Ik zie mezelf
Vandaag is gemakkelijker, op een bepaalde manier. Het zielige er af. Ik heb pijn als een beest.
Misschien een gewond dier, maar wel een die vecht voor haar leven en gevaarlijk is. Kom maar niet te dichtbij.
Onderweg naar de flessenbak kwam ik de poster tegen waarop ik mezelf herkende.
Toen wist ik het al. Vandaag zal ik de onmacht verscheuren. Ik zag mezelf.
De plasticflessen gooi ik weg en verdwijn op de fiets.
Op het postkantoor wacht een aangetekende brief. De Afhandeling.
De Organisatie heeft een officiële brief gestuurd.
Ik wist dat gisteren al, maar toen had ik nog geen kracht om ‘m op te halen. Definitief voorbij in cijfers en getallen, daar moet je maar net de moed voor hebben.
En enkel een halve maand gewerkt op een toch al niet riant salaris, belooft gewoon niet veel goeds. Reden voor meer zorgen die je maar beter niet precies kunt weten. Op dagen zoals gisteren.
Maar vandaag moeten de schouders er onder. Gisteren voorbij, we gaan weer verder.
Ongeduldig scheur ik nog voor het loket het gewraakte boekhoudkundige gerampetamp open.
Hoewel men volgens de letter van de wet mij niets verplicht is – met nadruk onderschreven – strijkt men toch met de hand over het hart. En hoewel ik zelf ontslag heb genomen met onmiddellijke ingang – wat de overdracht ook nog eens extra bemoeilijkt – heeft men belsoten toch het maandsalaris mee te geven waar ik recht op heb als ik ontslagen was.
De goedheid van het hart verbaast me soms. Ik word er een beetje cynisch van, dat moet je me maar niet kwalijk nemen.
Deze lieve mensen die me werkelijk niet zo heel erg keurig behandeld hebben maken nu zo’n groots gebaar dat een dankjewel niet misplaatst zou zijn.
Ik heb er geen zin in.
Aanstaande vrijdag is er een afscheidsfeestje, voor mij als hoofdredacteur.
Georganiseerd op een moment dat ik enkel nog mijn vrijwillige werk neerlegde. En omdat de uitnodiging al de deur uit was, voordat ik er helemaal het bijltje bij neergooide, kon het niet meer worden afgelast. Dat zou wat zuur zijn, tegenover de leden. Alles voor de schone schijn. Wel is de prestigieuze catering gesneuveld. Nu ik niet meer officieel meedoe is het weer terug naar pita en choemoes.
Ik denk er al een tijdje over na. Zal ik gaan?
Er wordt druk gebeld met kantoor.
"Komt ze," de vraag die niemand behalve ikzelf kan beantwoorden. Maar mij bellen ze niet.
Ik weet het nog niet. Ik heb niet veel zin de speelpop te worden van een onbekwaam bestuur en hanige mannen die mooie sier wensen te maken met hun goedertierenheid, over mijn rug.
Lazer op, geen glimlachende Barbie die het welwillend over zich heen laat gaan. Daar ben ik niet zo goed in. Bovendien, ze weten het nog niet, maar er zitten nog wat artikelen in de pen…
Ik heb vandaag werkelijk de handen uit de mouwen gestoken en vast her en der aan de deur gerammeld. Ik moet verhalen schrijven, het zal me lukken, er is nog zoveel te vertellen.
Daarna heb ik de directrice van de sociaalwerkers maar eens gebeld. Ze wilde voor mijn uitstapje nog een laatste produkt van mijn hand. Tegen betaling, deze keer, uiteraard. Dat sprak vanzelf.
Ik overrompelde haar vandaag, zo zei ze zelf. Het lag namelijk wat moeilijk. Ze wist wel dat ze het had beloofd, maar omdat ik niet reageerde was er inmiddels contact gelegd met… etc.
Ik nam het nuchter op. Prima, dat gaat dus niet door. Laten we het daar dan bij houden. Lekker zakelijk. Hoeven we ook niet langer te doen alsof.
"Als een vriend…" zegt ze en verliest zich: "Je moet niet, je kunt niet, je wilt niet, je doet niet…"
Ik heb er geen zin in.
Ik zeg haar dat ik haar dankbaar ben voor de geste, maar dat ik er niet van houd een ander het brood uit de mond te stoten. Daarin verschillen we, ook dat zeg ik er bij. Zij en ik hebben een ander objectief. En bovendien, de man die het zal overnemen heb ik zelf naar binnengehaald. Iemand die bekwaam is en over wie ik gezegd heb dat ze zuinig met hem moeten zijn. Zoveel professionals die De Organisatie een warm hart toedragen zijn er niet.
Maar dat wil ze niet. Ze werkt toch liever met mij.
Ik ben niet zo aardig. Ook zij is afhankelijk van de toestemming van een bestuurslid en ik heb geen zin in zijn gunsten.
"Het is belangrijk dat je je goed voelt," zegt ze steeds opnieuw.
Ik zeg haar dat ik haar dankbaar ben.
Maar dat wil ze niet.
Dan word ik boos. Ze kan ondanks haar vakkundigheid niet voor mij bepalen wat ik voel. Wat mij betreft is het duidelijk. Het werk is aan een ander gegeven. Dat betekent tegelijkertijd dat de artikelen die ik al eerder heb geschreven en waar copy right op zit, helaas, ook niet gratis en voor niets gepubliceerd kunnen worden.
Later hoor ik dat ze een pakje sigaretten is gaan kopen.
Binnen een paar uur heb ik de bevestiging. Het project is uiteindelijk toch van mij.
Morgen heb ik een ander belangrijk gesprek. De eerste stappen zijn gezet.
Ik ga mijn tanden er in vastbijten.
Kom maar niet te dichtbij.
Tel Aviv,
Jezzebel
Poster
toch kom ik even héééél dicht bij je, hug je en laat je dan los met mijn woorden….hup Jezzlief hup, laat je eigen leeuw(in) niet in haar hemppie staan :)))
leeuwenpoot van jegX
Jeg, ik houd werkelijk van je! Jij bent nooit bang voor mij 🙂
Met deze attitude kom je er wel Jezzebelion.
Leeuwin in leeuwskleren? Zo één die aan kracht wint, in het nauw? Niet mee spotten…
helemaal ontketend, of hartstochtelijk lam in leeuwenverpakking, maakt niet uit, doen wat goed voelt en daar nooit spijt van krijgen 🙂
Oeps!
voelt helemaal goed.
liefs, Sjaal.
Ik kijk…..ik zie….IK BRUL….BRUL…Je Naam !
Jezzie, ik kom lekker toch even dichtbij je….en geef je een vitaminerijke streling door je haar…
Lieverds, nog even voordat de lioness weer in haar hol kruipt en er morgen vast een bang muisje wakker wordt (je weet nooit) 🙂
@K, ik doe mijn best, met meer en minder succes. 🙂
@Klaas, niet mee spotten, maar oi va voi, als ze je haar hart geeft: niet mee spotten.
@Jacob, Je woorden zijn mooi, maar niet gemakkelijk. Ik doe mijn best 🙂
@Doortje 🙂 Daar ben je weer! Ik wist wel dat ook jij voor de duvel niet bang bent 🙂
@Sjaal, Ik ben er nog niet hoor, ik heb nog veel meer moed nodig, morgen en overmorgen.
@Gianni van jouw lippen naar mijn oor 🙂
@Jos, Vitaminerijk? Ik moet er van giechelen, Isis heeft het vanavond over gezonde seks…
🙂
Nog zo’n leeuw…Grrrraawwww…
n poot en kopstootje voor jou
groephug ;-))
Good Morning 🙂
@Eric’s, let’s roar! 🙂
@Anna’s wat hebben ze met je gedaan! 🙂
Ik kom je nu bevrijden! 🙂
Fijne dag allemaal, ik moet er weer even tegenaan.
Det är inte upp till dig…
""Ik heb vandaag werkelijk de handen uit de mouwen gestoken""
Boevegge, nu kan het ineens wel he, nadat je ontslag genomen hebt!
Jezz: brul, lekker, zo ken ik je weer he!
Als je nu ook nog al de energie die je in je weblog in je nieuwe baantje stopt, komt het (ooit)helemaal goed met jou.
Sterkte meid! Hou je taai
ik heb je verhaal twee keer gelezen.
neem de juiste beslissingen, en sterkte…
Nog even snel tussendoor.
@Flax, vertel, vertel, vertel, ik wil nu eenmaal alles weten 🙂
@Partout, het komt vast nooit helemaal goed met mij. Dus af en toe een schuin oog op het blog kan volgens mij geen kwaad. 🙂
@Moedermethond, komt goed hoor! Ik doe mijn best. 🙂
@Maria-Dolores, de luxe van niet zo heel veel keus hebben, is dat alles goed is 😉
Halloooo, er moet wél brood op de plank komen. Gelukkig doen leeuwen daar niet zo moeilijk over. Die wachten gewoon tot er wat over hun pad komt, verorberen de sukkel en slapen verder. Leeuwinnen daarentegen, da’s een ander verhaal… Sterkte!
Ok zachtjes fluisterend dan…
Dat is niet aan jou…
Vechtster ben je….
goedenmiddag alweer!
ik vind je verhaal stoer, je bevlogenheid,
je lijkt zo trefzeker, natuurlijk is het ook zwaar omtrefzeker te zijn en moeilijke beslissingen te nemen etc.
Nu lees ik je al een poosje, dat weet je, and call me stupid, maar wie of wat zijn nu eigenlijk ‘de Organisatie’?
Het lijkt niet alleen het werk te zijn, maar meer….. ik ben gewoon erg nieuwsgierig misschien niet zo netjes
:))
Hallo Jezz, nee ik ben nooit bang voor je…..eigenlijk voor niemand…..
je gaat morgen helendal niet bang zijn….niks zielig klein muisje…..
leeuwin, kop trots omhoog, staart idem dito….
manen keurig ter linker en rechterzijde van de power uitstralende kop…..leeuwensterk en met de grootste smile die je in voorraad hebt…laat je verdomme niet kennen!!!!! Straal…
kick them all down girl!!!
en anders….ga je gewoon niet en is dit hoofdstuk afgesloten…maar zo zijn wij boogschutters niet…wij knokken voor onszelf met alle liefde die we hebben te geven….
anyway sterkte morgen…luvya.
Reactie is geredigeerd
Jezz, dat gaat lukken morgen,
sterk op je blanke achterpoten,
een beetje gel in je manen,
even je bovenlip optrekken,
moet je eens opletten!
@Jaap, Leeuwinnen… daar moeten we het maar eens uitgebreid over hebben. 🙂
@Flax, gelukkig 🙂
@Gingy, en ik begin er nu nog lol in te krijgen ook. 🙂
@Jeg, morgen… Goed gekapt in een spectaculaire jurk, ga ik toch nog even laten zien dat ik niet in de kreukels lig, maar stralend voor mezelf aan het zorgen ben. Thanks, great friend. 🙂
@Fravapa, ze dachten eerst dat ik niet zou komen. Maar niets lekkerder om de boel, net op het nippertje, toch weer even op het verkeerde been te zetten. Met gestifte lippen. 🙂
De oorlogstooi gaat morgen aan.
Benieuwd naar je oorlogskleuren !
Goed zo, je nooit laten doen en er tegenaan !
That’s the spirit..
@Ramirezi, Daar ga ik je morgen meer over vertellen.
@Annelies, Ik moest giechelen om die woorden ‘je nooit laten doen…’
Maar ja, dat ben ik 😉
En?
Is de onmacht verscheurd?gromm(is een klein leeuwtje
Oi vee! @Alice ik werd vanochtend wakker (al lang weer een nieuwe bijdrage getikt en wist dat ik toch iets had overgeslagen bij de oude…)
Het ging per ongeluk, maar je vraag is inderdaad niet gemakkelijk.
De Organisatie bestaat uit de mensen met en voor wie ik gewerkt heb. Laten we ze De Landgenoten in het Buitenland noemen. 🙂
@paulus, onmacht is een veelkoppig monster, niet gemakkelijk om daar bekwaam mee om te gaan. 🙂
Ik doe mijn best.