De wereld heeft geklonken en ik heb gefluisterd. Ik was weer kind, kind van de elementen.
Deze ochtend straalde een aarzelend geluid. Bleek verlangen zachtjes door de zon gewiegd. Tot in de verte bespeeld, met voorzichtige vingers en in ijle kleuren, ik heb geluisterd.
Vandaag is helder en stralend op haar gemak. Gisteren draagt een nieuwe blos, op haar lippen de smaak van overgave. Bij haar, op moederaarde, heb ik gehuild, als een sirene op de rots.
Daarna heb ik gesproken met de moeder van mijn leven, zij die mij voor de wereld baarde. In haar oor ben ik gebroken. Ik heb haar naam gesnikt. Mama, zei ik toen ze opnam.
Want de kleur van liefde is rood als aarde. En ook zij speelde mee, ze beloofde me thuis, een nieuw begin.
De wereld is wijd en eindeloos open.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Gustav Klimt, Music
25 Responses to Toekomstmuziek