Ik durf geen foto te sturen van zoveel kitscherige rommel. Gadverdamme.
Vandaag is alweer een dag van huilen.
Het is zo godvergeten angstig allemaal. En zoiets simpels als gewoon de verhuizers bellen lukt me ook vandaag niet. Het is voor morgen.
Weet je, ik ben zo godvergeten bang. Er moet heel wat geregeld worden en afgesloten. Zoveel dat ik achterlaat. En ook dat maakt me doods en doodsbenauwd. Want ook al maakte het me niet gelukkig, het is wel precies wat ik ken. En voor dertien jaar tot nu, alles wat ik ben.
Vanochtend brak het touw van de shutters voor de ramen. Het is godmagweten hoe oud. Nooit wat aan gedaan. De huisbaas heeft de boel laten verpauperen. Je hebt geen idee in wat voor krot ik woon.
Ik heb geprobeerd er aan te prutsen, de boel weer aan elkaar te binden, dat lukte niet. Dus ook geen daglicht in mijn huis. En in deze mood is dit misschien wel het allerergste wat me kan overkomen. Hoe luxueus het probleem misschien ook klinkt. In mijn huis heb ik geen erg goede verlichting, het is dus werkelijk in het donker zitten deze eerste kerstdag, die ik toch niet vier en je hier ook niet voelt. Maar ook dat is kut, je hebt niet eens kerst om te haten. Kerst bestaat niet.
Doodsbang om deze rotzooi achter te laten. En doodsbang om godmagweten waar naar toe te gaan. Er is helemaal niets in Nederland. Weet je hoe ongelooflijk angstig dat maakt? Ik moet springen in het diepe. En ik moét vertrouwen dat het op een of andere manier allemaal wel goed zal komen. Maar mijn God hoe krijg ik mezelf in godsnaam weer op de been.
Ik ben naar de rots gegaan en heb daar een joint gerookt, in het zonlicht en de wereld wijd open. Dat was lekker, ook al was het janken.
Op de terugweg heb ik de man van beneden aangesproken, hij heeft daar een werkplaats. Met handen en voeten heb ik het hem uitgelegd, mijn allerbelabberdste Hebreeuws. Hij begreep precies wat ik bedoelde en vreesde het ergste. Hij kwam wel even kijken.
Oh God, ik heb ook nog een levensgrote kut aan de muur hangen die ik zeker niet met de man van beneden wil delen. Ik heb er snel een laken over gespannen.
Hij kwam met een nieuw oud touw en fixte dat gebroken kutding zo goed als het ging. Het kan nu in elk geval omhoog en er valt wat daglicht naar binnen.
Dat is vast wat. Ik heb de deur opengezet, tijd voor frisse lucht.
Daar gaan we weer.
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: Own art, die je in dit stadium niet zou moeten zien. Wat een rommel. Maar wordt nog anders en omdat het vandaag toch kut is en ik zo van delen houd… en zo.
Van delen ja, die stadia ja, je wordt bijna tastbaar menselijk lieve Jezzebel. Of misschien gewoon helemaal. Kom even leunen… dan hoeft het niet helemaal kut te zijn, er zijn andere gedachten mogelijk. Een roos die ontbloeit, zelfs in nieuwe oude aarde…
Deze handyman hier zou je graag willen helpen met al die praktische dingen, maar de geografische afstand en de hondjes thuis verhinderen dat.
En je kijkt ook al zo boos, op dat nieuwe doek. Geen wonder natuurlijk, zo zonder die lange benen.
Het komt wel goed met dat doek. Het canvas is geduldig. En je kunt nog altijd een paar knietjes aanschilderen, zodat het lijkt alsof je je enkels vasthoudt met je handen.
Ik zeg ook maar wat. Love you!
Hoi Jezz lieverd daar ben ik weer. Niet weghalen dit beeld. Volgens mij is het niet zo’n kitcherige boel als jij nu denkt. Zelfs J, die een kritische smaak heeft zei bewonderend ‘ze kan het wel, zeg’. Deed hem in de verte denken aan Kokoschka. Maar dan anders natuurlijk. Wat mij betreft: ik vind het intigrerend. Zowel qua symboliek als uitvoering. Ik denk: niet teveel meer aan prutsen. Het viel me pas op, van die benen, toen ik las dat jij het zei.
Bij je huis kan ik me van alles voorstellen. Het is alsof je mijn woningen in Israel beschrijft.
Er is misschien nog niets in Nederland. Geen gespreid bed, geen huis, geen werk. Maar zo ben je hier ook ooit begonnen. Met minder zelfs, denk ik. En ik denk dat je zelfs hier een paar mensen zult vinden die ook praktisch iets willen doen, als het kan. Hak de stappen in stukjes. In 1 brok komt het zo op je af. Denk aan je.
Reactie is geredigeerd
Sterkte Jezzebel. Jouw norsige kwaadheid staat me meer aan dan het wat zalverige commentaar van goedbedoelende anderen…
Zelfs je rolluiken zeggen dat het tijd is om te gaan! Hoewel onpraktisch, toch een typische symboliek Jezz. Laat je niet verlammen door domme angst. Ja, wordt liever maar boos, helemaal niet slecht en brengt vaak gauwer resultaten. Boeit jouw dat om in het diepe te springen;je kan toch zwemmen zeker!!
Volgens mij is het `cut` en komt het uit de filmwereld. Er hangt een peuk uit, lijkt wel:>)
Het leven leiden is het leven lijden, de pijn ondergaan en er niet voor vluchten. Je komt gelouterd uit de strijd! Je gedachten liggen gebed in het weer. Als het bij jou ook zo mistig is, dat is geen sinecure.
Liefs van dominee Lemaire:>)
D’astroloog herkent zichzelf:>)En daar is niets mis mee!
ANNETJE toch! Je blijft me maar achtervolgen met verwijten. Misschien kan dit astrologische uitlegje je tevreden stellen: Mijn ALTER-EGO en VRIENDEN-huizen worden beheerst door de tekens SCHORPIOEN en LEEUW. Dat zijn tekens die weinig op hebben met heilige bonen gedrag.
IK zoek in een ander dan ook NOOIT ‘de heilige boon’. Daar kom ik eerlijk voor uit…
Reactie is geredigeerd
heb je gelezen… afscheid doet altijd pijn… en dat moet ook…
Jezz.: Schokkend en mooi….
ter troost heb ik iets moois op m’n blog voor je gemaakt Jezz….
en jouw schilderij is een begin…werk er verder aan…het kan héél mooi worden…
misschien vindt je bij mij een beetje inspiratie als je uitgehuild bent natuurlijk….. :))
Jezzebel.
ik ben geen kunstexpert maar ik vind jouw doeken heel mooi. Vooral ook die moeder van de week met haar pasgeboren baby. Ik had je dus getipt als meest echte kunstenaar algemeen hier,
Helpt dat dan niet een beetje?
🙂
Reactie is geredigeerd
Ik moet eerlijk zeggen, mooi kunstwerk.
Groeten, Henk.
godmagwetenwaarnaartoetegaan.
eenvrouwomvantedromen, toch ??
Hopelijk is morgen / straks alles beter, Jezz!
Goedemorgen,
Vandaag is een nieuwe dag. En terwijl ik wakker werd dacht ik, ik moet nog een paar blogs wissen. Maar ik geloof dat ik ze toch laat staan. Mooi en lelijk, zij horen bij elkaar.
Dank voor alle lieve reacties, waar ik alleen nog even tegen Marry Fransen over wil zeggen: Oi vee, dat was een Picasso, die moeder met dat kind. 🙂
Vandaag ga ik er weer even mijn best voor doen.
Let’s see hoe het lukt.
Good morning, sweetie! Zet ‘m op! :-))
Prachtig schilderij.
Uit eigen ervaring weet ik, dat het leven soms zo zwaar is en een vreselijk diep dal, ik heb mezelf altijd beloofd er niet aan toe te geven, mijn eigen lichtpuntje te zijn en mijn hart te volgen en bij grote problemen ergens te beginnen en dan steen voor steen alles om te draaien en het gekke is, dat gaf dan weer kracht, ik weet niet of dit verhaal nu helemaal echt is of proza, als het echt is, dan een kus op al je verdriet en onzekerheid, dit heeft een mens denk ik ook nodig om rustig te overwegen of en welke stap er gezet moet worden, zodat alles weloverwogen wordt gedaan, zodat je later kan terugdenken, waarom je het zo deed.
Wens je alle kracht en kijk naar de hemel, het licht is zo mooi, laat moeder aarde je omarmen als een ander het niet nu kan doen en zuig de energie naar binnen en dan hoop ik dat alles lukt.
Reactie is geredigeerd
Hobbelige wegen lopen moeizaam maar geven wel de mooiste vergezichten. Schrale troost bij het geploeter maar blijkbaar is het de enige manier waarop het kan. Hou vol!
Heftig.
Tip(je van de sluier): ik ben bewust naar Gent vertrokken, België. Spreken ze perfect Nederlands, hebben ze geen problemen met mensen die iets meer willen van het leven dan een vinex-locatie en ook nog een socialistisch-bourgondische leefstijl op de koop toe. Aanrader! (Als je toch terug moet, doe het dan goed..)
Er zijn hier ook nog http://www.deeljehuis.be/index.php?locatie=GENT&prijs= te huur. Zo wordt de eenzaamheid ineens ook een stuk draaglijker..
Sterkte, in het verre Tel Aviv!
edit:typo’s – nog niet goed wakker, denk ik.
Reactie is geredigeerd
Meer plasticiteit graag in je werk. Het licht donker contrast werk je niet uit. Donkere partijen met minder wit en kleine toevoeging van de complementaire kleur maken. Zo min mogelijk zinkwit, eerder loodwit gebruiken of opwarmen met een vleugje napelsgeel. Anders wordt het zo schraperig. Verder: blijf in Tel Aviv; hier in Europa is het niets gedaan.
Ja, zo zo ziet doodsbang eruit…en zo is dat!…wat is het ergste dat je kan gebeuren…., ga daar aan voorbij…
Dit moet echt zijn daarom veel liefs meisje lief, xx lidy
Lieverds, dank alweer voor alle lieve woorden van steun. Het is inderdaad echt.
Ronald, dank voor je hulp, dit is inderdaad niet meer dan een laf beginnetje, het was eigenlijk niet bedoeld om al te laten zien. Maar het paste precies. Waarom is het in Europa niets gedaan?
Fluister zachtjes dans dan dans dan dans dan voorwaarts rond voorwaarts het is echt een mooie dag vandaan!
heftige afbeelding,daar zit een hoop in verscholen ondanks het expliciete ervan..als je begrijpt wat ik bedoel.
take care of yourself!!
koen
@jezzebel: In Europa is het niets gedaan omdat ik de chaotische gestoorde warmte van de Israëlisch mis en eigenlijk zelf liever daar had gebleven. Mijn toenmalige vrouw (uit Israel) wilde echter graag in Europa wonen. Nu heb ik er nog steeds vrienden; kom er veel te weinig en denk iedere keer als ik weer hier in Holland ben: ????? Dus de opmerking is misschien wat retorisch
@Ronald, ik heb net de verhuizers verteld dat op 30 januari de boel ingepakt moet zijn.
Niet veel later zal ik je woorden kunnen beamen. Als er maar wat te klagen valt 🙂