Waarschuwing: Deze foto’s kunnen schokkend zijn voor sommige kijkers, net als de inhoud van de tekst.
“Hallo Lieverd, hoe is het met je,” de woorden klinken aardig en warm, maar ik heb geen idee wie ik aan de telefoon heb. En precies op het moment dat ik die woorden uitspreek, weet ik het. Dat doet ze wel vaker, alsof er niemand anders in mijn wereld bestaat dan zij.
“Met wie spreek ik?”
“Met haar die je gisteren niet hebt teruggebeld.”
Ik moet er om lachen. Ik heb haar gisteren inderdaad niet teruggebeld (Vergadering die me niet in de koude kleren ging zitten.) Maar ik heb haar wel deze ochtend gebeld, toen was zij er niet en heb ik bij haar man een boodschap achtergelaten, helemaal verdwenen was ik dus niet.
Ze vraagt het nog een keer. “Heb je weer gesodehannes?”
En weer moet ik lachen. “Je kent me toch, ik heb altijd gesodehannes, maakt niet uit waar of met wie.”
Ik klets met haar, vertel de feiten over mijn weigering nog langer mee te werken en ze begrijpt het. Haar hersens zoeken naar een oplossing. “Hoe kan ik je helpen?”
Ik heb geen flauw idee. Voor mij is er geen plek waar ik mijn gelijk kan halen, zo is het systeem.
Dan weet ze het opeens. Ze vindt dat ik naar de controlecommissie moet. Wat er aan de hand is, is werkelijk grimmig en ernstig onrechtvaardig.
Het hele weekend denk ik er over na. Is dat wat ik moet doen? Nagelen tot in de hoogste boom?
Het is voor mij hetzelfde dilemma als de politiek van het land. Niet voor niets heb ik het er liever niet over. Niet omdat ik geen mening heb – dat heb ik al eens uitgelegd – die heb ik wel. Ik wil het er niet over hebben omdat het me zo godvergeten woedend maakt. Net als de zaken die zij wil dat ik aan de kaak ga stellen.
En de vraag die door mijn buik blijft snijden, zoals het prikkeldraad op de foto’s is, wat wil ik? Is dit mijn gevecht? Kan ik een verschil maken?
Als ik er aan denk dat word ik al moe. Het betekent heel veel energie en waarschijnlijk heel veel tijd.
Het is niet van mij, besluit ik. Ik wentel mij in ignorant bliss.
En het is niet zo dat ik er niets aan wil doen. Maar niet hier en niet nu. En dus ben ik alweer een stapje dichterbij huis.
Mijn Lijstje:
A’dam
e.v.a.
mentaliteit die ik begrijp
mentaliteit die ik haat
waar ik niets van begrijp
kunst
leren
eigen taal
grachten in de nacht
luxe
comfort
werk zoeken
werk vinden
auto
ontsnappen naar het strand
terrassen
musea
beklemmende winternachten
alles geregeld
schrijven
blijven
vrijheid kopen
verraad
vrienden die ik achter moet laten
weer helemaal alleen
kunst
mogelijkheden
bereikbaar
aanraakbaar
raakbaar
kwetsbaar
ouders
oude gewoonten
nieuwe grenzen
land van mijn zijn
land van mijn hart
land van liefde
en land van haat
genoeg geld
op en neer vliegen
nieuwe weg ontdekken
iets betekenen
verschil kunnen maken
dicht bij het vuur
in de kou
ontwikkeling van mijn schoot
buitenstaander blijven/zijn
schrijven
kunst
de laatste twee
blijft overeind
nieuw kind geboren
Weet je dat ik bijna nooit schoenen heb gekocht hier? Ze waren me net te lomp, die enorme plateau’s waar je op stond. Ik houd er van de grond te raken. Mijn lichaam en de aarde steeds opnieuw met elkaar in voeling.
Jezzebel,
Tel Aviv
Art: Sigalit Landau uit haar expositie My country
To do or not to do, that’s the question. Controversieel is het wel, maar je hebt het blog veoverd.
Ik wilde inschepen voor
een land waar ik nog niet bestond
onderweg bem ik verdronken
alleen om niet al te weerloos
aan te spoelen
lieg ik een vlot
lieg ik een reddingsboei
lieg ik mijn hoofd boven water.
SCHIPPBREUK—Ellen Warmond
Controlecommissie. Kan je de energie opbrengen, wil je dat? Regels, waarden, normen… van wie? Moet je je daaraan conformeren, zijn die mensen jouw creativiteit, jouw gevoeligheid waard?
Controlecommissie. Controlecommissie. Controlecommissie.
Aanbevolen!
Ik houd van de waarheid, maar kan liegen als Ellen van Warmond. Dankjewel Oliphant en fravapa. Ik doe mijn best 🙂
@Jaap, ja precies, die vragen vroeg ik me ook af.
Ze gaf er nog het advies bij: "Vraag aan hem of je eerst informeel met hem mag praten voordat je een officiele klacht indient. En zeg er bij dat het belangrijk voor je is. Gebruik die woorden."
Ik geloof dat het eerlijk gezegd meer van haar is dan van mij.
Dat zei ze ook: "Als jij het niet doet, dan is er weer niemand die het kan doen."
Maar met die woorden word ik al een tijdje aan het lijntje gehouden, voel ik me soms behaaglijk belangrijk, maar ik weet dat het een leugen is.
Thanks Jaap, dat je me de gelegenheid gaf om ook dit allemaal te zeggen.
Jezz, als je voor controlecommissie kiest word je aangeschoten wild, realiseer je dat en volg voor de rest vooral je grote hart!
Al t Liefs!
Mooie benen en borsten btw op de foto aanbevolen (in 1e instantie je bijdrage natuurlijk)
Reactie is geredigeerd
@Kumari, Big Fat Smile 🙂 ! Thanks, bro.
Ik ben het in alles met je eens. So is dat.
Het is onzin dat er altijd maar een (1) persoon is die het verschil kan maken. Soms moet jij dat zijn, soms ook niet. Je voelt wel wanneer. Denk ook na wat de consequenties zijn als je het wel doet. Is het jouw gevecht, kun je het aan, wil je het aan, wat is je kans van slagen. Is je adem lang genoeg. Is het jouw soort gevecht. En: hou je, als je wel actie neemt, genoeg energie over voor wat in jouw eigen leven gebeurt.
Ik heb niet om je lijstjes gevraagd, ik wist dat jouw lijstjes komen als het er voor jou tijd voor is.
Jezz..vooral de laatste twee zinnen treffen me..
zeggen me weer genoeg…right!!!!!
ik heb ook net een zee en een bloot lijf op m’n blog geplakt…maar met een heel ander verhaal…dat wil jij ook!!stop DAAR je energy maar in…much much better :)))
@Eline, je hebt volkomen gelijk. Ik had het antwoord al.
Wat de lijstjes betreft, het moment is nu.
@Jeg, ik was al bij je langs komen slierten 🙂 Ik had je al lang gevonden. Mijn intuïtie werkt feiloos. 🙂
misschien even de ogen sluiten
Jezz, je weet zelf wel het beste wat je kunt en wil doen en op welke manier. Daar hoeft niemand je op te wijzen.
Good morning 🙂
@Jacob, slapen was inderdaad een goed idee, maar er ging weer van alles door dat hoofd 🙂
@K, thanks K, je hebt erg gelijk en ik vrees dat als iemand het wel doet, ik toch weer dwars ben, zo gaat dat nu eenmaal 🙂
Jezz. , adembenemende kunst van Landau, rauw en confronterend….
Ben zo onder de indruk, dat ik het inloggen vergeet….
Ik kom even niet door je verhaal, mijn brein blijft hangen bij de foto’s. Er zijn meer kunstenaressen die automutilatie als kunstvorm gebruiken, de meesten hebben daar achteraf spijt van, als ze zien hoeveel (vooral innerlijk) lijden het kostte en eraan vooraf ging, als ze innerlijk geheeld zijn…
The inside out…innerlijke pijn, uiterlijk getoond. Ik deed het ook, maar niet als kunstvorm, gewoon voor mijzelf, om te zien of ik leefde…
Er is nooit genoeg reden voor geweld naar jezelf, wat anderen doen is al erg genoeg…
en daar is de link met je verhaal…er is nooit genoeg reden voor geweld naar jezelf: als het voelt als jezelf geweld aan moeten doen, is het niet jou gevecht…
volg je hart, niet je pijn…alleen je hart weet hoe te helen.
Weer onder de indruk, maar nu van Eric’s zienswijze….
ow wow …
en dan lees ik alle reactie’s en dan hebben we daar Eric, die met een *knal*boem* de zaken voor mij weer even recht zet,… "volg je hart, niet je pijn"
ik ben zelf vaak niet zo goed in adviezen geven,
maar deze, die onderschrijf ik met heel mijn wezen, ik ben ongelovelijk ontroerd,…
het maakt dat ik mij wil overgeven aan mijn hart,
niet de pijn,
niet de leegte
niet de wanhoop
niet de waanzin
niet de eenzaamheid…
OH!
Ik ben weer een beetje bedaard 🙂
Goedemorgen Lieverd,
je lijstje is prachtig! 🙂
Volg je hart niet je pijn!
Hoe een paar woorden diep kunnen raken! Dank je Eric………..Jezz ik kan me alleen aansluiten bij Eric……volg je hart niet je pijn!
Good Morning Mooie Lieverds, ik ben erg blij met Eric’s woorden. Ik geloof dat ik dat inderdaad ook heb besloten, mijn hart te volgen. Ik wil die pijn niet langer. Het is genoeg geweest.
@Gingy, Sigalit Landau is prachtig. Dit werk "My Country" kwam voor "The Endless Solution" en ik geloof dat ik haar proces begrijp.
@Eric’s Art, dankjewel voor je mooie woorden die me kracht geven. Het is genoeg geweest met afzien, pijn, verdriet en de waanzin. Waarom het niet een beetje aangenaam voor mezelf maken? Ik ga mijn best doen. 🙂
@Alice, ja, net als jij, ben ik ook niet zo goed in het advies geven aan anderen. Je maakt me alweer aan het giechelen. Het kan werkelijk ontroeren, je overgeven aan je hart. 🙂
@Niko, net als jij, ik sluit me aan. 🙂
Jezzebel Jezzebel, weer helemaal alleen met alles wat hier gezegd wordt? Een buitenstaander als jij doet ons buitenstaanders verbleken en wensen dat we jouw bijstaanders konden worden. Laat je pijn maar los het mag, je hart is sterk genoeg.
een lijst met veel raakvlakken naar nieuwe mogelijkheden;take the high road… en je hart is ook je pijn….het gaat om de balans( de foto’s zijn touching, toch heb ik ze niet nodig voor je tekst.
@Flaxorca, met mijn hart zoals wel meer mensen dat doen, toch? Ik zie er hier genoeg, de meest mooie prachtige mensen die de zaken, de mensen en de dingen met hun hart doen 🙂
@Cor, ik had die foto’s wel nodig, voor mezelf, om het beter te begrijpen.
Luister naar je thuis, het roept ‘ Welkom… ‘ Het roept je ook bij je ware naam…
Mijn hart mijn kwelgeest maar oh zo zoet de beloning zonder hart is niets het waard
-‘Ik houd er van de grond te raken. Mijn lichaam en de aarde steeds opnieuw met elkaar in voeling.’-
Dat heb ik ook. Zomer en winter, lente of herfst, ik draag geen sokken/kousen om voeling met de basis (de grond) te houden. En dat voelt heerlijk.
@Jezzebel,
ik heb niet alles gevolgd en weet niet zeker of jouw dilemma op het mijne lijkt, maar ik denk vaak dat ‘verschil maken’ ook uit kleine dingen kan bestaan. toen ik net in Italie woonde, wilde ik gelijk de mafia(mentaliteit) gaan bevechten. in het groot wel te verstaan. gelukkig wilde niemand met me meedoen, zodat ik tot de conclusie kwam dat ik er net zo goed in het klein (en tamelijk onzichtbaar) tegenin kan gaan, bijvoorbeeld door iedereen te laten zien dat ik me niet om laat kopen en niet klein laat krijgen; misschien verander ik daar veel meer mee.
Nog heel even voordat ik er weer even tussenuit sneak, dank voor al jullie prachtige, bemoedigende en werkelijk warme woorden:
@Daan, dankjewel, ik geloof dat ik die naam ken.
@Flaxorca, van jouw lippen naar zijn oor 🙂 (alweer)
@Jos, dat is in Nederland met centrale verwarming en tapijt in de meeste huizen wel aangenaam, maar hier niet te doen. Het is zo koud in huis op een regenachtige dag als vandaag dat je het liefst appeltaart of brood gaat bakken om op die manier je hart van binnen te warmen.
@Maria-Dolores, ik weet niet zeker of het precies hetzelfde is. Ik begin vaak heel klein, wil liever niet opvallen en voordat ik het weet heb ik me weer ergens vreselijk overschreeuwd en wordt er van alles van me verlangd, het één lokt het ander uit.
@ Jezzebel: dat van die blote voeten, dat doe ik dus ook buiten. Overigens wel met Jezzebellissimo-achtige instappers aan.
Waar begint masochisme? Misschien met het prikkeldraad opzoeken om er je buik in te kunnen duwen?
Misschien wordt het tijd om je om te draaien.
Geef mij maar Amsterdam, dat is mooier dan Parijs!
Geef mij dan maar die vrouw uit het filmpje van Hirsi Ali, dat ging tenminste nog ergens over..
Even uitgewaaid, er staat een storm! Mijn adem werd afgesneden en ik moest happen naar lucht. Je moest het wel echt willen, even op die rots zitten en ik probeerde het los te laten, de barre omstandigheden. De zonsondergang was zo betoverend mooi, van puur goud, alsof het een beloning was.
@Jos, het klinkt zelfs bijna sexy 🙂
@AA, pfff, ik probeer over die vraag na te denken, ik geloof niet dat het waar is, ja ook, maar er is meer, een diepere laag. Het begint van binnen volgens mij.
Oi vee… er gaat weer van alles door mijn hoofd. Ik klets maar even vrij uit, after all, dit is mijn blog.
Masochisme begint met het verlangen naar pijn. Pijn die je waarschijnlijk al kent, van binnen. En ik moet steeds denken aan de vrouw die zo mooi kan denken. Een paar weken geleden hadden we het over waarom horrorfilms zo angstaanjagend zijn. En zij zei: "Het is het dichtst bij de dood dat we kunnen komen. Al die ledematen en bloedende organen horen bij de dood. De dood is geen film, zoals men altijd denkt, mensen die een bijna-dood ervaring hebben meegemaakt zien hun hele leven aan zich voorbijtrekken, in fragmenten," is zei overtuigd.
En ik geloof dat ze gelijk heeft. Masochisme begint met onze angst voor de dood. Waarschijnlijk van buitenaf ingegeven, als klein kind. Ik heb een vermoeden dat het bij mij zo zit.
@Red, fijn dat je er weer bent, ik dacht even dat je verdwenen was. Ik kom zo even bij jou kijken.
Ik houd trouwens ook van Parijs en een andere stad waar ik zomaar mijn hart aan zou kunnen geven is Barcelona. Ik begin bij Amsterdam 🙂
@Partout, je opmerking heeft me tot denken gezet en maakte me vrolijk. Je hebt gelijk, dit is waarschijnlijk hetzelfde.
Reactie is geredigeerd
Lekker het stof eruit geblazen, dat zou mijn lijf kunnen gebruiken. En dan toch weer die beloning! Santé!
Lechaiem! 🙂
Jouw lijstje, prachtig! Een nieuwe stap, neem hem alleen als je er zelf niet aan onderdoor gaat.
Jezz,
Is er een stuk/blog dat de voorgeschiedenis geeft? Ik denk dat ik dat nodig heb om dit te begrijpen. Het staat overigens los van de schoonheid van de tekst/beeld relatie, die spreekt!
Jopie
@Zilver, Weet je, ik weet dat ik kracht heb en ik weet dat ik het ga redden, nu de omgeving nog overtuigen. Ik doe mijn best, it’s all I have.
@Jopie, het begint uiteraard bij het begin. Dat was op 5 augustus -vandaag precies drie maanden geleden- midden in een oorlog toen mijn blog als subkop had Israël: Liefde in een Land van haat en ik het meen in de tweede bijdrage probeerde uit te leggen waar ik het over wilde hebben. Maar ja, die kun je niet los van de eerste en de rest zien.
En misschien hoef je het ook niet allemaal precies te weten, het gaat elke dag een stukje verder.
wauw, die eric..
niks overtuigen!
trek de deur dicht, fuck de controlecommissie
en ga met je hart…
(ik ben aan het bijlezen)
1e reactie: gut die bikinilijn is ook niet alles…
2e reactie: een vrouw hangend in het prikkeldraad….
3e reactie: met de 1e en mijn 2e reactie kan ik niets.
4e reactie: waar gaat het over, dus maar tekst lezen…
5e reactie: aha, pas de laatste alinea….
6e reactie: tjonge jonge…. een ‘Lenin-orgel’ dus….
7e reactie: moet ik dat lijstje ook nog door?….
8e reactie: hoe reageer ik nu echt….
9e reactie: tsja… het mot maar
10e reactie: alle verhoudingen zijn verstoord in deze bijdrage….
Reactie is geredigeerd