En als de liefde bloedrood door de straten stroomt?

Het is een vraag die ik al eens eerder heb gesteld. Iets anders geformuleerd. Maar haat en liefde zijn één dat weten we allemaal. En omdat haat niet prettig is, moet ik dan nu ook de liefde afzweren? Als de liefde bloedrood door de straten stroomt?
Zijn ze helemaal belazerd!
Ik houd van liefde waarvoor je ook een beetje je best doet en voor kunt kiezen. Dat het niet zo maar per ongeluk gaat.

Vandaag was best pittig. Ik heb een grote stap ondernomen, helemaal niet fijn, zo door het oog van de naald. Ik heb ruzie met mijn mooie vriendin, die me uit naam der liefde voor wat waar en van haar is, nu haat. Ik heb behoorlijk te doen met mijn eigen dwaze hart. En dan is er ook nog de baan waar men niet kan wachten om te hakken.

Ik heb het woensdag een uurtje uitgesteld. Eerst moet ik nog ergens iets belangrijks ophalen. Oi va voi li, woensdag wordt pittig.
Toen ik met een geldig excuus kwam om iets later te beginnen met ons prettige gesprek zei het Hoogste Gezag: "Hangt van die ander af."
Aha, het heeft niet met mij te maken, het gaat om die ander. 
Ik besloot de ander dan maar even te bellen. Meteen een goed excuus om te vragen waar het om gaat. Je weet nooit.

"Hoe is het met mevrouw Jezzebel," irriteert hij mij gelijk.
Ik ril en doe vrolijk mee, lekker slap kaats ik zijn eigen geintje. Alles voor de lieve vrede.
Ik vraag hem of hij er bezwaar tegen heeft, dat uurtje later. Ik kan er niets aan doen, ik moet eerst even bij de dokter langs.
"Dat hangt van de ander af," zegt hij met hetzelfde gemak.
"Dat heb ik al gevraagd, dat is in orde," was ik goed voorbereid.
Ik vraag hem waar we het over gaan hebben.
Hij begint te stamelen en zenuwachtig te lachen, drie zinnen die nergens heen gaan probeert hij, lacht weer en vraagt of die ander dat niet gezegd heeft.
Ik weet van niets en dat lijkt me niet handig als we het werkelijk ergens over willen hebben, vrees ik.
"Nou. Ja. Toekomstplannen. Nieuwe lijn en zo," maakt hij zich er gemakkelijk vanaf. 

Aha dat wordt een dag van klappen incasseren en ja en amen. Hij heeft mij wel eens aangeraden om beter met die ander om te springen, hij van het Hoogste Gezag.
"Als ik jou was, zou ik me heel dienstbaar opstellen," waren zijn exacte woorden. 
Ik ben nog nooit zo woedend geweest, maar dat weet hij niet, toen moest ik nog langer mee.
Oi va voi li! Ik ben daar niet zo heel erg goed in. En omdat het me toch al niet zo heel erg veel meer kan schelen… etc.

Ik moet verstandig zijn, ik moet het handig spelen, blijft het door mijn hoofd beuken en hameren. Maar eigenlijk weet ik dat het toch niet zoveel uitmaakt, hoe hard ik het mezelf ook zeg.
Want voor elke vrijheid wordt een prijs betaald. En als het dan toch moet klappen, dan maar liever de bloedrode weg van mijn eigen hart.
Dat komt vast wel goed. Maar oi va voi, vraag mij niet hoe.

Toen ben ik maar naar de rots gevlucht. En daar zag ik de beelden van mijn dag nog eens in het licht van de ondergaande zon.
Like Magic.
Zo mooi
Ik houd er van.

Tel Aviv,
Jezzebel

Foto’s: vandaag