"Kijk," zegt hij.
Ik kijk niet, deze lunch begint me de keel uit te hangen. Ik concentreer me met aandachtige vork op de carpaccio. Er zijn dagen bij dat ik vlees wil, rauw vlees.
Hij wacht, veegt met een servet zijn weke mond af en gaat verder. "Het ligt aan mijn moeder. Hé, hoorde je dat, mooie titel voor een boek!"
Ik kijk hem aan. "Mooie tekst voor een man aan de bar. Daar ligt het altijd aan. Aan hun vrouw of hun moeder."
Hij herstelt zich en gaat verder over zijn vrouw.
"Ach," zegt hij, "ik heb zoveel relaties gehad. Ik heb niet veel nodig. Straks ben ik in mijn midlife-crisis. En misschien ga ik wel terug naar Nederland. Laat ik haar hier achter, daar zit ik echt niet mee. Weet je dat ze mijn kind niet wil? Ze wil niet mijn kind. Ze is al 33 jaar! Net jarig geweest, nee 32, een paar weken geleden werd ze 32. Wat wil ze dan, dat ik straks vader word als ik zijn opa kan zijn? Voordat ik haar tegenkwam ging ik naar parenclubs. Dat vond ik leuk. Ik heb haar via mijn vriend leren kennen. Die vroeg hoe lang ze welkom was en ik zei, voor de grap, een week, een maand, altijd…? Ze is gebleven. Ik wil niet eens dat zij moeder wordt van mijn kind! Het spijt me om te zeggen, maar ik ben een keer vreemd gegaan in mijn huwelijk. Ze vroeg of ik nog even boven wilde komen voor iets heets. Wolf, haar broer was advocaat in het gangstercircuit, hij is geliquideerd. Ik sta trouwens bij JDate ingeschreven, dat weet ze. Weet je wat het met haar is, ze loopt gewoon weg. Op oudejaarsavond is ze de straat op gelopen. Ik heb haar elke paar minuten gebeld, ik wil niet dat jij op straat bent op oudejaarsavond, heb ik tegen d’r gezegd. Dit is een traditie waar ik van houd, ook al vieren ze het hier niet, ik wil dat je bij mij bent, zei ik… Ze kwam. En wie kon haar ophalen? Wie staat er altijd klaar om haar op te halen?"
Drie, vier, misschien vijf verhalen lopen door elkaar. Het maakt me doodmoe. De ober redt me, hij neemt de borden weg.
"Ze is gewoon een vreselijke vrouw," is het einde van zijn betoog.
Schichtig kijkt hij op zijn horloge, dat geeft ijdele hoop.
"Oh, God, de auto! Er moet een nieuwe parkeerkaart in. Die ga ik nu halen, hier word ik bloednerveus van."
Hij is verdwenen en ik bestel een kop thee met nana. Ik haal diep adem. Even rust. Waarom was ik met hem gaan lunchen?
Waarheid is, ik was het vergeten. Ik heb hem zo lang uit mijn buurt weten te houden dat ik vergeten was waarom ik dat deed.
Hij klonk aardig en begripvol, hij en zijn vrouw wilden me verwennen, oudejaarsavond zou het worden, even iets leuks, hangen in de kroeg was het plan, maar ik liet niets van me horen.
Niets zo armoedig als een feestje vieren dat niet bestaat. Ik was liever hier, bij de tranen en de drank, bij de afgestompte drukte van mijn eigen leegte.
"Zo terug," steekt hij zijn hoofd door het raam van het restaurant naar binnen en beent met herenstappen door de straat.
Mijn God, waar ben ik in terecht gekomen. Ik ken hem van thuis, de enige andere Jood bij ons op het dorp. En ook toen alleen maar vaag. Nu is hij de vriend van vroeger.
"Lees jij de Jerusalem Post," vraagt hij.
En dan heb ik er eindelijk genoeg van. "Ik lees Ha’aretz," zeg ik met klem en begint de ellende.
"Veel te links voor mij! En altijd maar dat zelfbevuilen. Wat dachten ze dan, dat we Libanon voor onze lol binnen gingen, hè? Waar zijn die drie soldaten?! Nou, vertel eens! En wat doet Iran?!"
En ik vertel. Een van de redenen dat ik dit land verlaat, heeft ook te maken met een regering waaronder ik niet langer wil leven. Wellicht een excuus, maar voor mij is het genoeg geweest.
"Walgelijk! Er is nog nooit iets goeds gekomen van een linkse regering! Jij, jij bent het nest aan het bevuilen. Walgelijk, wat heb ik daar een hekel aan."
Drie, vier, misschien vijf keer, vraag ik hem om het niet meer over de politiek te hebben. Hij weet van geen ophouden. Hij heeft het over de Egyptenaren en de Syriërs.
En ik heb het over mensen die we elke dag vermoorden.
"We," schampert hij. "We, alsof ik wat met hun te maken heb. Wanneer ben je voor het laatst in Nederland geweest? Dat zal je nog vies tegenvallen, al die hoofddoekjes, die zie je hier niet."
Ik zeg hem dat hij nog nooit verder heeft gekeken dan zijn eigen gelijk. Dat hij alleen maar door Jaffo hoeft te lopen, nee, niet dat mooie, historische gedeelte van de kunstenaars en de toeristen, ietsje verder, waar de mensen creperen.
Thuis val ik doodmoe in slaap.
Ik moet niet vergeten om me voorlopig niet meer door hem te laten opvrolijken, hoe lief ook bedoeld.
Tel Aviv,
Jezzebel
Hoe lang woon je nu in Tel Aviv, Jezzebel?
Lang genoeg om het precies te weten Mary, precies twaalf jaar.
nog 28 dagen, toch?
welkom thuis, jezz
Ietsje langer Zev, ongeveer een week of zes, er moeten nog wat beslommeringen worden afgewikkeld, maar het is fijn om naar huis te gaan.
En wat zal ik haar missen, land van mijn hart.
Ha Jezz. gelezen :-))
over trieste treurigheid gesproken; je geeft die sfeer heel goed weer
Je maakt vasn alles mee in je leven , heel gewoon en toch stekelig, opwindend, of gewoon en mooi geschreven verhaal waard .Jezzebels struggle, ga ervoor in 2007 zou ik je willen toewensen,
Een desolate lunch, Jezz. Pffff. Ik word er moe van terwijl ik het lees. En was er niet eens bij. Ja, de vrouw heeft het altijd gedaan. Die snapt hem niet 😉
Jaffo. Daar fietste ik altijd doorheen. Niet door het mooie gedeelte. Eigenlijk heeft een groot deel van de bevolking (arabisch, joods) het zwaar. In Jaffo en elders.
Wilde dit ook zeggen, ik word er moe van. Om hem zo in de prullenbak te zetten.
:>)
12 jaar is lang. Zie je er niet tegenop om terug te komen naar NL? Niet vanwege die hoofddoekjes waar je buurman het over had, maar het klimaat en de figuurlijke kilte hier dan weer. Nederland is er m.i. (ook) niet gezelliger op geworden.
inderdaad, wat moet je met zo’n man?
ik hoop dat de carpaccio wel gesmaakt heeft.
:))
En je noemt dit opvrolijken? Zal wel dat je zo moe wordt ervan.
vrouwen hebben het maar makkelijk, zei een man tegen me,
waarom hij dat vond weet ik ook niet 😉
Reactie is geredigeerd
Good morning Lieverds en ik heb lekker geslapen! 🙂
@Gingy, fijn dat je er bent Lieverd! 🙂
@Cor, om rusteloze billen van te krijgen 🙂
@Jacob, dankjewel, ik ga er alles dat ik kan van maken. 🙂
@Eline, de bevolking heeft het zwaar, maar je kunt het niet helemaal vergelijken. In Gaza sterven elke dag mensen.
@Annet, ik moet het niet vergeten 🙂
@Mary Franssen, ik heb zin om terug naar Nederland te gaan. Ik heb zin in de mentaliteit en ik heb zin in de cultuur. Dat zal heus wel botsen, daar maak ik me geen illusies over. Maar ook dat lijkt me lekker 🙂
@Alice, carpaccio was heerlijk, om te watertanden! (Ik had het restaurant uitgekozen, dan komt het wel goed.)
@K, dat waren de woorden die hij gebruikte.
@Anna, daar kan ik je ook nog een leuk verhaal over vertellen, misschien later. Maar ook daar wist iemand me gisteren een en ander over te vertellen 🙂
Dag Liefies, fijne dag.
Indringend… vuilnisman meets wegwerpvrouw.
@Klaas, twee opgeruimde zielen 🙂
Ik hoop dat hij de rekenng betaalde?
En als ik het wel heb, is het gewoon een pure racist, zo eentje die zo vol is van zichzelf, dat hij niet in staat is buiten de grenzen te kijken..
Of zie ik dat verkeerd?
De wereld wordt steeds kleiner, steeds minder plekjes waar ik mijn vlaggetje kan planten. Als het aan mij ligt blijft Nederland alleen nog maar een vakantiebestemming, waar familie bezocht wordt en exotisch gegeten…
Ik begrijp waarom zij zijn kind niet wil, maar hij niet. Wat een sukkel, sufferd, mannetje!
Ik heb nu geen vrouw en mijn moeder is dood, aan wie kan ik de schuld nog geven? Ik weet het,… ik geef de schuld aan Jezzebel! 😉
Reactie is geredigeerd
wat zuigt deugt niet
deze sucker dient vermeden te worden
for love’s sake
shocking.."gewoon" aan je je eigen plan vasthouden, wat voor jou goed voelt is goed!
Naar mannetje..bah
Jeetje wat een ballenvent!
Afnokken.
Aaaarrrrggghhhhh!!! Wat een naar mannetje! Inderdaad, niet verder kijken dan je eigen gelijk. Wat ergerlijk is dat!
IK ben benieuwd hoe ‘verademend’je het hier in Nederland vindt.
( en wat vond je van Keret?)
Dag lieverd, ook dit hoort erbij, zodat je weet waar je (ook) afscheid (afstand) van neemt. Balans. Dikke kus!
ik ken ook nog zo van die mensen
"kom je gezellig even langs" vragen ze dan
pfff
maar mooi geschreven
-Niets zo armoedig als een feestje vieren dat niet bestaat
-hij beent met herenstappen
etc etc
ik vind het knap dat je zoveel mooie bijdrage weet te schrijven… ik kom er nauwelijks aan toe
Reactie is geredigeerd
Lieverds, ben ik weer even. Deze man was inderdaad op z’n zachtst gezegd vervelend en dodelijk vermoeiend.
Lief alle reacties, maar ik weet eigenlijk niet meer wat ik er nog op kan zeggen. Hij was gelukkig gisteren.
Vertel dan maar over vandaag!
bijna 20 jaar in dit land en ondanks alle elende,oorlogen,armoede,politieke rotzooi(zelfs op dit moment)een "klein mooi stinkend land".hoe je het draait of keert,het is het beste wat "mij" is gebeurt. .het is ten einde wat je er van zelf maakt.veel geluk in nederland blijf schrijven.ik geniet van ieder woord.dank je.
Jezzebel,
Dan hoop ik dat je verwachtingen waar worden. Maar als dat niet zo is kun je natuurlijk altijd weer weggaan. De meeste Nederlanders die ik ken en die naar elders zij gegaan: Belgie, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Ierland, Engeland, VS, willen niet meer terug naar Nederland dan alleen voor een vakantie. Maar omdat er al enige jaren jaarlijks meer mensen Nederland verlaten dan binnenkomen is het misschien wel goed dat er ook nog mensen zijn die graag hiernaar toe komen.
Overigens als je je kunst gaat tentoonstellen dan kom ik beslist eens kijken en te doen zoals men dan pleegt te doen in een kunstgalarie. Zoals al eens vermeld ken ik het (aanstaande) kunstwereldje in Nederland vooral van de WIK.
🙂
Reactie is geredigeerd
laat je niet afschrikken Jezz….je maakt je leven voor een heel groot deel zelf, op welke plek van de wereld dat ook is…
weer kom ik terug met de woorden, moed, durf en lef…..en daar weet jij wel raad mee dunkt me….
als je richting noorden opkomt moeten we maar eens met elkaar praten :)))
Ik ben nóg aan het bijlezen hier :-))
Je schrijft in beelden, bewogen en vaak ook heel poëtisch.
fijne avond
met een groetje
Dianne
@Eline, gisteren zat muurvast, misschien is vandaag beter. 🙂
@Anoniem, pracht land! Land van mijn hart. Dat gaat nooit meer over. Toch heb ik voor een andere toekomst gekozen. We zullen zien. Mijn beste vrienden voorspellen dat ik er misschien een jaartje uit zal zijn en dan weer terug kom. Dit land zit me in het bloed. Such is life, we zullen zien.
@Jeg, je hebt geen idee hoe blij ik met jouw woorden ben. Soms is het inderdaad ongelooflijk overweldigend. Alsof je een minnaar verlaat van wie je houdt, het is als snijden in eigen vlees.
Als ik in het noorden ben, Prachtig Mooie Jeg, niets liever dan met jou praten 🙂 Ik verheug me er op!
@Dianne, welkom, leuk dat je er bent!
Raar eigenlijk, dat je terug wilt naar Nederland. Maar misschien ook niet. Ik had graag in Israël willen blijven, toen ik er in de 80 jaren in Jeruzalem woonde. Mijn Israëlische (ex) vrouw wilde weg, naar Nederland. Zij is gelukkig hier, voor zo ver je dat als eerste generatie immigrant überhaupt kunt zijn. Ik denk dat als ik in Israel zou blijven wonen, ik van die gemengde gevoelens zou hebben gehouden. Gisteren nog van haar (mijn ex) gedroomd. In mijn dromen is onze afscheid van elkaar altijd veel waardiger en liefdevoller dan het in werkelijkheid was. Misschien is dat ook zo met (terug) immigreren. Je droomt alles mooier dan het is. Mij geeft het die kracht om verder te leven en het te gebruiken in mijn werk. Een soort wee zoete pijn in je hart, die je gelukkig maakt? Hatslacha po, be Eretz geshem
Land van Regen…
Weet je Ronald, als je eenmaal hier bent geweest – en waarschijnlijk is dat voor de meest immigranten over de hele wereld zo – één been hier, het andere daar.
Ik verlang terug te gaan naar Nederland, maar er is veel in Nederland wat me helemaal niet bevalt en toch kies ik er voor.
Laten we maar zien hoe ik daar weer doorheen stuiter.
En er is inderdaad geen mooiere inspiratie dan de tsores van je bestaan.
🙂
Jezzebel, Uiteraard zijn er ook dingen in Israel de laatste jaren die je niet bevallen en ik kan mij voorstellen dat je momenteel beter hier kunt zijn, vooral voor je kunstaspiraties als bestaansbron. Maar misschien zou je je dan beter direct op Duitse markt kunnen richten want NL is niet zo gecultiveerd of kunstzinnig.
Ik heb een Franse schoonzoon (geboren en getogen in Parijs) die muziekleraar is nu (conservatorium) en die kan zich over Nederlandse kunst (cultuur) blijven verbazen. 🙂
Er is altijd baas boven baas dus.
Reactie is geredigeerd
Oi va voi Mary, Parijs is Mekka 🙂
Maar Tel Aviv heeft wel wat van Amsterdam – in de verte. Hoewel het grote voordeel van Tel Aviv is dat het aan zee ligt en dat de zon er je temperament bepaalt.
Maar Nederland zit me net zo goed in het bloed. Zo zal het blijven. Ik heb het allebei. Ik verlang naar de Calvinistische keurige schijnheil, maar als ik er ben dan zal ik snakken naar de onbehouwen mysteries van het land van mijn hart.
Ook dat blijft.
Parijs is prachtig. Zelf heb ik alleen niets met de Franse taal. Mijn schoonzoon zou hier alleen in Amsterdam hebben willen wonen maar als Fransman die alleen Engels spreekt er naast had hij hier natuurlijk nauwelijks bestaansmogelijkheden als musicus. Daarom is mijn dochter naar Parijs gegaan. Met haar 4-taligheid kon zij daar veel meer dan hij hier.
Maar wat betreft die Calvinistische dubbele moraal: daar heb ik echt een broertje aan dood. Maar ik denk dat als ik in zuiderlijke landen zou wonen, ik mogelijk weer moeite zou hebben met het gebrek aan gerespecteerde privacy. Het leven is dus altijd compromissen sluiten als je geen " conformerend produkt" bent van de cultuur waar je uit voort komt.
Reactie is geredigeerd
Tsja… en in compromissen sluiten… daar ben ik niet zo heel erg goed in. Misschien dat ik dat in Nederland kom leren. 🙂
Dan kan ik je wel een handje helpen met compromissen sluiten 🙂
Maar inderdaad is Holland in de ogen van veel buitenlanders (ook vertrokken Hollanders) een land van eeuwig compromissen. Daar zouden Israel en de Arabieren wel weer wat van kunnen leren 🙂
🙂