Zij vraagt het mij. Ik vraag het haar. We moeten er allebei om lachen en van duizelen. Dat kan toch niet? Dat zal toch niet?
We laten het maar. We kiezen voor de giechels. Dat hebben we allebei besloten, na de woede, de pijn en het verdriet. We kiezen voor de dingen en de zaken, waar we blij van worden. Anders redden we het niet, zij en ik.
Mijn mooie vriendin die zo prachtig kan denken, doet mij soms versteld staan.
Sinds een tijdje (waar begon dit mee?) kookt ze een keer in de week voor me. Zoiets deden we eerder ook. Maar toen was de beste sushi-tent in town nog in tact, we konden bestellen wat we wilden. En we zijn allebei een beetje onthand, nu we niet meer zo ongegeneerd met onze vingers kunnen eten. De andere Japanners vinden we gewoon niet lekker genoeg. Ze zijn oké, maar dat is voor ons niet goed genoeg.
Sinds ze weet dat ik terug naar huis ga, kookt ze voor mij. Ze verwent me als een klein kind dat uit school komt. Alsof ze op de valreep toch een beetje de moeder is die ze altijd was, maar niet wilde zijn. Het mooiste van deze avonden is – al dan niet als moeder, goeroe, godin, dochter, of vriendin – als we praten. Als we de kern raken. Als onze stemmen zachter worden.
Ik vertel haar hoe blij ik ben. Hoe krachtig ik me voel. En dat ik er enorme zin in heb. Opgewonden als een klein kind. Ik weet niet precies wanneer het begon.
Zij is voorzichtig en zegt me niet te hoog te vliegen, zodat ik niet zo hard zal landen.
Dat heeft ze me beloofd, laatst, dat ze voortaan voor ‘Josepha’ zal spelen; de nuchtere, zij van de balans.
Net als nu moest ik er toen om lachen. Daar is ze helemaal niet goed in. Ik heb van haar niets te vrezen.
We hebben het over de politiek. De situatie is zo’n godvergeten hemelschreiend godgeklaag dat ook ik het van haar wil horen. Zij weet dat ik het er eerst niet over wilde hebben, vroeger.
We zijn woedend. Zij vreest nog veel erger dan ik. En sinds wanneer is dit begonnen!
Lieberman, we vergelijken hem met Hitler en zij denkt tot het einde door. Maar ze heeft een plan. Voor het eerst dat ze geloofd dat de oplossing van buitenaf moet komen.
Europa moet Israël een deadline geven, half jaar of een jaar, dat maakt niet uit, weg met de muur en terug naar de grenzen van toen. En als ‘wij’ daar geen gehoor aan geven, moeten alle ambassadeurs teruggetrokken worden. Boycot. Afgelopen! Voordat het van kwaad tot nog veel erger gaat!
Ik ben het eerst met haar eens. Ik beloof zelfs een brief te schrijven. Ik heb contacten. Met hij die van Slauerhoff houdt.
En dan hebben we het over de liefde. Ze vraagt me het hemd van het lijf. Ben ik dan werkelijk helemaal niet bang?
Natuurlijk wel. Ook. Een beetje. Maar dit is zo godvergeten mooi, hoe kan ik er niet van houden? Ik zie wel wat er van komt. Ik ben al blij met dit, met alles. Het is zo godvergeten veel.
Ze lacht, ze is stralend mooi. Blij voor mij.
Ook zij heeft een link gelegd.
Ik vertel het allemaal heel precies, zoveel als ik kan, om te shockeren. Ze moet het weten. Het hele verhaal.
“Misschien is hij van de shabak,” zegt ze opeens, doelend op de binnenlandse veiligheidsdienst, “ik ken niemand die er zoveel verstand van heeft, dat apprecieer ik. Ik weet niets van Holland.”
Ik moet lachen. “Dat zou mij niet verbazen. Je weet wat er gebeurde toen ik me aanbood als spion.” (Mata_Hari is volgens mij ook een chatname geweest uit een verleden.)
Wanneer is dit begonnen? Ik denk verder. Het begon eigenlijk al op die ene dag in augustus toen ik er genoeg van had. Toen ik besloot dat ik het niet meer wilde horen. Ik wilde het over de liefde hebben. En als ik maar één iemand zou raken, zou het me genoeg zijn.
“Weet je dan helemaal niet wie hij is,” vraagt ze provocerend nog een keer.
“Ik heb geen idee. Ik wil mezelf daar liever niet in verliezen. Hij heeft mijn ziel geraakt. Dat blijft.”
“Oh! It’s so beautiful,” zegt ze met getuite lippen. “It’s shapeless.”
Ja, je moet er van houden. En als hij is wie ik denk dat hij is, dan is het nog veel erger. Wanneer was het? Toen op die fiets.
Alles heeft met alles te maken. En ik houd van de kracht van het universum. En van de liefde. Dat ook.
Maar dan zeg ik haar: “Volgens mij is het probleem pas opgelost als we er voor kunnen zorgen dat we ook van Lieberman kunnen houden. Als we het hem met liefde kunnen laten doen.”
Ik weet alleen niet hoe. Misschien komt dat nog.
En echt, de zonsondergang door het meest lelijke gebouw dat ik ken, was goddelijk.
Jezzebel,
Tel Aviv,
Foto: Vandaag, voor M(et)_H(em)
Het is weer adembenemend mooi
viktorrené
Reactie is geredigeerd
and we search and search for finding our way
is it not tomorrow, so it was yesterday
or even will be today…for we love love anyway!!
Je hebt een formidabele schrijfstijl, vaart, menselijk gevoel, literatuur.
mooi, mooi, mooi….
Natuurlijk ben ik het met Oliphant eens, maar dat weet je immers wel…. de sprong in het duister; een dropping….Met Mata hari is het slecht afgelopen,maar ze schreef wel een beetje geschiedenis
Alweer een prachtig verhaal Jezz! Blij dat je nu zo enthousiast bent over je keuze.
Die Lieberman, mijn haren gaan ervan recht overeind staan. Misschien komt ‘ie inderdaad liefde tekort, hoe kan je anders zo denken?
Goedemorgen allemaal.
Deze ochtend word ik verdrietig wakker. Alsof mijn woorden niet goed begrepen zijn. Misschien ben ik het, misschien is het die ander.
Het enige dat ik probeerde was de mens te zien zoals hij is, met de capaciteit om alles en iedereen te zijn die hij wil. Maar ook dat ieder mens alles in zich heeft. Goed en kwaad.
En waarom blijven godvergeten tranen altijd stromen?
Omdat echte mensen elke dag onschuldig sterven.
En ik wil er nog iets aan toevoegen, voordat de computer dichtgaat voor een groot deel van deze ochtend, ook in mij zit een Lieberman en een Hitler. Maar ook de kracht om dat allemaal niet te zijn.
Ik probeer het met liefde te doen. Zo goed als ik kan.
Je hebt mij geraakt, laat dat alleen al genoeg zijn :-P. Verder alleen maar een paar van de meest krachtige woorden die ik ken… Jezzebel, je bent lief.
Een zonsondergang die past bij je mooie woorden die raken!
"It’s shapeless" , prachtige uitdrukking voor die "onbekende" …..
En ja, konden wij die politiek maar eens sturen, eindelijk rust en erkenning voor alle betrokkenen!!
"ook in mij zit een Lieberman en een Hitler".
Lieve Jezz. Wees blij dat je dit inzicht hebt! Veel mensen denken van zichzelf dat ze enkel goed zijn en negeren hun eigen schaduw! Liefde is een goed gereedschap om jezelf in evenwicht te houden. Je ziet het goed!
ademloos lezen…meegesleept…
kuzz voor Jezz
Als jij over liefde schrijft dan wordt
`t ademloos mooi en spannend, je hoeft ook
niet meer na te denken, LIJKT `t.
Lieve mensen, er zijn heel wat tranen vergoten vandaag. (Maar ja… ik ben zo extreem, het werd me weer verteld. Alsof je gematigd of mild kunt reageren als 19 onschuldige mensen in hun bed worden vermoord.)
Maar ik ga door met de liefde en proberen een verschilletje te maken, als is het maar een kleintje, misschien gaat het balletje rollen.
@Flaxorca, dankjewel 🙂
@Berbara, ik had geen idee wat er uit zou komen toen ik hem maakte, tegen de zon in.
Maar hij bleek precies goed, een goddelijk mes. Er moet nu gesneden worden, al is het maar in eigen vlees.
Wat ik bedoel te zeggen is dat het tijd wordt dat Israël de verantwoordelijkheid gaat nemen voor de verschrikkingen die het veroorzaakt en over zichzelf afroept.
@Gingy, we hadden het er over, over de vorm en de leegte, wat een lef heb je daar voor nodig. Oi va voi!
@K, ik hoop dat meerderen kunnen zien wat ik bedoel. Het is zo belangrijk om met ons allen er voor te zorgen dat we voor de liefde, iets moois, iets aardigs en iets goeds kiezen.
@asdale, 🙂 Dikke kus voor jou.
@Fravapa, soms is dat ook zo, dan is het met mijn hele hart. 🙂
Dankjewel.
ach wat een verdriet vandaag…. hier, daar,
en wat zien we dan door onze tranen heen?
wordt het beeld er scherper door?
wanneer onze ogen zijn uitgewassen met het zout van onze tranen?
..
ik ben een beetje stil de afgelopen paar dagen
..
Ik kreeg post!
weet je wel, een echte brief!
met hele mooie woorden:
Jij neemt het op voor wat je ziet als waarheid.
Je bent moedig
je bent dapper
jij leeft waarover je praat
leef jouw overtuiging.
Sta volledig in jouw leven
Je geeft uitdrukking aan jouw uniek zijn
Deel jouw gaven,
je bent heel speciaal
Dat zijn de woorden die we allemaal wel eens nodig hebben, ik deel ze nu met jou,
lieve Jezzebel
Vlammende foto en een verhaal vol vuur! Mooi wat je bij Jaap schreef………..Mazzeltov van Annet ofwel ‘zijdienietkanaanbefele’ om technische aard, bah. Lacheindigend :>)
Lieve Allemaal,
Ik wilde zoveel vertellen dat het eigenlijk de redactieruimte uitdreef.
Ik heb nog veel meer te vertellen, ik ga er een blog van maken. Tot later.
@Alice, er valt veel, heel veel te leren als de tranen biggelen.
En die prachtige mooie echt geschreven woorden laten opnieuw de tranen rollen, maar nu anders, zo ontroert. Dankjewel mooie lieverd.
Lieve Annet, dank ook voor jouw mooie woorden. Weet je waar ik gisteren heel erg van schrok? Ik riep bij iemand: "Afgekeurd!"
Mijn God, hoe lelijk is dat?!
Och, er zit me blijkbaar heel erg veel dwars, want er is nog iets wat ik wil zeggen.
Ooit heb ik de mooiste woorden geleerd van een vrouw die ik werkelijk bewonder, ookal wordt ze nu in Nederland verguisd omdat ze geld weet te slaan uit de pijnlijke plek.
Zij heeft mij ooit verteld: "Houd goed in de gaten achter welke vlag je loopt."
Ik ben die woorden nooit meer vergeten.
Misschien dat ik haar daarom zo bewonder. Iemand die zulke woorden gebruikt.