“Hoe is het met je?” Dit keer vraag ik het.
“Vandaag beter,” zegt ze, maar haar stem klinkt nog steeds droevig. “En jij?”
Ik heb ook een katterig, verdrietig gevoel. “Ik ben oké,” zeg ik zo goed als ik kan.
“Ja,” zegt ze, “ik weet niet waarom ik gisteren zo treurig was. Je weet niet… je weet niet…” Ze probeert het een paar keer en geeft het dan op. “Ik kan het niet uitleggen. Ik voelde me zo verloren, verraden.”
“Ja,” zeg ik, “ik weet het. Ik kon je niet troosten. Ik ben ook verdrietig.”
“Het komt ook doordat je weggaat. Dat vertelde je me ook gisteren. Ik benijd je…”
“Nee,” zeg ik, “er valt niets te benijden.” En mijn gedachten maken een sprong. “Oh, en ik heb ook die praatafspraak afgezegd. Ik weet dat er gewerkt moet worden. Dat zal ik zeker doen. Maar ik ben ok, dat wil ik even zo houden. Later kunnen we de boel weer openbreken. Niet nu.”
Ik vertel haar over de moeder van alle gevoelige vrouwen, hoe ze het eerst geen goed idee vond, maar het later wel met me eens was toen ik haar alles vertelde. En hoe ze nu deze nieuwe beslissing opnieuw geen goed plan vindt.
Ook haar heb ik in de steek gelaten, op het verkeerde been gezet. Het spijt me, ik kan niet anders. Ik moet dit doen met alles dat ik heb.
En zij is me af en toe net te tricky, ze heeft ook eigenbelang. Ik begrijp het, ze bedoelt het goed, maar het is niet hetzelfde als een echte vriendin.
“Oh!” zegt ze, “ik verheug me er op! Ik krijg een appartement in Amsterdam. Je moet zorgen voor een extra bed. En jij hebt er een in Tel Aviv. In de stad! Niet daarbuiten.”
En verder was het of de wereld vandaag oké zei en de zon gestreeld werd.
Jezzebel,
Tel Aviv
Foto: Pascale, Vandaag
Geniet ervan Jezzebel want strelen en warmte lost alle onderscheid op. gegroet.
De zon streelt alle veranderingen. Hou de warmte goed vast
Eigenlijk niet echt een goede tijd om naar Nederland te komen: het is opeens vroeg donker, het Grote Geschreeuw van de op handen zijnde verkiezingen is begonnen en , als ik een raad mag geven: laat je TV in Tel Aviv, want je weet niet wat je meemaakt als je die hier aan zet. groetekus viktorrené
Gelukkig maar Jezzebel (ik kan niet alles plaatsen wat je zegt, en sommige dingen plaats ik misschien volkomen verkeerd. Tja. Maar ik doe mijn best omdat het me blijkbaar iets kan schelen. Ik ken je en ik ken je niet). Wat een mooie foto. En wat een mengeling van blij en verdrietig vandaag. Ook mooi. Het was de zon die gestreeld werd, niet andersom. Slaap lekker straks.
Ik was het wel hoor, maar helaas maar een aanbeveling dit keer.
Kzie het. Door een enkel wolkje.
aanbevolen!
@Henk, strelen en warmte maakt al het verschil.
@Kumari, ik doe mijn best.
@Victor, ik ken de Nederlandse televisie, ik verheug me er op. 🙂
@Eline, ik was vanavond bij zij die zo mooi denken kan en we hadden het over de werkwoordsvorm hitpael. Tegelijkertijd dat je streelt word je gestreeld. Je bent actief en passief tegelijkertijd, een vorm die alleen in het Hebreeuws voorkomt.
@K, mooi he, het is net een hand.
@Chris, 🙂 Big fat smile girlfriend! 🙂
Reactie is geredigeerd
Ja! De zon geeft ons ook zoveel; die mag wel eens gestreeld worden.
@jij had een betere dag dan ik…..maar mijn eigen zon bleef wel schijnen .))
Goodmorning
@K, Ja strelen en gestreeld worden, op het moment dat je aanraakt.
@Jeg, Vandaag is vast beter, mooi dat je eigen zon bleef schijnen, vandaag straalt ze!
Reactie is geredigeerd
De zon wordt langzaam wakker hier …. Goedemorgen Jezz! :))
( ps, ik weet soms even niet meer zo goed waar je allemaal mee bezig bent, je woorden zijn soms net te cryptisch voor mij….. ik blijf je ‘volgen’ want ik ben net als jij misschien, wel erg nieuwsgierig waar het allemaal vandaan komt of naartoe gaat :)) )
Reactie is geredigeerd
Ja Jezzebel, Hebreeuws is zo’n ongelooflijk mooie taal. En zo compact.
Goodmorning sunshine 🙂 @Alice, Dat weet ik soms zelf ook niet. Soms is het ook niet meer dan het gewoon voor mezelf op papier zetten, de flarden die later wel weer op hun plek vallen. @Eline, Toch blijft het vreemd, voor mezelf, dat ik die prachtige taal nooit heb geleerd (willen leren met mijn hart). Dat is jammer. Maar ik ken mezelf, waarschijnijk zou ik me daar wel eens elders op kunnen storten. Soms heb je afstand nodig.
Eigenbelang… Egocentrisme… Voel eens: ik hoef niets, ik luister alleen maar en geef je steun. Maar ja misschien ben ik wel een onverbeterlijke idealist, romanticus en dwalende zot.
Ha Jezzebel, zoals ik je tekst lees herken ik er een bepaald type mens in, iemand met wie je dingen deelt al is het geen echte vriend of vriendin, een collega misschien of een buur, iemand om wie je moeilijk heen kunt, of omgaat vanwege historische redenen. Succes met het afscheid.
Jezzebel = kracht + kwetsbaarheid
Je slotzin doet het ‘m voor mij… mooi! Ondertussen regent het hier zachte druppels… het ‘schoonspoelen’ dat soms ook zo nodig is.
O Jezzebel, neem een stukje van je rots mee, je zult hem hier ook nodig hebben. Maar Amsterdam is een heerlijke plek!