We zijn er weer even tussenuit gesneakt, zij en ik.
Op een ander terrasje, de stoelen dicht naast elkaar, bespreken we onze beslommeringen in de snel zakkende zon. We moesten een nieuw onderkomen vinden voor de laatste minuten van deze dag. De plek van ons, van de afgelopen zomer, heeft zijn deuren gesloten.
Het is winter.
We hebben allebei een trui meegenomen, vernikkelen en drinken een biertje voor de vorm. Samen zijn we blij als zij een café afoech (koffie verkeerd) en ik thee met nana (muntblaadjes) bestel.
“Wat is er,” vraag ik.
Ze wimpelt het weg. Niets. Dat doet ze al de hele week. Aan de telefoon kom ik er niet meer doorheen.
Ik draai me naar haar om. “Vertel eens,” dring ik aan.
Ze pakt de mobiel en belt haar man. Hij moet even van de kleuren van de zon genieten.
Ik probeer het opnieuw.
“Niets. Laat maar.”
“Luister eens,” geef ik nog steeds niet op. “Ik voel dat er iets is. Misschien is dat niet juist. Maar ik voel dat ik het wel juist voel.” Ik hoor mezelf machteloze woorden brallen.
“Nou, dat je weggaat.” Even zegt ze niets. “Maar zo ver is het nog niet. Daar heb ik nu nog geen last van. Dat komt later. Die laatste weken. Dan zal ik het moeilijk krijgen.” Ze is alweer met iets anders bezig. Ze wil nog wat bestellen, maar de serveerster komt niet.
Ik knik. Ik weet het. Het is al begonnen. Ik hoor er nu al niet echt meer bij. Ik ben een van hun geworden. Zij die geen aliya (immigreren, letterlijk ‘opstijging’) maar yerida (emigreren, letterlijk ‘afdaling’) maken. Ik ben aan de neerwaartse beweging begonnen, een afvallige.
Ze probeert me nu al een beetje los te laten. Maar later pakken we de draad weer op. Het is nog niet zo ver. Het hoeft nog niet. Het is voor later.
In het donker loop ik alleen langs de vloedlijn naar huis, van zuid naar noord. Geen verdwaalde toeristen of joggers meer, ik ben de enige.
Jezzebel,
Tel Aviv
Foto: Pascale, Deze avond
In dit geval lijkt me "de enigste" ook gepermitteerd. Alleen
in dit geval.
O, toch goed begrepen dus. Sterkte. Het gaat vrijheid scheppen,
groetekus viktor
Beide even moeilijk…..aliya, zowel als yerida ….weet het uit
ervaring en altijd die heimwee…ik wilde nog wel met je naar het
Tel Aviv museum!!
@Bert, laat ik maar niet ‘leuk’ gaan doen. 🙂 @Viktor,
dankjewel, dat doet het ook, maar het is ook verdrietig, ik laat
heel wat mensen achter die me erg dierbaar zijn. @Gingy, kom maar
mee, ik denk dat ik mezelf daar morgenochtend eens op ga trakteren.
🙂
ik zit helemaal in de citaten sfeer, opeens herinner ik mij meer citaten dan ik voor mogelijk had gehouden, blijkbaar ‘bewaar’ik dat toch allemaal ergens daar op die grijze schijf 🙂
Het is misschien geen echt toepasselijk citaat, maar het sprong in mijn hoofd, dus hier komt ie;
"Een schip is het veiligst in de haven,
maar daar is hij niet voor gemaakt"
Ik heb ook een hekel aan afscheid nemen, als ik ergens ben en ik begin in de gaten te
krijgen dat het tijdstip van afscheidnemen nadert, dan weet ik soms al niets meer te zeggen, en word ik erg stil…
"Wat is er?"
"Niets, maar ik moet zo weg"
"dat duurt toch nog even?"
"Ja dat weet ik wel, maar…"
Reactie is geredigeerd
Moeilijke situatie, toekomstig afscheid.
weet je Jezz..ik zou zo graag van noord naar zuid willen lopen….
.)))
O, zo herkenbaar Jezzebel! Moeilijke keus, en is ie eenmaal
gemaakt, dan ben je al met een been weg. Ja, afvallig, zo voelt
het. Maar ook spannend. Een nieuw hoofdstuk. Wat komt er nu?
eigenlijk is het een beetje een voorschot op het heimwee dat komen
gaat
he!! lieve idiote ‘afvallige’ vriendin ja, so what, missen is
toegestaan "missen" hoort geloof ik bij ons leven slaap
lekker chris
Moet even denken aan een citaat van Toon Hermans, ‘Alles is
heimwee’. Dus wanneer ALLES heimwee is hoef je je geen zorgen te
maken Jezzebel…Nooit! Volg je hart meiske…
"..en alles zal goed kom" geen idee waarom ik dit zeg, maar
zo voelt het wel..vertrouwen. That’s all. suc6 🙂
Het land gegrift in je hart Sterkte met al het afscheid
@Alice, ja, ik denk ook in citaten. Ik hoor weer de woorden van die
prachtige vrouw die er expres niet was op de dag dat ik vertrok
zo’n dertien jaar geleden, maar die me een fax stuurde met
woorden die altijd bij me zijn gebleven. @Vod, ja voor ons allebei.
@Jeg, ik weet het 🙂 Wij komen elkaar onderweg altijd tegen.
@Eline, het is ook heel spannend inderdaad. Een lekker tintelend
gevoel. Maar mijn vrienden zijn me dierbaar en dat doet pijn. Ik
heb met ze gehuild en gelachen, geschreeuwd en gemokt, maar ze
waren er altijd en zonder hen had ik het niet gered. @Cor, ja, ja
precies dat gevoel. Maar het is ook het moment zelf. Wat komen gaat
is er nog niet, en dit wel. @Chris,… Je woorden maken me stil.
Zonder jou had ik het niet gered. Slaap lekker mooie, prachtige,
echte vriendin. @Jos, ja, zoals Chris ook al zei, die mooie
vriendin, missen hoort misschien bij ons leven. Je woorden zijn
lief, maar er zijn ook stukken van mijn hart die ik achter moet
laten. En nu ga ik lekker slapen 🙂 Blijf gezond allemaal.
Ik moest antispam 18 intypen. Chai. Een gunstig teken? Het is raar.
Jij bent bezig met afscheid nemen en ik moet opeens terugdenken.
Kruisbestuiving op een rare manier. Bleib gesind en slaap lekker,
Jezz!
"blind aanbevolen" toen ik de foto zag, ik dacht dan moet de
tekst ook goed zijn, die ga ik morgen uitvoerig lezen! ciao, koen
Reactie is geredigeerd
Afscheid nemen… moeilijk! Doet pijn. Maar… is ook een nieuw
‘begin’. Nu nog even niet…
Goedemorgen Lieverds, Ik heb eens uitgeslapen, ook dat is lekker.
@Eline, mooi inderdaad. Ook ik moet terugdenken aan die tijd toen
ik het besluit nam om hier te zijn. Nu weer terug. Spannend,
exciting, maar ook verdrietig. @Koen, in grote dank aanvaard 🙂
@Berbara, Het doet pijn, maar het is toch echt nu al begonnen.
Beetje bij beetje een stapje verder. Het hoort er bij. 🙂 Zo en nu
ga ik weer even wat dingen ‘regelen’, fijne dag 🙂
My home is where my heart beats My head keeps warm my memories My
body takes the goodbyes But I stay forever Gebruik de warmte van
het verleden als verlichting voor de toekomst
Weet je Jezz., we kunnen ook naar het Joods Historisch in
Amsterdam……jij en ik…. verheug ik me op!!!!!
Reactie is geredigeerd
Dan zijn er van die momenten, dat je nergens echt meer thuishoort,
niet hier, niet daar, dat je je altijd een beetje een vreemdeling
blijft voelen. Voorgoed een klein hoekje van je hart ingericht voor
heimwee.
Groetkus is zo’n mooi woord……….dus groetekus Jezzebel!
@Flaxorca, wow, wat een prachtige woorden. Wat lief. Ze troosten.
🙂 @Gingy, oehhh, dat klinkt inderdaad heel lekker. Weet je
trouwens dat dat zeker iets is waarop ik me verheug? De kunst en
cultuur in Nederland die ik hier pas heb leren ontdekken en in
Nederland nooit goed naar gekeken heb. Wat heerlijk om dat samen
met jou te kunnen doen! 🙂 @Thera, ja, eigenlijk is dat nu al zo.
Vanaf het begin. Eén been hier, het andere daar. Het hoort
allebei bij me. Such is life. @Zwollywood, grappig dat je dat zegt.
Ik heb ook aan dat woord gedacht. Groetekus klinkt lekker, maar…
Ik kreeg het beeld van al die mensen die elkaar kussen zonder dat
het iets betekent. En toen moest ik weer denken aan die vrouw die
mij haar afscheidswoorden faxte en weigerde wie dan ook te kussen.
Ik vond dat zo mooi van haar. Kussen doe je met je hart en al je
liefde. En deze groetekus van jou en Victor groet en kus ik zo ook
terug. Precies zo, met mijn hart. 🙂
dus toch… gisteren wist ik niet zeker of ik het goed begrepen
had, was ook een beetje bang om iets doms te zeggen over weggaan of
blijven en heimwee. weggaan doet altijd pijn, maar het betekent
altijd ook ergens anders nog een keer opnieuw beginnen…
Jezzebel, je ‘bralt geen machteloze woorden’. Je vraagt door,
je bent lief. Geef dat maar nooit op. X
Jij plukte de zere woorden van mijn lippen washandje op mijn hete
hoofd berichtjes in de pc in mijn telefoon kaartjes over de post
jij weet….. als ik het op ga geven dan staat de wereld op
zijn kop want alleen bij heftige zijwind geef ik het even op. Met
dank voor de warmte! Liefs, Zilver.
Mooi gedaan, mooi verteld. Toch glijden we langzaam richting de
afgrond…
@Maria Dolores, ja en opnieuw beginnen maakt blij. @Zilver, veel
liefs en beterschap, geef het nog maar even niet op, morgen is
misschien beter. @Ramirezi, het leven is in golfbewegingen.
gelukkig , dan ook weer ,is er internet zodat je altijd contact kan
hebben met iedereen op de wereld, ben je toch dichtbij! En hoor je
in ieder geval bij velen van het blog. je hebt mooie plekjes waar
je woont! bedank voor het mooi geschreven stuk en het delen met ons
als trouwe bezoekers van je blog. groet! koen
bedank=bedankt , potdikkie dat is Utrecht’s zonder T, koen koen
toch; geeft niet, kan ik je tekst en foto nog eens bekijken! foto
trekt me erg aan, prachtige omgeving Jezzebel!
Wat schrijf jij uitzinnig prachtig en fraai! Dat gevoel van:"Er is iets..ik vóel,dat er iets is,iets érgs,iets waarover hij met me wil praten,maar niet nu.Hij zoekt het moment,het komt maar niet." Ja,jij raakt mij zeer,J! Heb natuurlijk géén idee wie je bent,maar maakt niet uit,het gaat om de aanraking,de verbondenheid tussen mensen,de raakvlakken enzo..