Ze is een collega en noemt zich mijn vriendin. En omdat ze er verstand van heeft, heb ik haar mijn hart toevertrouwd toen het belangrijk was het te luchten.
Maar er is iets in haar handelen dat ik niet vertrouw. Ja, toen ik wankelde en zij dacht dat ik in de kreukels lag, toen was ze misschien oprecht. Inmiddels heb ik mijn evenwicht hervonden en sta behoorlijk stevig op eindeloos lange benen. Ik weet wat ik wil, met de handen op mijn heupen is er in mij, geen beweging meer te krijgen.
Daarmee is het ergste al gewonnen. Het kan mij niet schelen hoe ik het voor elkaar krijg. Ik wil naar huis.
We hebben vandaag afgesproken voor een wat zij ‘Jom Kef’ (dag van plezier) noemt. Ik heb er totaal geen zin in. Ik wil niet dat zij in mijn ziel gaat poeren.
Ik heb gezien dat ze een heel ander belang heeft dan wat goed voor mij is.
Nogal overmoedig en behoorlijk dapper besluit ik te liegen. Meestal ben ik daar te laf voor. Het is me allemaal teveel gedoe en ik heb geen zin om in een leugen – waarin ik misschien zelf nog ga geloven ook – mijn tijd en moeite te stoppen.
Eerder heb ik haar eerlijk verteld dat voor mij het eindpunt is bereikt. Ik ga terug naar huis. Daar was ze erg van geschrokken, wat moet er nou gebeuren met al dat werk dat ik heb opgezet? En wat gebeurt er met haar organisatie die er los toch deel van uitmaakt?
Ik heb het antwoord niet, het is eerlijk gezegd niet mijn probleem. En hoe ze ook haar best doet om me te verzekeren van het belang, ik geloof haar niet. Ik heb het vaker gezien, dat hebben ze eerder (met succes) geprobeerd. Deze keer niet.
Sure, ik ben emotioneel, ik stuiter, ik vlieg naar de hoogste hemel en land met een pijnlijk klap precies daar waar je niet meer verder kunt. Maar ik ben veel taaier en veel krachtiger dan zij denkt, in al mijn kwetsbaarheid.
Ze begroet me met een Judaskus die ik niet had willen geven, maar voor de ‘lieve vrede’ over me heen laat komen.
“Hoe is het met je,” vraagt ze met een vrolijke lach.
Zo goed als ik kan probeer ik terug te lachen. Het is belangrijk mijn hele lichaam er naar te voegen. Ik weet dat ze er op let.
“Oké,” zeg ik gematigd. “Ik weet het weer eens niet.”
Ze kijkt verrast, blij en tegelijkertijd quasi beschuldigend, tot haar lach werkelijk hoopvol begint te stralen. “Vertel.”
Hier begint de leugen. Ik zeg dat ik er nog eens over heb nagedacht, maar dat ik het allemaal nog niet zo zeker weet. “Misschien, als er iemand anders de leiding heeft, dat ik dan op mijn besluit terug kan komen…”
Ze kijkt geïnteresseerd. “Vertel!”
“Nou,” zeg ik, “ik weet niet precies wat goed voor me is.”
“Ja,” zegt ze, “daar heb ik ook over nagedacht. Wat ga je daar doen in Nederland en de winters zijn zoveel kouder. Wat wacht er daar op jou? Hoe kom je aan een baan? Heb je al enig idee waar je gaat wonen?”
Antwoorden heb ik niet. “Ik heb het nog nooit zo koud gehad als in de winter in Israël,” zeg ik fel.
Ze begrijpt er niets van, hoe bedoel ik dat.
Voor mij is Tel Aviv in de winter als een hoer zonder make-up, met haar tochtige huizen, ijskoude vloeren en lekkende daken. Daar word je sowieso niet vrolijk van.
Ze besteed er geen aandacht aan, ze vindt het niet belangrijk.
En ik besluit de aanval te openen. “Ik weet het echt niet. Ik weet niet wat goed voor me is. Denk je dat het goed zal zijn om te blijven,” lok ik haar.
Ze schrikt. Eerst had ze het over onze vriendschap, nu zegt ze dat ze me niet goed genoeg kent om daar een antwoord op te geven.
Ik negeer dat. “Denk je dat ik tot mijn volledig potentieel kan komen als ik doorga op deze weg? Denk je dat ik alles en iedereen kan worden dat er in me zit,” ga ik ijskoud verder.
Ze blijft ontwijken.
Ik sleep haar terug bij de les. “Denk je dat er toekomst zit in de manier waarop ik nu leef? Denk je dat dit goed voor mij is?”
Ik zie haar schuiven en draaien en ik word bedolven onder woorden die er niet toe doen.
Dan vraag ik het haar keihard: “Waarom denk je dat het goed voor mij is om te blijven in een leven waarin ik niets opbouw, onderbetaald word, nog steeds mijn rekeningen niet kan betalen en door niemand op werkelijke waarde geschat, wat is jouw belang? Ik wil weten waarom jij wilt dat ik blijf.”
Ze begint alweer over vriendschap en collega’s en nog meer van dat soort excuses.
Ik besluit uiteindelijk toch de waarheid te vertellen. “Er is hier geen toekomst voor mij. Jij weet dat net zo goed als ik. Iedere nieuwe immigrant in mijn crisis, in deze situatie, zou je al lang naar huis gestuurd hebben. Het is een leugen!” En ook vertel ik er bij dat ik haar enkel als vriendin wil en niet als collega.
Ze is erg geschrokken, ze blijft me vragen waarom ik heb gelogen. En ik zeg het eerlijk. Omdat ik haar niet vertrouw. Ik ben een tweede generatiekind, het eerste wat ik doe is kijken hoe goed iemand me kan beschermen. Ik let op alles.
Ze noemt het inconsequent. Van haar verwacht ik dat ze integer is en zelf lieg en bedrieg ik.
Ik zeg dat ze gelijk heeft, mijn enige doel is overleven.
Alweer een stapje dichterbij.
Jezzebel,
Tel Aviv
Art: Pascale, Painting
Beste Jezzebel,
Waar heb je wel een toekomst? In NL? Eenmaal aan het zwerven, blijf je zwerven. Geen wortels of te korte wortels. Nooit ergens meer echt thuis. Daar moet je wel tegen kunnen, liefst niet alleen.
Veel sterkte en avondgroet
Ha Jezz. prachtig schilderij, ik zie in de wolk een liggend en een hangend figuur….
Goed verhaal ook…., maar het schilderij boeit me enorm!!
Daar ben ik nog een keer.
In 1977 ben ik terug naar Nederland gegaan, na erg veel twijfel. Ik droomde toen, dat ik mijn vader tegenkwam em zei : "Pap, ik heb het pad gevonden…."
De volgende ochtend wist ik wat ik moest doen en ging mijn terugreis voorbereiden.
Het lijkt wel bijbels?????:-))))
@Petrus, ik blijf een zigeunerin, het liefst alleen. Maar ik weet dat ik het helemaal alleen niet kan. En ook weer zo’n typsich ‘tweede generatie syndroom’ ik weet heel goed mijn vrienden uit te pikken, zij die me kunnen beschermen.
En nog eens iets anders. Weet je, ik geloof dat het blog mijn opening is, al was het alleen maar om mijn eigen waarheid onder ogen te zien.
@Gingy, grappig dat het schilderij je boeit, mijn lerares vond het niets. Ze vond me ‘in het echt’ veel mooier.
Ik houd van de weg van jezelf, terug naar je vaderland. 🙂
Nou Jezzebel, ik ben blij voor je dat je alles zo diep doorleeft, ben je schorpioen? Maar tevens ben ik blij dat ik alles wat makkelijker neem. En zo volgt eenieder zijn eigen weg.
Je zou verbaasd zijn als je zou weten waarom ik voor een makkelijker leven heb gekozen, voorgeboortelijk.
groetekus
viktorrené
@Victorrené, ik ben boogschutter, precies dat. Benen stevig op de grond, dierlijk tot aan mijn middel, naakt daarboven en met de pijl op de hemel gericht.
Leg me eens uit alsjeblief waarom jij voor een gemakkelijker leven hebt gekozen? Ik weet van alles over placenta’s daar kan ik je nog mooie verhalen over vertellen, maar er voor…
een leven soms een leugen en daarna ….door de waarheid in liefde bevrijd.
mooi, maar overal zijn bommen en granaten soms echt, vaak ook figuurlijk in mensen
wie mijd ik en wie houd ik vast.
Jacob, nog even voor het slapengaan. Ik kan van alles en iedereen houden, maar ik ben goed in kiezen 🙂
After all, ik moet met de consequenties leven.
Slaap lekker, blijf gezond.
Lieve Jezz, ik heb mij zo vaak elders "gevestigd", in andere landen, andere werelddelen, en meestal was het geweldig, maar ik kon daar niet blijven. Ik woon nu alweer jaren in Nederland en het is goed, maar het is ook goed om te weten dat ik weer terug kan gaan, tijdelijk of misschien wel permanent. Luister naar je hart. Negeer het niet.
Zoveel herkenbaars, Jezzebel, dit keer. Al herken ik misschien weer mezelf in plaats van jou. Maar dat denk ik niet.
Ben blij. Zie een zekere Jezz, die heeft besloten. Jij weet het best wat goed voor jou is.
Je hebt gelijk, Tel Aviv in de winter is troosteloos, alsof de glimlach bevroren is.
Truste straks!
PS jihiejeh beseder!
Zelfportret??
je aarzelt je weet het zeker en je twijfelt……dat herken ik natuurlijk….anyway welterusten voor nu
Schlimmer / Slimmer / Liegen om bestwil / Om de sterren te belazeren?
Nou ja, ik denk toch echt dat je wel weet wat je wil. Het doet er niet zo toe hoe anderen daar over denken. En al helemaal niet hoe personen er over denken die er zelf belang bij hebben.
wel allemachtig JEZZ!!!!!! boogschutter…klopt, ik ook!!
maar mijn vlag wappert met de woorden: niet het doel is belangrijk, maar de weg er naar toe is het wat er toe doet!!
go your way……ook voor jou geldt "kijk op, omhoog!!!"
en je lerares heeft gelijk….je bent het niet, het is een flauwe afspiegeling :))))….
Goedemorgen Lieverds, fijn dat jullie er zijn.
Blij trouwens dat dit verhaal uit de weg is. Ik vond mezelf niet zo geweldig mooi gisteren met mijn leugens en daarna de confrontatie met haar. Dat ik haar er bij sleepte en keihard liet zien dat van haar "Geloof me, het wordt beter als iemand anders… etc." niet veel klopte.
Het was nog erger, vrees ik, nadat ik haar stap voor stap de leugen in had gelokt en daarna weer terug naar de waarheid, toen vroeg ze zich af wat zij daar eigenlijk deed bij die organisatie…
Dus ook bij haar heb ik twijfel gezaaid. Niet zo mooi.
@Jaap, er is voor mij nooit een weg terug, zelfs als het letterlijk is, het is altijd verder en door. Maar ik begrijp wat je bedoelt.
De waarheid is dat ik er ontzettend veel zin in heb, een nieuw avontuur, ik heb zin om er iets leuks van te maken. Ook dat heb ik haar verteld.
@Eline, het is fijn om te weten wat je wilt. Of dat allemaal lukt zoals ik in mijn hoofd heb, is natuurlijk een ander verhaal. Maar meestal is voor mij het grootste gevecht te besluiten wat ik wil. Daarna zie ik wel wat het me brengt. Ik heb er werkelijk zin in.
@Gingy, zelfportret, en volgens Jeg en die andere prachtige vrouw in mijn leven een nogal slap aftreksel. Maar wel… zoals ik me gisteren voelde, niet zo heel erg mooi.
@Hajé, liegen om mezelf te beschermen. Ook dat heb ik haar uitgelegd. Ik wil niet eerder dan twee maanden van te voren mijn baan opzeggen. Ik weet dat ik er een enorme woede (die dezelfde lerares van het schilderij ‘de donkere krachten’ noemde) mee op mijn hals zal halen. Daar wil ik nu nog niet mijn energie aan besteden. Het is voor later.
@K, toch is het wel belangrijk denk ik om te luisteren, misschien vertellen anderen iets wat ik over het hoofd heb gezien. Ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik het van alle kanten heb bekeken, ook door de ogen van zij die er totaal andere belangen op nahouden.
@Jeg, schokkend was dat zij me gisteren ook om mijn horoscoop vroeg, ook zij is een boogschutter. Ik ben het met jou eens, het is niet het doel, het is die heerlijke weg er naar toe die je zoveel zal vertellen.
Zo en dan heb ik vandaag alweer een dag vol vergaderingen, slap geklets en honderd meningen. Ik ga er maar weer eens mijn best voor doen, zo goed en zo kwaad als dat gaat.
Fijne dag!
hallo Jezzebel,
zag bij Phelan dat je al wakker was en wil alleen even goedemorgen wensen. als het nog niet te laat is en je al weg bent. je verhaal ga ik nu lezen, heb gezien dat het over mensen gaat die jou ervan willen overtuigen dat JIJ niet mag liegen. soms projecteren mensen hun eigen leugenachtigheid op anderen; ik ben daar ongemerkt vaak het slachtoffer van geworden. maar eerst ga ik maar even lezen wat je echt geschreven hebt. fijne dag (omstandigheden in aanmerking genomen natuurlijk).
ciao
Er is veel dat ik zou willen zeggen, niet alles troostend, opbeurend maar donker evil vile beangstigend. Maar niet hier en niet nu. In plaats daarvan iets dat ik eigenlijk al eerder wilde achterlaten. In mijn ogen een van Neerland mooiste gedichten:
Spleen / Ik zit mij voor het vensterglas /
onnoemelijk te vervelen / Ik wou dat ik twee hondjes was, / dan kon ik samen spelen.
Daar heb je wel gelijk in, maar uiteindelijk maak je wel een beslissing uit eigen perspectief. Dat moet zo zijn.
@Maria, ja ze was erg geschockeerd dat ik er ook nog eerlijk bij vertelde dat ik gelogen had 🙂
@Flaxorca, ik luister met al mijn aandacht. Voor mij bestaat er niet zoiets als een juist moment. Het is zoals het komt.
En och, je gedicht, hoe ik verlang naar … samen spelen. 🙂
@K, ja daar begon ze ook nog mee: "Ik kan jou toch niet vertellen wat je moet doen?"
(Grappig was dat haar gesprek met mij begon met "Je moet niet…" Drie keer heb ik haar onderbroken en gezegd dat ik zo niet luisteren kan. Ik moet niets niets.)
"Dat vraag ik niet," heb ik tegen haar gezegd, "ik wil weten hoe je er over denkt, dat is alles. Maar ìk bepaal wat ik doe."
Ik blijf het een boeiend portret vinden.Het is de uitdrukking van de ogen en die licht ironische trek om de mond. Ik zie er iets beschouwends in en vooral ook verdriet.
(En oh, even tussen twee haakjes, het ging allemaal veel vlotter dan ik dacht… vandaag is mooi!)
Volgens mij is het gedichtje van Godfried Bomans. Er is geen juist moment maar soms is zwijgzaamheid beter. Luister vandaag zonder woorden… Luister met je ogen gesloten… Hoor het is een goeie dag vandaag… Voel vandaag is mooi!
ik kom hier ook eens neuzen. Ik ken natuurlijk de hele voorgeschiedenis niet, en zal dus maar reageren op wat bijkomstigheden in je tekst
Zo vind ik dat je ‘eindeloos lange’ wel weg kan laten voor benen.. het leidt wat af 🙂 Of heeft het toch een doel? Wil je ermee zeggen misschien, dat ‘een leuk smoeltje’ je niet helpt in deze situatie? Dan moeten de benen eindeloos lang blijven natuurlijk.
En dan: denk ik dat ik een hoer liever zonder make-up zie… maar dat kan persoonlijk zijn 🙂
Toch graag gelezen
de droom heeft nog geen vorm
en overleven
deze twee vallen me op
wellicht heeft het met elkaar te maken!?
En nog maar eens tussendoor (ik ben net weer zo ongelooflijk boos geworden, soms word ik moe van mezelf 🙂
@Gingy, ja, ik geloof dat je gelijk hebt, dit schilderij is alweer meer dan een jaar oud, maar de stemming is nog steeds zo dichtbij, soms.
@Marlis, ik vond het belangrijk genoeg om beide opmerkingen te laten staan, ook ik heb er over nagedacht, maar het zei net iets extra’s wat ik ook nodig had.
Fijn om te horen dat je het graag gelezen hebt.
@Ridder, ik denk dat je gelijk hebt. Maar het is nog steeds (ook op een dag als vandaag) overleven op mijn tandvlees, ik zou zo blij zijn op de dag dat ik gewoon in en uit adem en dat woord door mij vergeten is.
kom bij Octavio Paz deze uitspraak van Engels tegen:
Zodra de mens de meester is en niet het slachtoffer van de historische verhoudigen, zal het sociale bestaan bepaald worden door het bewustzijn en niet omgekeerd, zoals nu.
er zit veel in, het leek me toepasselijk
stof om even bij stil te staan
Dank Ridder, het zet me inderdaad aan het denken.
Boos worden… ik wordt meestal alleen maar teleurgesteld en/of gefrustreerd en dat is eigenlijk veel erger. Maar vergeet niet Jezzebel dat vandaag een mooie dag IS! Schreeuw anders een paar keer goed hard tegen mij aan, dat helpt.
-Maar ik ben veel taaier en veel krachtiger dan zij denkt, in al mijn kwetsbaarheid-
Een mooie zin die ik er eventjes uitpik… juist in je kwestbaarheid ligt je kracht en kom je uit bij wat je echt wilt en kun je je hart volgen – met alle twijfels die daarbij horen (althans dat denk ik).
Wat knap dat je dit zo aangepakt hebt! Was vast moeilijk. De clou ligt in je antwoord aan Jaap: er is geen weg terug, het is altijd verder en doorgaan…Sterkte.
@Jezzebel,
Ik heb je antwoord gelezen en ik word er niet veel wijzer van. Je wilt wel en niet alleen. Kies je vrienden om je te beschermen? Tegen wie of wat moet je beschermd worden? Wat is je eigen waarheid? Is er dan ook een andermans waarheid? Ik moet nog veel leren, denk ik.
Met avondgroet