Luister eens, hoor je dat? Het geluid van de golven is weggeëbd. De zee zo glad, enkel af en toe een lachrimpeltje, alsof ze heel zachtjes, ergens in de verte, gekieteld wordt. En ook de zon heeft de wereld betoverd in haar mooiste sluiers van fijn blauwgroen en zilveren wolken.
Het moment is magisch, zo vlak voor shabat, voordat er drie sterren aan de hemel staan, de nacht zich loom ontvouwt en ik van binnen kan voelen hoe het licht verandert. Als de aarde haar adem uit de diepte haalt.
Ik sluit mijn ogen, heel even maar, niet meer dan een moment dat heel mijn bestaan in een vrije val langs de wanden van mijn buik roetsjt. Trillende adem, verlangen dat in mijn oren klopt, bewustzijn volledig naar binnen gezogen, adembenemende salto mortale van mijn verliefde hart.
Mijn lippen openen, kussen leegte, kauwen zachtjes onaangeraakte werkelijkheid.
Ssst, hoor je dat? In de verte gaat een scheepshoorn, een sleepboot met onbekende lading klieft door diepe wateren, de tocht naar huis begonnen. Alsof een goddelijke vinger de golven in een ander ritme het strand op stuwt.
Overmorgen, als een goede week begint en de werkelijkheid haar eigen mysterieuze dans onthult, zal verlangen haar gedeelde adem krijgen.
Oh, zoet verlangen, moge je nooit worden ingelost. Moge je steeds opnieuw rijzen en dalen, opnieuw en opnieuw geboren worden zoals de sterren van deze nacht.
Shabat Shalom,
Jezzebel
And you know what they say, it’s a double mitswa to make love on shabat
33 Responses to Oh zoet verlangen