Woorden waarmee ik mezelf moed in spreek. Voor een simpel telefoontje naar huis.
Gisteren is een schatting gemaakt.
Op 30 januari wordt de boel ingepakt.
Week of twee later een vlucht.
Over een maand, ongeveer, ben ik er.
Kun je een beetje van mij houden?
Kan ik bij je landen?
Voor even, echt niet lang.
Het lukt me niet. Bang dat hij zegt, dat.
Dat hij niet wil en niet doet. Zoals hij al gedaan heeft, zoals hij duidelijk zei, toen.
Het is weer huilen en kruipen vandaag. Tot op de bodem van mijn buik.
En vandaag is het ook haar te veel. "Ze zijn je ouders," zegt ze met klem. "Hij is je vader, die."
Ze is razend, zo zie ik haar zelden. En ook dat doet pijn.
"De enige taak van een ouder, van een moeder en een vader. Het enige wat ze hoeven te doen. Als jij op straat en in de kreukels ligt, als er niemand meer is, zij zijn de enige die." Ze weet niet van ophouden.
Ik weet het. Het is alsof ze niet bestaan, maar ze leven nog. Elke dag zoek ik ze.
Houd nog een beetje van me. Dit. Alles. Wie ik ben.
Mijn smeekbedes zijn om te janken.
"Het zal je zeker lukken," zegt hij lief. "Niet gemakkelijk en kost je nog heel wat tranen, dit. Maar jou lukt het wel. Jij kan. Dat."
"Ik ben mezelf aan het straffen," vertel ik hem. Als zij niet van mij kunnen houden, dan."
Alweer een dag naar de gallemiezen.
Ik schilder, ik vlucht.
Vandaag besta ik niet.
Alleen van binnen.
Alle stekkers heb ik er uitgetrokken.
Het gaat me niet lukken, dit.
Die tulpen naar Amsterdam.
Maar morgen is een nieuwe dag.
En zal ik het opnieuw proberen, dat.
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: J.Miller
Kom op Jezzebel, het gaat je wél lukken. Hoe dan ook. Linksom, rechtsom, andersom. Want jij wil het.
Maar misschien wil je dat nu even niet horen. En wil je gewoon dat we luisteren en je vasthouden. Dat kan ook. Kom hier, ik wieg je.
@IJskastmoeder, je hebt geen idee hoe je woorden me raken. Dankjewel.
he lieverd, nu komt het er heel even op aan, om vertrouwen te tonen….
zodat al die gesjochten gallemiezen en filistijnen totaal het nakijken krijgen :))
laat hen maar dralen in het voorportaal, ze zullen geen stap over de drempel zetten!
aanbevolen: zoals je weet kijk ik vaak naar de vorm en natuurlijk ook de tekst en van het autobiografische blijf ik af( dat weet ik immers ook niet) het begin is een gedicht en dat is het eind ook…….
jezz, die tulpen gaan echt richting Amsterdam, vertrouwen en dóen!
boze vader, boze moeder….boze ouders…
hmmm..ja..herkenning, maar anders….heel anders, maar toch…
stel er iets tegenover…dat je nu vlak bij hen komt wonen en straks misschien voor hen zal moeten zorgen, dingen voor hen moet regelen.. want zo gaat het uiteindelijk…ouder zorgt voor kind, kind zorgt voor ouder….
het moet toch een wisselwerking zijn anders bestaat er geen liefde tussen kind en ouders….
bel nu maar gewoon en wees niet bang!!! laat je niet verlammen door de angst van het afwijzen..
ga het possitief tegemoet…niet vluchten met die lange benen van je….
Reactie is geredigeerd
Die stekkers kunnen er zo weer in. Eén voor één als het moet. Gedoseerd.
Er is een datum vastgesteld. Er is tijd om dingen te regelen. Niet alles is voor iedereen vanzelfsprekend, helaas. Voor sommige mensen is liefde voorwaardelijk.
Niet in paniek raken nu, niet bij de pakken gaan neerzitten. Wees tactisch, vraag je af wat er van je wordt verwacht en ga daarin mee, voorzover je dat kunt en wilt.
Schaken is een spel met zetten. Eén voor één, met een einddoel voor ogen. Een paar paardensprongen horen daar ook bij. Dikke kus, tot morgen!
Mooie foto!
Geloof in je eigen kracht Jezz!Die is er!
Denk je eens… los.
Begin, alle begin, hoe moeilijk is alle begin? Eind, alle eind, hoe moeilijk is alle eind?
Hoe veel doet los laten… verdriet?
Ben er eigenlijk niet. Tenminste, niet op het blog. Maar kon niet nalaten even te kijken hoe met jou is, en schrok genoeg om toch even in te loggen. Heb moeite niet te vloeken. Herken wat je zegt. Snap je probleem, denk ik. En wij, jouw blogvrienden, helpen je niet. niet echt. Ook ik heb weinig nuttigs te melden, verdorie. Je ouders zijn de enige mensen op de wereld die onvoorwaardelijk van je zouden moeten houden. Omdat zij je ouders zijn, omdat zij gekozen hebben je op deze aardkloot te zetten. Dat houdt een belofte in.
Zoals het er nu voorstaat: misschien helpt het jullie alledrie om heel erg duidelijk te zijn. Niet alleen: over 1 maand ben ik er. Maar ook: wat is je plan, hoe ga je het praktisch aanpakken, wat is de verwachte termijn dat je op hen rekent voor bepaalde dingen. En vraag wat ze van jou verwachten. Dat is niet fijn, maar wel helder. Voor jou en voor hen. En dan kun je toch met opgeheven hoofd bellen. Het mag geen smeekbede moeten worden.
Kan ik iets voor je doen?
In termen van de Roos van Leary (de communicatietheorie die de egoposities behandelt die leiden tot de bijpassende communicatieposities / relaties) zit jij Jezz. vaak in de positie van "ONDER TEGEN’ …..
Je vecht zo hard en je kunt niet krijgen wat je wenst (tenzij je zelf van positie wijzigt).
Volgens mij kun je onder Leary – Jezzebel – op wikipedia al wel meer hierover (= de posities in de communicatie) vinden.
P.s….je mag komen schuilen als het te bar wordt!
Reactie is geredigeerd
ik ben wie ik ben
en ik had niemand
Liefies…
Dank voor jullie lieve woorden en echte steun. Soms is dat alles wat er nodig is.
Ik ga er vandaag maar weer mijn best voor doen.
Je hoort nog wel hoe 🙂
Eline heeft gelijk. Gezinsvervangende vrienden bestaan niet; vooral niet op het web. Er is wel een mythe van de moeder- (en vader-)liefde. Daarin moet je niet geloven, het is een mythe. Veel liefs en sterkte.
PS:
They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.
But they were fucked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another’s throats.
Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don’t have any kids yourself.
(Philip Larkin: ‘This Be The Verse’)
Slachtofferrol staat je niet fraai!
Je zult het zelf moeten doen Jezz.
Een kwestie van neurologie en programmering!
Zal ik je dan toch maar even schudden en een trap verkopen? Dans verdomme Dans!
Poeh Jezz, dat is niet niks. Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen behalve dat ik het ook meemaak maar dan andersom (met mijn kinderen). Veel liefs. Je komt er bovenop.
Is ze weer (ik kan het toch niet laten):
@Saskia, weet je het is me bekend, ik ben er mee opgegroeid en toch, elke keer word ik er weer door verrast. Ik doe mijn best, maar er zijn dagen bij dat het flink ‘rommelen’ is. Het komt wel goed.
Dank voor je mooie gedicht. Er valt niemand iets te verwijten of kwalijk te nemen. Het gaat er om dat je zelf weer op je benen staat. Ik weet het allemaal, soms is het niet gemakkelijk.
Ik doe mijn best 🙂
@Partout, die rol bevalt me ook helemaal niet. Je weet het misschien niet maar ik ben een Amerikcan Dream aan het schrijven, dit is wat er vooraf ging aan de succes story die ik uiteindelijk zal zijn! (Oi vee, van mijn lippen naar zijn oor.)
@Flax, trappen horen er niet bij. Alsof het leed niet erg genoeg is. Er zijn dagen bij dat het kruipen is. Zo gaat dat.
@Moedermethond, dank Lieverd, Ik kom er bovenop en jij ook. Want schrijven over pijn en verdriet wil niet zeggen dat je een hoopje ellende bent. Het is een manier van verwerken, ook fijn om het later nog eens terug te lezen en het mooist om de uiteindelijke ontwikkeling te zien.
Oh, oh, oh, wat ben ik weer verstandig. Het komt wel goed. Nog een keer, heel erg bedankt mooie, lieve vrienden. Het helpt werkelijk, al die lieve woorden.
Ik heb geluk, er zijn veel mensen die meeleven. Ik hoef het niet helemaal alleen te doen.
Echt dank daar voor.
Gelezen Jezz, gister al, maar soms weet je niets te zeggen….
soms ,is het zeggen van" ik hou van je" genoeg om door te kunnen gaan in het leven ," wij " zijn er nu eenmaal en leren van elkaar,niks houdt ons tegen,allen "wij" ons zelf…
Dikke, dikke kus.
Soms is het leven zo een dal en is alles zwart, leeg en zinloos, maar aan een lichtpuntje kun je al genoeg hebben, om weer op te vlammen, vlam te vatten en warmte te verspreiden. Ik hoop dat dit snel op je pad komt!
Nou een mooiere kennismaking kan ik me niet wensen!! Bedankt voor je reactie en ik kan eigenlijk nog niet echt reageren want heb niet alles van je gelezen (nog niet). Maar ik weet door het DOEN dat er veel loskomt. In je hoofd maar daarna uit je hoofd en durven doen.
Allez Jezz, de beuk erin.
Groeten, Henk
Jezzebel,
hier heb je een url met het thema ‘zonnebloemen’.
Kijk er eens in en misschien vind je een leuk plaatje erin om er een doek aan te wijden?
Let op: achter elk wolkendek schijnt weer de zon!
Een liefdebeogende levensles: ga niet op liefdevolle ouders zitten wachten als je die niet had. Breng zelf liefde in je leven en verjaag alles wat niet-liefdevol is er uit. Het is positiever om liefde te geven dan op liefde te gaan zitten wachten. Er is wel wat levensgroei voor nodig om dit te ontdekken. Probeer het maar eens uit. En ga geen vervanger zoeken in narcistische mannen.
Reactie is geredigeerd
Thema Zonnebloemen:
http://www.zonnebloempje.nl/zonnebloemen.htm
Echt een hele leuke site!
Jongens, ik kom de boel weer even op… laten we het maar fleuren noemen, whatever 🙂
@Gingy, gewoon lekker dat je er bent. Dankjewel 🙂 Shabat Shalom, Lieverd.
@Anoniem, tegen iemand ‘ik houd van jou’ zeggen met al je verstand en heel je hart is het allerlekkerste wat er is. 🙂
@Zilver, dankjewel Lieverd, het komt wel goed hoor, met vallen en opstaan, dat hoort een beetje bij dat vurig vlammen. Such is life. 🙂
@Wenteltrapje, Big smile for you new friend, je bent hartstikke welkom. 🙂
@Henk, Ja, genoeg snot en tranen. Er valt nog wat te doen. 🙂
@Mary Franssen, dank voor de mooie woorden en de site. Niet helemaal mijn stijl, maar het liet me giechelen en dat is ook wat waard. 🙂
Een zonnetje schilderen in je leven bedoelde ik.
🙂
Er is geen plek op aarde waar het is zoals het zijn moet. Jij wil kiezen, terwijl de meeste mensen de hun toegewezen plaats accepteren (ik ook). Maar als je dan kiest: waarom Nederland? Als ik kon kiezen weet ik zeker dat ik niet dit land zou kiezen. Maar het zal hier wel niet anders zijn dan daar: je neemt altijd jezelf mee, je zal toch blijven zoeken tot je het vindt.
groet en sterkte
viktorrené
@Mary 🙂 Thanks.
@Viktorrené, ik houd van zoeken 🙂 Dank voor je lieve woorden.
Lieve Theo,
Je woorden ontroeren me zo. Ik heb je gegevens opgeschreven, maar je bericht weggehaald. Ik hoop dat je dat niet erg vindt, maar dit is internet en soms moet je een beetje voorzichtig zijn.
Dankjewel, mooie lieve vriend, zodra ik in Nederland ben zal ik je bellen.
Zorg alsjeblieft goed voor jezelf.
in geval van nood heb ik nog een torenkamertje vrij
Dank, koene ridder 🙂 Fijn idee, op een goede dag zou ik aan kunnen kloppen…
Hm… onderdak is het probleem niet. De vraag is: wil Jezz in een Drents dorp bivakkeren met 15 Labradors om haar heen?
Heel lief Jaap, maar het wordt ergens in het centrum. Opzoek naar werk en eigen plek is dat even handiger.
Thanks! 🙂
Tuurlijk, dat bedoel ik. :-))