Het is begonnen. En ik ben er niet zo goed in. Met gekleurde handen – ik wilde ook nog even schilderen – scheur ik later deze dag de franjes van mijn ziel. Snippers vallen op een ijskoude vloer en groezelige vingers graaien er naar. Nog een doos open, weer een lade afgewerkt, de brokstukken van mijn leven.
Gisteren heb ik de badkamer doorgespit. Hotelshampoo’s, oude pleisters, vage pillen en uitgeknepen tubes heb ik weggesmeten. Het deed me niets. Ik verlang naar babyzeep en die ene tandpasta die je om de hoek kunt kopen. Geen postpakketten meer voor mij met de producten van mijn lijf. Ik kan er zelf weer voor zorgen. Het leek me lekker.
Vandaag is scheuren, oude rafels. Ik ben aan de geheime kamers van mijn hart begonnen. En mijn lichaam doet pijn. Ook dat, mijn schoot bloedt, een leegte niet gevuld.
Zij, dat ene schilderij waarin ik haar gevangen hield, is af. Geen excuus meer, zal ik nog, nog één keer? Met deze? Dat wordt schrikken.
Ik bel haar dapper op. Of ik nog een keer langs kan komen.
Ze is blij en enthousiast, maar wordt zenuwachtig als ze de datum hoort. Veel sneller dan ze dacht.
Ik weet het. Maar het is tijd, de hoogste tijd, tijd van Rambam; zo niet nu, wanneer dan? Want de wereld draait, zoals zij draait, zoals zij al eeuwen lang draait, op de heupen van een buikdanseres.
Voor morgen heb ik een afspraak met haar gemaakt.
Nog een schilderij te beoordelen, nog een keer uit de vlammen van haar kennis geboren worden. Ik verlang er naar.
Zij gaf me kracht om te geloven in wat ik prutsen noemde. Ze zag het direct. En nu schaam ik me, als ik denk aan de keukentafeltekeningen die ik verlegen op haar vloer uitspreidde.
Ik sprak de taal niet, vond ze, maar ze kon de power zien. Ik moest de taal leren, zei ze met klem.
Wat zal ik haar missen, zij die mij leerde met mijn buik te spreken.
Hebreeuws heb ik nooit goed onder de knie gekregen. Dat maakte haar woedend, ze kon zich niet op het niveau uitdrukken dat ze wenste. Maar samen spraken we van binnenuit. Ze schrok nooit. En soms was ze woedend. Als ze zag dat ik schuilde, dat ik niet durfde en laf ‘iets moois’ had gemaakt. Daar had ze de grootste hekel aan, als ik mezelf niet gaf.
Ik wil weten wat ze zegt morgen, als ik haar mijn laatste werk laat zien. Door haar ogen zal ik bepalen, gaat het mee of laat ik het hier.
Slechts de flarden die ik achterlaat.
Shavuah Tov, morgen meer.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Southern Gothic, Maggie Taylor
thanks you ma’m
heb je dagboekaantekeningen weer geboeid gelezen en ook hoe je de flarden die je achterlaat hebt geillustreerd met werk van Maggie Taylor
je schept
schildert
en verdwijnt
niet
Het is zo moeilijk allemaal. Het is allemaal wat waard, voor de één meer dan voor de ander, voor jou nu meer of minder dan straks of veel later.
De middeltjes van jouw lijf, die ken ik. Zo lang kun je niet zonder, zo plotseling worden ze relatief.
Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça
Quand jai envie de rire
Oui je ris aux éclats
Jaime celui qui m’aime
Est-ce ma faute à moi
Si ce nest pas le même
Que jaime chaque fois
Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça
Que voulez-vous de plus
Que voulez-vous de moi
Je suis faite pour plaire
Et ny puis rien changer
Mes talons sont trop hauts
Ma taille trop cambrée
Mes seins beaucoup trop durs
Et mes yeux trop cernés
Et puis après
Quest-ce que ça peut vous faire
Je suis comme je suis
Je plais à qui je plais
Quest-ce que ça peut vous faire
Ce qui mest arrivé
Oui jai aimé quelquun
Oui quelquun ma aimé
Comme les enfants qui saiment
Simplement savent aimer
Aimer aimer…
Pourquoi me questionner
Je suis là pour vous plaire
Et ny puis rien changer.
Sjavoea tov, lieverd.
Good morning 🙂
@Zev, you’re welcome 🙂
@Cor, elke dag weer een stapje verder.
@Jopie, een beetje laat ik achter en een beetje neem ik mee 🙂
@Jaap, al die jaren hier kon ik geen afstand doen van de échte mayonaise, míjn tandpasta en dé babyzeep. Ik ben benieuwd wat ik in Nederland ga missen. Choemoes, boreka’s en die handige afwassponsjes misschien? 🙂 Dank voor je prachtige woorden.
Hoe het ook zij, een zeer voorspoedig 2007.
Groeten, Henk.
Ik ben dus duidelijk geen kenner maar die Maggie Taylor bevalt mij heel erg!
Maggie Taylor maakt mooie dingen! Kijk maar http://www.maggietaylor.com/.
Jezz, tot morgen dan!
Jezz. wat je gaat missen zijn waarschijnlijk de mensen, het leven zoals je alleen daar kunt, intens, fel, met warme vriendschappen, de emoties….
Vul de geheime kamers van je hart met de gloed van een warm oranje zonsopgang.
Ik ben ook benieuwd wat ze nog gaat zeggen Jezzebel. Maak nog heel veel foto’s…..ook van dingen die je nu gewoon vindt, maar die niet gewoontjes zijn. …en jezelf op een historische plek!
Gelukkig nieuwjaar Jezz, ik verheug me al op jouw nieuwe flarden het komende jaar.
volg je pas 1 maand en ik ben onder de indruk.
S Novym Godom Jezz
hoop dat al je wensen in 2007 worden vervuld, of vanaf nu tot in dagen.
werken.