer terug, maar van schilderen en tekenen was er niet veel gekomen.
Ze wist het meteen. Hand-oog-coördinatie waren goed ontwikkeld, grafisch sterk, maar nu moest ik de taal nog leren. De taal van de kunst. Stap voor stap heeft ze me meegenomen en liet me zweven. Soms was ze razend op me, als ik me verstopte achter dat lieve meisje dat veilig voelde. Dan stampvoette ze met al haar passie. "Te mooi! Je wilt het te mooi maken! Je moet het voelen!" En zo stommelde en strompelde ik voort totdat er werkelijk iets groeide, vandaag wil ik het haar laten zien.
Ik ben benieuwd wat ze er van vindt, mijn eigen werk maakt me kinderlijk verlegen. Van dat lieve meisje is nog slechts het bed van de buikdanseres over.
We kletsen wat en ik vertel. Ze schrikt van de woorden van mijn vader en zegt dan iets moois, iets wat ze van de Chinezen heeft geleerd. "Ieder mens heeft een brood en een bloem nodig. Een brood om van te leven en de bloem om je ziel te voeden."
Ik weet dat ze gelijk heeft, ik kan niet anders.
Ze kijkt aandachtig naar mijn werk. Ze noemt het krachtig, schrikt geen moment. En alweer spoort ze me aan om door te gaan.
"Maak een serie, als je dat nodig hebt, maar daarna moet je het verder ontwikkelen. Je beheerst de vorm, neem het mee… vertaal het."
En ik vertel haar over de brief die ik geschreven en verstuurd heb naar het museum van de mispoche. Ze begint te stralen, ze weet het, net als ik. Het is tijd om mijn vleugels uit te slaan.
In mijn tas stopt ze een prachtig handgemaakte lerenkaft, ik beloof er een schetsboekje in te stoppen. Het is zo mooi, ze doet er de kaart van Antony Gormley bij.
En van de week, heb ik beloofd, kom ik langs in haar studio. Ze wil mijn mening horen. En ik wil vliegen.
Op de grond van mijn appartement ligt een doek groter dan de muren van mijn huis in de grondverf te drogen.
Mijn gedachten hebben vleugels gekregen.
Want de wereld draait zoals zij draait, op de heupen van een buikdanseres.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: top; Corneille, Le Lit, bottom; Antony Gormley, A Case for Angel III
als gedachten vleugels hebben
zijn ze vrij
@Waterjuffer:
Die Gedanken sind frei, wer kann sie erraten,
sie fliegen vorbei wie nächtliche Schatten.
Kein Mensch kann sie wissen, kein Jäger erschießen
mit Pulver und Blei: Die Gedanken sind frei!
Ich denke was ich will und was mich beglücket,
doch alles in der Still’, und wie es sich schicket.
Mein Wunsch, mein Begehren kann niemand verwehren,
es bleibet dabei: Die Gedanken sind frei!
Und sperrt man mich ein im finsteren Kerker,
das alles sind rein vergebliche Werke.
Denn meine Gedanken zerreißen die Schranken
und Mauern entzwei, die Gedanken sind frei!
Drum will ich auf immer den Sorgen entsagen
und will mich auch nimmer mit Willen verklagen.
Man kann ja im Herzen stets lachen und scherzen
und denken dabei: Die Gedanken sind frei!
Ich liebe den Wein, mein Mädchen vor allen,
sie tut mir allein am besten gefallen.
Ich bin nicht alleine bei meinem Glas Weine,
mein Mädchen dabei: Die Gedanken sind frei!
Het is weer fraai in taal en teken.
zo….zooooooooooo!!!zo mag ik het horen….
dat betekent iets, dat schilderen….als het een must is en je niet anders kan en moet, ja dan is het goed Jezz….de gedrevenheid spoort je aan om te scheppen…..en de penselen volgen de gevoelens….zo werkt dat en ik ben zo "arrogant" om te beweren dat ik dat ook weet…want, gewoon uit eigen ervaring….
de liefde moet er afknallen dan is het goed…of bijna goed, want het woord goed moet je niet kennen….altijd beter willen en moeten, altijd leren…
schilder Jezz, je hebt er nu de tijd voor en de moed……en gebruik verf en kleur….wees niet bang, knal het er op en herken en erken dat het van jezelf en uit jezelf komt…..schrikken doe je toch altijd wel van je eigen werk…en niet teveel naar anderen luisteren, maar gewoon laten gebeuren….en vooral niet weer wegpoetsen….
confronteer jezelf maar….dan is het goed..
Goedemorgen 🙂
@Annet, dankjewel.
@Jeg, je weet precies wat ik bedoel! Blij ben ik met je adviezen, precies, niet te veel naar andere luisteren en de kleuren er op laten knallen. Als dromen vleugels hebben 🙂
Ik leun hier even terwijl je schildert (stiekem :-P). Een buikdanseres met vleugels, oh man (of eigenlijk vrouw) oh man (of eigenlijk vrouw) oh man (of eigenlijk vrouw), het draait oh man (of eigenlijk vrouw), het draait! Maar niet te dicht bij de zon, zei Icarus!
Jezzebel @ Kakifruit wordt bij jullie sharonfruit genoemd volgens mij.
Naar Nederland komen ze meestal uit Israël.
Het lijkt op tomaat oranje/geel kleur en smaakt tussen abrikoos en perzik! Vaak heeft het geen pit! De zeer rijpen hebben wel pit.
Je kent het zeker wel.
O, ja ik herinner me een documentaire ervan dat zij in Israël netten om de vruchten bonden zodat zij niet te vroeg van de tak afvielen.
Ik zal het met een foto aanwijzen: -)
http://www.kakifruit.com/
ook interessant: sharonfruit/kakifruit
http://forum.fok.nl/topic/783948/1/25
Met Liefs.
Selam.
@Flax, kom maar leunen lieverd, wil je ook een beetje kliederen? Schilderen kan soms zo lekker zijn.
@Ali, ah ja, Sharonfruit, en er is hier ook nog een andere naam voor die ik niet weet (mijn Hebreeuws is niet zo goed :-). Bij ons zitten er trouwens wel pitten in, vier prachtig in elkaar passende diep glanzende donkerbruine pitten.
Thanks voor je uitleg. 🙂
Ik kan al niet tekenen, laat staan schilderen. Zelfs overtrekken of cijferschilderen is een ramp. Mijn creativeit is relatief eenzijdig ben ik bang. Heb er zelfs ruzie met de tekenlerares over gehad die durfde te beweren dat ik mijn best niet had gedaan, terwijl ik toch echt gewoon niet beter kon (sinds die dag haat ik portrettekenen…). Oh maar misschien kan ik schatkaarteilanden kliederen, dat deed ik vroeger altijd…
Nou nu loog ik een beetje, ik ben best creatief, maar het komt er gewoon niet uit…
Reactie is geredigeerd
Man, schatkaarten, oehhh, zou je voor mij een schatkaart willen maken?
Dat vind ik zo lekker klinken.
Jezz., zou graag even over je schouder willen kijken….
‘s mooi hoor, laat je ons Corneille zien, waar is je eigen painting ?
Reactie is geredigeerd
Wat goed! Je bent op een inspiratiegolf beland dus laat je maar lekker meevoeren. Het hoort bij een kunstenaar en is een uitstekende periode om te creeëren.
hej ik kom nog even aanwapperen….hopelijk schilder je nog steeds…. ik zit zelf al een hele tijd in een waanzinnige creatieve roes of inspiratiegolf zoals @K het noemt…het lijkt bij mij wel een soort tsunamie en het houdt maar niet op….ik zet gewoon die punt van die pen/dat potlood/penseel neer en hopla here it comes….ik zie er gewoon tegenop om straks op vakantie te gaan, terwijl dat maar een dag of 8 is….potloden en pennen en Moleskine boek gaan wel mee natuurlijk….. ik wil maar zeggen; in zo’n periode moet je eigenlijk niet stoppen….doorgaan…..doorgaan….
oh! die gormley-engel is mooooi!
leen de kleur van je pigmenten en je dagen zijn zacht.
@Gingy, grappig is dat, ik verlang er vaak naar bij een ander te mogen toekijken, ik zal niets zeggen, alleen maar kijken. Maar zelf kan ik niet werken met iemand in mijn buurt. Creëren is iets wat ik uitsluitend alleen kan, heb jij dat ook?
@Rami, die komt nog, misschien, als ik moed genoeg heb.
@K, ik had het daar vanavond over met een vriendin, creëren is ook altijd vernietiging. Ik ben mijn toekomst vorm aan het geven en wat doe ik, ipv me met praktische zaken bezig te houden, ik ben aan het schilderen. Of schrijven op het blog. Of, of, of… zo doen we dat toch allemaal, elke dag, elke dag creëren we iets, toch?
@Jeg, ik was nog aan het preppen, een enorm doek van 2.51 cm breed. Vanochtend heb ik het op gehangen, ik hoop er morgen aan te kunnen werken. Ik weet wat ik wil maken, dat is het moeilijkste voor mij, om te bepalen hoe je een bepaald gevoel gaat vertalen. Als je dat eenmaal hebt, dan kun je het weer loslaten ook, dan gaat het bijna vanzelf.
@Zinnen, Gormley is een fantastisch kunstenaar, ken je hem? Hij is de moeite waard om te googlen, zijn menselijke figuren gemaakt vlijmscherpe pinnen zijn ook heel indringend.
Deze Corneille doet me denken aan ‘vree’ slecht werk van Picasso, ergens in de jaren ’50(??). Ligt dat aan mij?
ps. Jezzy, het leven is mooi, zeker zoals het is. Pas ná het Hebreeuws is de dualiteit uitgevonden.. 😉 (good luck!!)
Reactie is geredigeerd
@Zev, ik geloof niet dat dat waar is, mijn kleuren zijn een afspiegeling van mijn dagen en niet andersom.
@Mephisto, Ik weet niet welk werk van Picasso je bedoelt.
Merci Beaucoup, it’s all I need, some good luck. 🙂
"creëren is ook altijd vernietiging".
Hoe moet ik dat zien? Creeëren is iets nieuws scheppen, maar dat houdt toch niet in dat je daarmee vernietigt. Je gaat verder en laat iets achter wat van mindere betekenis is geworden. Vernietigen hoeft niet.
potdullume
heul nie gek
@K, je schept iets, dat alleen is een proces van vernietiging, wat daarvoor was bestaat immers niet meer door jouw creatie.
@Blikje, 🙂 Wat niet?
U dus, mevrouw bel
Oi va voi, nu ben ik weer giechelend verlegen 🙂
Heel goed jezzebel. Laat het eraf spatten, gooi alles erin en eruit! Zo gaat het goed, hééél goed! Let creativity rule, on wings of love!
kus.
Als voor de bloem het uur komt om uit te vallen
breekt de nieuwe passie aan. Je hebt er genoeg!
@Asdale, de ellende is… je neemt je voor, hier ga ik me op storten en dan is daar opeens die andere enorme passie weer…
Het wordt weer keihard knokken om ze allemaal aan bod te laten komen. Wat een leed 🙂
@Fravapa, zo raak wat je zegt, dat is ook de treurnis er van, er is er altijd één die verdort, want zo gaat dat met passie, je doet het met alles dat je hebt en anders niet.
Poeh Jezz, je knalt van mijn scherm af met je woorden. Mooi, ga door, all the way!