Lech lecha! Een gebod dat in het Hebreeuws als een blaffend bevel klinkt.
“Ga van jezelf, tot jezelf,” zijn de woorden waarmee Avraham op zijn barre tocht wordt gestuurd en het land waarin hij geboren is achter zich moet laten.
Zij, mijn grote vriendin die zo mooi kan denken, heeft het wel eens eerder tegen me gezegd. Ze vindt dat het mijn vloek is, waar ik voor heb gekozen. Ik hoefde niet.
Ik was het nooit met haar eens. Dit is wie ik ben; Jood. Joodse moeder, niet-Joodse vader, dat maakt mij; Jood. Maar nu weet ik het niet meer zo zeker, wie ik eigenlijk ben.
Een onwetende Jood. Ik wist niet wat het betekende. Na de holocaust wilde mijn oma niets meer weten en heeft alles vernietigd. Het zou haar niet nog een keer gebeuren dat haar hele familie uit elkaar gerukt werd door zoiets wat haar toevallig overkomen was; Jood.
Ik heb gestudeerd met de Joodse vrouwengroep Devorah in Amsterdam. Daar heb ik de liefde voor het Jodendom geleerd. Deze vrouwen waren open en eerlijk tegen mij, ik de Jodin die er uitzag als een sjikse (hatelijk woord voor een vrouw die geen Jood is) maar wel het pure bloed door haar aderen heeft kloppen. En zo kwam ik in Israël terecht. Ik had nog wat cirkels rond te maken. Terug naar wat me afgenomen was, maar ik toch ben.
“Waarom doe je dat toch altijd,” vraagt mijn moeder met iets van weerzin in haar stem. Het is de eerste keer sinds drie jaar dat ze weer bij me is. Ze staat wat onhandig in mijn kleine appartement en alweer zijn het mijn tekeningen die haar de adem afsnijden, de stuipen op het lijf jagen. Ik had er veel over verteld, maar dit had ze niet bedacht. “Ik zou daar helemaal geen zin in hebben. Altijd maar dat spitten in de plekken die pijn doen.”
Ik heb geen antwoord. Ik weet alleen dat ik met haar masker van honderd briljanten aan een vinger, hoge hakken echte liefde en keurig gelakte felrode nagels niet kan leven. Het is niet mijn ding.
Bloed kruipt inderdaad waar het niet gaan kan en de waarheid vind je alleen op het bot.
Alweer een stapje dichterbij.
En dit is wat Kahlil Gibran zegt over afscheid:
Geen kleed werp ik af op deze dag, maar een huid, die ik met eigen handen afstroop.
Evenmin is het een gedachte die ik achterlaat, maar een hart vertederd door honger en dorst.
Toch kan ik niet toeven.
De zee die alle dingen tot zich roept, roept ook mij en ik moet scheep gaan.
Want blijven, terwijl de uren branden in de nacht, is bevriezen en verstenen en in een vorm gegoten worden.
Hoe gaarne zou ik alles wat hier is meenemen. Maar hoe kan ik?
Een stem kan de tong en de lippen, die haar vleugels gaven, niet meedragen. Alleen moet zij de ether zoeken.
“En alleen, zonder zijn nest, moet de arend uitvliegen, de zon tegemoed.”
Er was een tijd dat ik veel in chatrooms rondhing.
Honderdeneen namen had ik. Voor iedere bui een ander jasje.
Ik heb ze vandaag weer eens opgezocht:
aliza
-Loulou-
Meduza
Sarah..
Roetje
Loetje
desert_bloom
desert_rose
Nachtvlinder.
gossip_queen
paradise
Flaming Fury
daughter of darkness
burning flame
aurora
Emanuelle
gazelle
mistique
anais_N
apropose
nimfje
sirene
Astarte
bachante
ahava
Zigeunerinnetje
ratjetoe
hands-off
kuikentje
olijfje
Alice-in-Wonderland
zwavelstokjes
sjoemeltje
stroopwafel
lychee
strawberryfield
zoete-inval
noga
veulentje
choetspa
Born 2B Wild
vanille
druifje
duifje
madamoiselle
bijdehante K
babbelkous
silently_yours
prinses_op_de_erwt
I-do-know
nova
antidote
Hupsakee
Sleepy-Beauty
Alive-N-Kickin
Evita
nieuwsgierig-aagje
duivelinnetje
lilith
epi-lady
ik-blijf-maar-even
butterfly-kisses
paradijsbloem
Jezzebel
Tel Aviv
Art: Pascale, AnnaVirginia, gebaseerd op de portretten van Anne Frank en Virginia Woolf, twee vrouwen die in de waanzin gevangen hun leven aan het schrijven gaven.
Wat is het antwoord op de Vraag dan? Zonder twijfelen zonder na te denken vanuit de diepte het antwoord? Ik heb maar een handvol chatnamen maar ik heb ze allemaal verdiend in mijn meer dan 10 jaar online. Aanbevolen
Ik ben ze allemaal. Je herkent me altijd, het maakt niet uit welk etiket je er op plakt, ik blijf ik.
Jij bent jij….Dát is wat telt. Joods,vrouw, met joúw vragen,jóuw worstelingen,jóuw gedachten,jóuw nachtmerries,jóuw dromen,jóuw ZIJN. JIJ…dát is wie je bent, mooie creatieve,aandachtige vrouw!
Kus,asdale
I rest my case
Ah Aliza… wondermooi mens.
Je schrijft lekker, Jezz. Het gaat goed.
En Avraham ging weer uit om bij zichzelf terug te komen daar waar het leven te raadplegen is. Lech lecha! Jezzebel.
Gegroet.
Je schrijft raadselachtig, loop je graag om de kern heen, omdat het daar mooi is, of is het je diepere angst?
Reactie is geredigeerd
pascalle
die naam mis ik ertussen
Indrukwekkend schilderij Jazzy,
Mijn vriendin van de kleuterschool heet ook Frank.
En is onlangs pas lid geworden van de Westerborkclub.( ik weet niet precies hoe of wat)
Hier in de synagoge staan veel famileleden in de muur gebeiteld.
Gibran is mooi.
Groet
Anna
@Asdale, lieve kus voor jou, op je lieve woorden, dankjewel.
@Flaxorca, volgens mij begint daar de ellende pas mee, niets op je lauweren rusten, aan de slag 🙂
@Prometheus, ik ben blij dat je het vraagt 🙂
@Henk, Hoe zei Timothy McVeigh dat ookal weer: I am the master of my fate, I am the captain of my soul?
@Jopie, het zal vast diepere angst zijn, want ik kan niet beter.
@R, oi va voi lecha! 🙂
@Anna Mogen hun namen tot zege zijn. Zoals die van mij.
Jouw schilderij, jouw verhaal, ik kan alleen maar huilen….
Niet huilen Gingy, dat maakt mij ook verdrietig en dat is niet. Het is zoals het is, en van mij.
Hoi Jezz, aanbeveling. Niet dat het iets aan jouw situatie verandert, maar deze dramatiek is voor zoveel mensen herkenbaar. Ouders en grootouders die door de trauma’s hun verhaal niet kwijt kunnen, die met name door het niet verwerken van die trauma’s grote problemen met het dagelijkse leven hebben, waardoor de kinderen ook door deze trauma’s worden beïnvloed.
Zo tragisch. Dikke kus.
Ik huil Jezz. omdat het zo dicht bij komt, ook mijn verhaal, mijn kinderen….
Het ging eigenlijk niet over het hier en nu. Het gaat over voorbij het doel.
Het ik is een projectie, een neurologische handigheidje, een illusie.
Gooi er es een pilletje in dan begrijp je wat ik bedoel.
Zullen we ook eens stoppen met etiketjes plakken, ook de Joodse (na tweeduizend jaar van antisemitisme)?
Al dat gelul over ""ras"" en ""roots"", stop er zelf dan eens als eerste mee!
aanbevolen!
lech lecha!
liefs chris
De metafoor van Khalil Gibran, prachtig!!! Het is inderdaad niet alleeen een afscheid, het is een transformatie: het oude lichaam sterft om de geest terug te laten keren naar het licht, de zon. Afscheid van dat wat versteent, dat wat bindt, dat wat gevangen houdt.
Zo herkenbaar. Zo zwaar, en zo licht als je eenmaal vliegt.
viktorrené
Wij zijn, wederom, onder de indruk.
Groeten, Henk.
Het leven is een grote zoektocht naar jezelf en of je jezelf wilt vinden in chatrooms, door kunst, mooie schrijfsel waarin je je herkent of door zelf te schrijven op dit blog. Het maakt niet uit hoe, als je het maar doet.
Hier past het, dit portret. Mooi Jezzebel. Het is jammer dat je het niet kunt delen met je moeder, dit gevecht. Je bent wie je bent, met alles erop en eraan.
je verhaal met z’n dilemma’s van de zoektocht naar jezelf is een verhaal van alle tijden en van bijna iederen denk, ook al is niet elk zich daarvan bewust(en je own art van de schrijvende vrouwen fits to a t)(ik ben nog nooit in chatrooms geweest)
Indrukwekkend en mooi, Jezzebel.
Goedemorgen Allemaal, jullie woorden doen me alweer goed, geven me kracht. Het is geen gemakkelijk proces. Het is werkelijk als snijden in eigen vlees, zoals je dat soms met teksten doet die te lang en te uitgebreid zijn.
Gaat ie:
@Jaap, Dankjewel Lieverd, we zullen allemaal moeten proberen vrede te maken met wie en wat we zijn. Ik doe mijn best. 🙂
@Gingy, Ik weet het. Misschien dat ik er daarom zo expliciet bij zei: ‘het is van mij’. Maar tegen jou wil ik werkelijk zeggen, dat ik zo ontzettend veel bewondering voor je heb. Ik kan zien hoe ook jij niet kan leven met een waarheid die niet helemaal klopt. Als ik weer in Nederland woon Gingy, hoop ik dat we heel wat samen door musea en gallery’s zullen slierten. 🙂 Kunst heelt voor mij het best, voor jou toch ook?
@Prometheus, nieuw doel, eens kijken hoe (en) waar dat is… 🙂
@Partout, ik heb geen pilletje nodig, ik adem wel gewoon diep in en uit. After all, het is van mij. Dat komt wel goed.
@Chris, Je maakt me zo ontzettend blij. Jij, prachtige vrouw, jij bent zo vaak mijn rots.
@Victor, ik ben al flink met mijn vleugels aan het fladderen, want reken maar dat ik straks zal vliegen zoals er nog nooit iemand gevlogen heeft.
@Henk, nu maak je me weer verlegen 🙂
@K, chatrooms bevredigen niet werkelijk, dat is misschien een kunstje. Ik was er goed in, in no time kon ik een room volledig naar mijn hand zetten. En soms was het interessant, maar aan het einde van de avond bleef er niets over. Ik houd erg van schilderen en schrijven en van het blog. Ik doe mijn best, met alles dat ik heb.
@Eline, ik geloof niet dat het waar is. Ook mijn moeder gaat door haar eigen transformatie. Ook zij wordt geconfronteerd, al was het alleen maar door mij. En ook zij doet haar best. Mijn moeder is een pracht vrouw, er is niemand die zo mooi om zichzelf kan lachen als zij. En zonder haar wil ik het niet.
@Cor, ik denk dat je gelijk hebt. En in chatrooms kun je van alles leren 🙂
@Helena, dankjewel, ik ben werkelijk blij met je woorden.
Dag Mooie, Prachtige Nieuwe Vrienden, vandaag wordt een pittige dag, ik ga er mijn best voor doen.
lauweren heb ik niet, maar af en toe is het goed om eens iets af te vinken! ik heb geen antwoorden alleen maar een mening (overigens wel zoals een hollander betaamt over alles), maar je bent wie je bent met alles dat erop eraan en bij zit. gezien de lijst reactanten is dat meer dan genoeg…
Weet je Jezz., mijn moeder was bang voor de confrontatie en ik heb haar gespaard. Dat dacht ik, maar eigenlijk was ìk te bang om het met haar aan te gaan.
Indrukwekkend Jezzebel,
dochters en moeders…..en zoals Gingy zegt : "ik heb haar gespaard, maar spaarde voornamelijk mijzelf" (vrij vertaald)
Ja zo gaat dat dan…..en dat is ook herkenbaar.
Maar er bestaat geen ‘beter’ of ‘minder’ volgens mij,…. ik was het op een gegeven moment zat mijn moeder steeds te troosten doordat ze door mijn pijn die ik open en bloot voor haar neerlegde steeds erg verdrietig werd,
dat was niet mijn doel, en ik kon het niet meer aan haar steeds te troosten, ik ging er zelf aan kapot…ik heb haar bevrijd en gaf daardoor mijzelf meer ruimte (tenminste dat geloof ik nog steeds, misschien wijzig ik mijn mening weer)……
…..mede dankzij jou ben ik er achter gekomen dat het leven lef nodig heeft, durf, moed, dapperheid, …
dus….
ik heb geen conclusie .. :))
Goedemorgen Jezzebel!
ik voel mij wakker vandaag 🙂
@ Jezzebel,
""Ga van jezelf, tot jezelf,"
Wat een mooie woorden! Tegenwoordig zeggen ze: "Word wie je bent."
Daar gaat het om. Het lijkt me geen last; het is wel hard werken om het voor elkaar te krijgen.
Uiteindelijk doet het er ook niet toe waar je uit komt, misschien schud je het joodszijn wel van je af omdat dat niet is wat (wie) je bent. Of je voelt je eindelijk volledig mens in je joodszijn.
Is allemaal onbelangrijk als je echt wilt worden wie je bent: word je in ieder geval mens.
Jij bent iemand die daar volledig mee bezig is en dat ons laat zien, en je weet: de reis is belangrijker dan het doel.
Dag!
Nice to meet you!
Jezz, ik moet even stilstaan bij jou.
Zoals jij je los kunt snijden van je reserves,
terwijl er nauwelijks een schuilplaats voor je is, waar dan ook. Jouw innerlijk kracht ik
wil je tooien met een hoed vol bloemen…
Als ik dat lijstje van jouw bekijk. Jéé zeg, je moet wel aan die PC
vast hebben gezeten zowat. Ik ben nooit in chatrooms bezig geweest; het
komt mij te oppervlakkig over. Met schilderen en schrijven is het wat
anders. Hierbij ben je echt in contact met het "zelf" en ben je bezig
met innerlijke drijfveren. Dat is een manier om jezelf te leren kennen.
Als ik over iets na wil denken wat me dwarszit heb ik ook behoefte om
te tekenen. Een mandala of zo inkleuren is al voldoende om gedachten te
ordenen en rustig te worden.
Ik zie dat als een vorm van meditatie.
Reactie is geredigeerd
P.S. I would translate "lech lecha" take a walk! as it is used in modern hebrew.
Lieve Jezz. Ook bij mij vandaag vele malen ik maar dan anders ( om vrolijk van te worden)
DIE AVOND
die avond dat mijn moeder mij mee naar buiten nam me zacht
van achteren bij de haren pakte me de sterren wees
daartussen een onzichtbare vinger die met de nagel
een vuurstreep door de hemel trok
dat ze in een kuil in de grond heel hard ging bidden en huilen en
gillen en dat alles tegelijk de zomerbloemen van haar zachte rok
trilden zand viel uit de takkenbossen boven ons op mijn haren op
het doekje van mijn moeder
dat ze me meenam het schemerduister in waarheen de straat
door uit de schoorsteen van de lijmfabriek kwam geen rook deze
keer de pijp joeg een haardos van vlammen en vonken de lucht in
de huizen waren gaten waarin nijdig knetterend oranjerode
spoken dansten niet stilstaan lopen lopen waarheen waarheen
niet weten waarheen
die avond dat mijn moeder zei wees maar bang wim wees maar
bang
Is ze weer 🙂
@Flaxorca, ik ben er een beetje beduusd van moet ik zeggen, wat een heerlijk gevoel!
@Gingy, weet je, dat heeft mijn moeder ook bij haar moeder gedaan, net als de andere drie kinderen.
Ik was het die mijn oma klemzette, maar ook niet al te vaak, zo vaak als ik kon en durfde.
Misschien is het daarmee begonnen, want sindsdien kan ik niet anders dan de confrontatie aangaan, ook met mezelf. Voor mij is er alleen rust, als ik het daar heel precies gevonden heb, in mezelf.
@Alice, ik geloof dat ik dat ook gedaan heb. Er zit nog wel wat pijn en misschien duurt het nog even voordat het helemaal gesleten is, maar eigenlijk ben ik al lang uit dat stadium ‘mijn, vader, mijn moeder, heeft zus en zo en ik deed dit of dat…’ het is minder interessant voor me geworden. Ja dit geldt ook, maar dan in een groter verband, mijn relatie tot de wereld. Ik wil weten hoe ik het verder anders kan doen. De gewoonte doorbreken, gewoon om eens te kijken hoe dat bevalt.
@Phelan, je hebt volkomen gelijk het is geen last. Het grappige is dat het voelt alsof het steeds lichter wordt. De kop is er af. De grootste hindernis was de angst. Ik houd erg van Renate Rubinstein’s ‘Niets te verliezen en toch bang’, net zo goed als haar andere boeken. Maar dit terzijde, het ergste is de angst, als je bereid bent om bang te zijn dan is er niet zoveel om echt van te schrikken.
Ik voel me rustiger. Ik heb mijn besluit genomen. Ik weet wat ik wil. Dat ga ik nu voor elkaar krijgen. Komen wat komt.
@criticus, hold on baby:
Sympathy For the Devil
(M. Jagger/K. Richards)
Please allow me to introduce myself
I’m a man of wealth and taste
I’ve been around for a long, long years
Stole many a man’s soul and faith
And I was ’round when Jesus Christ
Had his moment of doubt and pain
Made damn sure that Pilate
Washed his hands and sealed his fate
Pleased to meet you
Hope you guess my name
But what’s puzzling you
Is the nature of my game
I stuck around St. Petersburg
When I saw it was a time for a change
Killed the czar and his ministers
Anastasia screamed in vain
I rode a tank
Held a general’s rank
When the blitzkrieg raged
And the bodies stank
Pleased to meet you
Hope you guess my name, oh yeah
Ah, what’s puzzling you
Is the nature of my game, oh yeah
(woo woo, woo woo)
I watched with glee
While your kings and queens
Fought for ten decades
For the gods they made
(woo woo, woo woo)
I shouted out,
"Who killed the Kennedys?"
When after all
It was you and me
(who who, who who)
Let me please introduce myself
I’m a man of wealth and taste
And I laid traps for troubadours
Who get killed before they reached Bombay
(woo woo, who who)
Pleased to meet you
Hope you guessed my name, oh yeah
(who who)
But what’s puzzling you
Is the nature of my game, oh yeah, get down, baby
(who who, who who)
Pleased to meet you
Hope you guessed my name, oh yeah
But what’s confusing you
Is just the nature of my game
(woo woo, who who)
Just as every cop is a criminal
And all the sinners saints
As heads is tails
Just call me Lucifer
‘Cause I’m in need of some restraint
(who who, who who)
So if you meet me
Have some courtesy
Have some sympathy, and some taste
(woo woo)
Use all your well-learned politesse
Or I’ll lay your soul to waste, um yeah
(woo woo, woo woo)
Pleased to meet you
Hope you guessed my name, um yeah
(who who)
But what’s puzzling you
Is the nature of my game, um mean it, get down
(woo woo, woo woo)
Woo, who
Oh yeah, get on down
Oh yeah
Oh yeah!
(woo woo)
Tell me baby, what’s my name
Tell me honey, can ya guess my name
Tell me baby, what’s my name
I tell you one time, you’re to blame
Oh, who
woo, woo
Woo, who
Woo, woo
Woo, who, who
Woo, who, who
Oh, yeah
What’s my name
Tell me, baby, what’s my name
Tell me, sweetie, what’s my name
Woo, who, who
Woo, who, who
Woo, who, who
Woo, who, who
Woo, who, who
Woo, who, who
Oh, yeah
Woo woo
Woo woo
@critikus 🙂 kusje van de juffrouw 🙂
@fravapa, lief dat je het zegt, maar daar wil ik liever niet aan denken, voordat ik het weet ga ik me ook nog ‘dapper’ voelen en dat is wel het laatste waar ik trek in heb, dat is net zo iets als ‘behaaglijk belangrijk zijn’.
@K, ik was trouwens nog mijn leukste naam vergeten, want dit was maar een kleine greep er waren er veel en veel meer: fruitloop 🙂
@criticus, exactly! It is like explaining the meaning of: ‘ga fietsen!’ to an Israeli Canadian. Or any other foreigner what you really mean when you say: ‘Ah joh, ga koffiezetten!’ 🙂
@Asdale ik kom jou en mezelf bekijken bij jou. 🙂
Ik ben onderweg.
@Wim Hofman, je laat me mijn adem inhouden. Een schok, dankjewel.
Verder.
en toch… los van de namen, los van de huid, los van gedachten, de woorden, verleden, heden, alles ben jij en niet…
meer dan naam, huid, vorm, gedachten, gevoelens ben JIJ alles en zoveel meer….
niet te omschrijven en niet te omvatten dus…
zoiets.
Jezzebel: ik hou van je.
Wat een verhaal Jezzebel!
je blijft altijd degene die voortkomt uit een verleden en die zich behoorlijk heeft ontwikkeld, ben trots op jezelf!
koen
Ik word getroffen zoals je me in het begin trof. Anders. Sommige blogs waren met roodgelakte nagels geschreven. Dit verhaal schreef je geheel naakt. En dat treft me tot in de ziel.
Lech lecha, inderdaad, het geldt ook voor mij: wroeten en tot het bot gaan, nergens blijven hangen! In het chatleven heb ik trouwens maar een andere naam gehad: Artemis 🙂
Vandaag naar het Joods Film Festival in Groningen geweest, met als thema; vrouwen. Zie mijn blog.