Als tranen op het asfalt kletteren deze troosteloze ochtend, stroomt een putje over.
De straten zijn onbegaanbaar. De hemel heeft knallend haar hart geopend en bliksem verlicht kleurloos bij. De stad loopt vast. Als het regent dan dondert het.
En Tel Aviv in de winter is als een hoer die zichzelf in slaap huilt.
Het is nog donker als ik wakker word. Met ogen zwaar en gezwollen moet ik vechten om mezelf uit bed te krijgen. Zo ongelooflijk koud in huis.
Zonder centrale verwarming en slechts een space heater om de boel op te warmen, is het met blote voeten ‘s ochtends op ijzige plavuizen, gewoon niet lekker wakker worden.
In de badkamer werp ik een snelle blik in de spiegel.
Ah, daar is ze. Haar gezicht op half zeven, ze is wakker.
Gisteren was huilen, vandaag wordt beter. Ik neem het me stellig voor.
En na het douchen, een glas cola en een sigaret, de space heaters inmiddels aan, voelt het beter. De lucht is gitzwart en de shutters houd ik dicht. Vandaag geen daglicht in mijn huis.
Even later slaan de stoppen door. Ik vrees het ergste. Met een beetje pech kan dat uren duren. De bedradingen van mijn huis hangen rommelig buiten. Het kan gevaarlijk zijn. Nog niet zo lang geleden kwam ik er achter dat mijn huis niet was geaard.
Maar ik heb geluk als ik de hoofdschakelaar opnieuw probeer aan te zetten.
Alles werkt.
Tijd om aan de slag te gaan.
Verhuizers, ik moet de verhuizers bellen, gaat het door mijn hoofd. De movers en shakers van mijn bestaan, waar kan ik ze vinden. Tijd om die mannen binnen te halen.
Het lijkt me een onmogelijke opgave.
Razend treurig word ik van zoveel lamlendig gebrek aan daadkracht. Hoe moeilijk kan het zijn! Maar de stap lijkt me onneembaar.
Ik sta op, eerst maar eens een kop thee.
En dan pak ik uiteindelijk de Gouden Gids en blader naar de enorme lijst met echt Israëlische namen. Yitschaki A. Gad of Levi I. Nissim lijken mij geen internationaal klinkende bedrijven.
Die moet ik niet hebben, moet ik mezelf overtuigen. In gedachten zie ik een aftandse vrachtwagen met slonzige mannen enorme meubels zeulen.
Zoals je dat bijna elke vrijdag op elke straathoek ziet.
Tel Aviv is een stad constant in beweging. De buurt verraadt je sociaal economische positie.
Die van mij ver boven mijn stand.
Zo dicht bij het strand kun je voor het grootste krot gemakkelijk een woekerbedrag eisen. En als ik zo doorga eindig ik op een bankje in dat prachtige park bij mijn geliefde rots.
Mijn grootste angst. Ik weet dat ik het zo ver kan laten komen.
Ik moet de internationale verhuizers te pakken zien te krijgen, ik was het bijna vergeten.
En dan begin ik serieus rond te bellen. In no time heb ik de nummers bij elkaar.
Morgen komen ze kijken naar de spullen en de zaken waar ik geen afstand van kan doen. Mijn boeken en mijn art supplies.
Om twaalf uur morgenmiddag worden al de emotionele waardeloze zaken van mijn hart in kubieke meters gemeten.
De souvenirs van mijn bestaan… morgen zal ik een afspraak voor ze maken, voor later. Pakt u mijn leven over een maandje maar in.
Buiten stormt het zoals het lang niet heeft gedaan. Maar tranen zijn opgedroogd.
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: D. Byun
welterusten Jezzebel
Verhuizen is vreselijk. Ben als kind zeker twintig keer verhuisd. Telkens wennen, dan weer weg. Maakt je wel flexibel. Of was je dat al Jezz ?
@Anna 🙂 Tijd om op te staan 🙂
@Rami, verhuizen is inderdaad niet lekker. Ik doe mijn best 🙂
Dit log klotst, onzichtbaar, traag, gestold, onderkoeld zeker, bijna bevroren. Space heat als lapmiddel, sun-is-what-you-need…
ha……er is beweging…..
de tranen opgedroogd…..aan de slag….nu moet het gebeuren…..allemaal en zo snel mogelijk..
en verhuizen kan echt best heel leuk zijn Jezz…kon ik je maar motiveren om het anders te zien…misschien wordt het "the turning point of your life"……werk voor je eigen droom….het helpt echt…… .))
goed dat je tranen zijn opgedroogd.tijd voor een nieuwe uitdaging.
Wel mooi verteld, dus de tranen zijn er niet voor niets. Zeg ik altijd grinnikend tegen mezelf. Op straat komen staan en helemaal niet romantische clochard worden, is ook bij mij een goed in het vrezend oog gehouden mogelijkheid, ooit als kind in een visioen mij geopenbaard. Ik vind de eerste alinea de mooiste!
Snap zo goed wat je zegt. Ik ruik het, ik zie het. Israel in de winter is troosteloos. Het is er niet op ingesteld, al die stromen tranen uit de lucht. Je hebt dingen gedaan die je moest doen vandaag. Goed zo! Le-at le-at. Je komt er wel. Ik weet het zeker. Het lijkt nu nog 1 grote puzzel, maar langzaam vormt zich een totaalbeeld. Hopelijk een beeld dat je mooi vindt. Je schilderij van gisteren heb ik een aantal keren bekeken. Zo te zien heb je ook advies gehad waar je iets mee kan, iets praktisch. Als leek kan ik alleen maar zeggen dat het iets met me doen, me van alles vertelt. Dat het iets is dat de moeite waard is, er te zijn, geschapen te worden.
Lieve Jezz, dank je wel voor al je gezelligheid gister, dat wou ik je nog zeggen. Je was niet in de stemming en toch, toch bracht je een goede stemming met je mee. Je bent sterker dan je denkt. Denk ik.
Goedemorgen en het stormt buiten! Oi vee, je hebt geen idee.
@Klaas, wat een mooie reactie, sun is what I need! 🙂
@Jeg, Lieverd, tijd om op te staan en dromen werkelijkheid te maken, I know. Ik doe mijn best 🙂
@Zev, het is tijd, de hoogste tijd. 🙂
@Man met sombrero, grappig dat jij dat ook hebt. Ik heb meer vrienden die toen ik ze mijn grootste angst vertelde me aankeken alsof ik het over een cliché had. Zij die heel hoog kunnen vliegen, kunnen diep vallen… Inderdaad, niets nieuws onder de zon.
@Eline, dank voor je lieve woorden, het was werkelijk gezellig op je feestje. Ik vond het leuk om er iets van te maken.
Met het advies voor het schilderij was ik inderdaad heel blij. Er wordt nog steeds aan gewerkt, op een dag zal ik het opnieuw laten zien, wat er van is geworden.
Jongens, het is weer een nieuwe dag, vandaag valt er weer van alles te regelen. Ik ga mijn best er voor doen 🙂
verhuizen uit een storm van water, ongeaarde stopcontacten en bittere kou lijkt hoopgevend!
Verhuizen is moeilijk maar ik hoop dat je nieuwe huisje zonniger, warmer en veiliger is. In dat geval ga je snel alle ongemakken vergeten. Hier is het ook donker en koud, dus je mis niks. De jonge vrouw op de foto is mooi en de foto is mooi. Succes.
Klopt Jezz. er is een tijd voor alles….en hoe slaat bij mij weer het verlangen toe naar die soms ietwat morsige stad in de winter….
Vergeet de verzekering niet voor je spullen, hier spreekt een ervaringsdeskundige ;-))
Sprakeloos & Aanbevolen.
Jezz, opgedroogde tranen..
maak nog `n keer je bovenlip nat,
dan kun je weer tot bezinning komen.
De kosmos zal je wiegen in haar armen.
Liefs!
Ok ik geef het op. Het is ondertussen alweer pikdonker hier en nog steeds geen inspiratie tot een fatsoenlijke reactie. Dan maar vertrouwen op die kosmos van Annet, de mijne reiken niet zo ver.
Liefies, is ze weer. De verhuismannen zijn inmiddels gekomen en ik heb de datum maar op 30 januari gezet. Mijn God, ik ben over 1 1/2 maand bij je om de hoek! 🙂 Dat is schrikken.
@Jopie, misschien zou ik er zo eens naar moeten kijken. 🙂
@Lidia, daar waar het niks is, daar ga ik heen. Hier is het zoveel 🙂
@Gingy weet je wat we doen? (als ik weer een normaal mens ben met een baan en een dak boven mijn hoofd) We pakken het vliegtuig, gewoon, for fun. Maar dan wel in mei als het hier echt prachtig is. 🙂
@Mephisto 🙂 Dankjewel (net zo sprakeloos) 🙂
@Fravappa, op gedroogde tranen wilde ik het eigenlijk eens gaan proberen. Zeg maar zonder die stortbuien. 🙂
@Annet, oehhh, dat klinkt prachtig, ik hoop op ook een beetje vlees en bloed voor als het echt moeilijk wordt.
@Flax, Cosmo’s? Dank voor je lieve ongeïntspireerde reactie, dat hoeft ook niet hoor. Ik ben blij dat je er bent. 🙂
Ja maar kijk dat levert een associatie op dat Cosmo… Van de begin dagen van het computertijdperk (of net erna):
http://www.dosgamesarchive.com/download/game/207.
Daar heb ik heel wat uren lol aan beleeft…
Ik houd niet heel erg van computerspelletjes, maar Tetrus en packman blijven favoriet 🙂
Jezz, schouders eronder. Huppekee, zo gepiept.
Groeten, Henk.
Met zo’n uiterlijk en dito innerlijk is het toch niet zo moeilijk Jezzebel?
:>)
@Henk, schouders er onder, huppekee 🙂
@Annet, je laat me giechelen, verhuizen heeft met je uiterlijk te maken?
Het staat allemaal in de sterren Jezzebel..Annet weet daar veel van….of je gaat verhuizen staat ook in de sterren.
Wauw…ener heftige herkenbare situatie….en weet in je hart dat je echte huis…het huis waar je altijd in woont…je lichaam is…en je overal in dat/met dat huis ,kan komen, kan reizen en je thuis kan voelen …in jezelf…Houd je taai he lieve schat! Want dat ben je!xxxxx
🙂 Liefies, nog even snel.
@Zwolly, ik ga zeker verhuizen, over drieëndertig dagen, ik ben benieuwd wat de sterren me gaan brengen 🙂
@Isis, 🙂 Je maakt me verlegen. Het komt wel goed. Het is huilen en janken, maar ik ben niet kapot te krijgen, ook niet met opgezwollen ogen. 🙂
Reactie is geredigeerd