Waar anders?
Op de rots neem ik de flarden van vandaag nog even mee. Vandaag was mild. Weer een stapje verder. De wind streelt en geeft mijn gedachten vleugels. De zee is wijd open. Dertien jaar bijna dat ik dit land tot in mijn botten voel. De kleuren zijn grijzer vandaag, een beetje grauwer. Wolken breken de zonsondergang in stukken. Een gewone herftse dag.
Ik zal je missen. Het mysterie en het grote verband. De opgefokte snelheid van leven en de bijtende tand, destijds.
Waar anders kunnen mijn gedachten zo mooi zwerven? Waar anders kan ik voelen hoe de wereld draait?
De sjoek. Zonder de sjoek verder. Ik besef het met een schok. Zonder de echte geuren van rottende groenten, verbrande kippenveren en ontbindend vlees. Ik hield van het achteloos in de goot geworpen afval.
Ik zal ze missen de zwervers in het parkje. Mijn gedachten dwalen naar nog niet zo lang geleden. Toen ook dat drastisch anders werd. Weer een stapje verder.
Ik zou kunstenaar worden. Groots en meeslepend wil ik leven, had ik bedacht. Ik had mezelf een flutbaantje aangesmeerd en werd verkoopster in een juweliershop in het David Intercontinental Hotel. Dan hoefde ik niet te denken en kon ik me mooi in kunst uitleven.
Ik heb me er op gestort. Op de verkooptechnieken, zo glad voorgeschoteld op de video in het keukentje. Tussen de praktijk door kregen we theorie van een echte Amerikaan. Ik vond het prachtig. En ik was er goed in. Ik kan goed luisteren en soms best mooie verhaaltjes vertellen. Daar kun je mee scoren.
Maar wat ik haatte was dat rottige hotel met zijn landerige vaste gasten. De poenerige mannen met veel te jonge vrouwen. En de ouwe bokken die zo lekker naar me luisterden.
Full hair and full make up, gelakte nagels en wel. Het was een wereld die ik niet verdragen kon. Elke dag ging ik op mijn hoge hakken een eindje om. Eerst door de sjoek waar de mannen net hun groenten aan het stallen waren. Soms dronken we een glaasje limonade met muntblaadjes en moesten we lachen om de rotzooi van een ander.
De volgende stop was het parkje voor mijn schone gevangenis. Nog even zitten in mooiste kleertjes tussen de landlopers. Nog een paar sigaretjes roken voordat de nieuwe shift begon. Ik kwam er expres te vroeg voor.
Ik heb het niet zo lang volgehouden. Ik ben nu eenmaal niet zo goed in de schone schijn.
En waar anders ruik ik de Dame de Noche op een gewone grauwe herfstdag als vandaag terwijl ik naar huis loop?
Jezzebel
Foto: Own Art
Wat jammer Jezzebel, dat je de bijdragen van de laatste dagen naar de vergetelheid stuurde.
Welke bijdragen Bert?
Dat bedoel ik!
Elle t’a promis le ciel et la terre!
et une vie d’amour, Maureene!
@Maureene Such is my luck 🙂
@Dame van de nacht, ik ben blij dat je zo precies bent 🙂
Nee, schone schijn lijkt me nix voor jou.
Waar ben je op weg naartoe?
Een leven met liefde!
op weg naar een leven met liefde,
en daar toost ik ook op
lieve Jezzebel !
🙂
Mooi contrast!
Een smoezelige en een glitterende aanbeveling voor jou.
ja wij zullen praten…..over het "tussen het hier en het nu en het tussen daar en straks…."
luvyea, jeg
Reactie is geredigeerd
Uit het volle leven
niks schone schijn
Liefs
Xandra
"Zonder de sjoek verder"
In A’dam heb je toch de Albert Cuyp?
Trouwens, leuk om te horen dat je niet goed bent in schone schijn!
Verkooptechnieken zijn best, maar je moet er wel achter kunnen staan wat je verkoopt. Als je het gevoel hebt een schijnwereld te verkopen is het geen beste job. Mooier is het werk te zoeken waar je liefde voor ontwikkelen kan. Dan kan je er voldoening in vinden en tegelijkertijd de kost verdienen.
Good morning Lieverds:
@Eline, ik weet het niet zeker, maar ik heb het gevoel dat het ‘terug naar huis’ wordt. 🙂
@Alice, lechaiem met een glaasje water 🙂
@Thera, ik houd van groezelig, als je ergens je best voor moet doen om het mooie er van te vinden, heb jij dat ook?
@Jeg, mooie koningin van de liefde, ik houd van tussendoor kletsen 🙂
@Xandra, met liefde 🙂
@Jerunda, afgelopen zomer was ik op de Albert Cuyp en dat ging helemaal mis. Ik pakte ongevraagd een nootje bij de notenboer. Die man moest het me twee keer zeggen: "Mevrouw, wilt u niet met uw handen… etc." Ik begreep er niets van.
Ondenkbaar hier dat je iets koopt dat je niet eerst geproefd hebt. Het zal wel wennen worden vrees ik 🙂
@K, Let’s see 🙂
ik had ook last van mijn tand, destijds
🙂
Ridder, draken gaan we verslaan, weet je het nog? 🙂
vertel eens iets over de illustratie, hoe heb je die gerealiseerd……( tussen aankomst en vetrek, opweg naar ergens. die woorden vallen me in bij het lezen van je stukje)
hop
spring op mijn paard dan
Hi Cor 🙂
De achtergrond is een bekende reclame van die stenengraver uit Brazilië. De echte stenen zijn gevonden op het strand overdekt met teer en rommel en het plastic zakje dat al aan het vergaan was.
Een beetje knippen en plakken, net als op het blog eigenlijk 🙂
Of in het echte leven.
Ik ga mee! Mijn Ridder 🙂
Waarom schrik ik daarvan. Terug naar huis. Ik heb het ook gedaan. Heb het je geloof ik al eens geschreven. Door de keus die je 13 jaar geleden maakte (en daarna opnieuw, keer op keer, als je op een tweesprong of misschien wel een zevensprong stond) is "thuis" op twee plaatsen. Beide zijn vertrouwd, beide hebben iets, beide missen iets. Maar wat je ook kiest, je bent altijd thuis. Succes met je keus!
Een bijzondere compositie heb je gemaakt, intrigerend.
Real Own Art…
Wil je een leuk experiment doen…kijk dan op mijn blog!
Erg mooie bijdrage trouwens!
Reken maar Jezzebel, maar dat brengt me ook wel eens in problemen… ;))
woorden sfeer
het overkomt je
het verhaal
schrijftzich zelf
mooi
Lieverds 🙂
@Eline, ja maar er zijn hier veel dingen waar ik ongelooflijk veel van houd. Ik heb ook in Los Angeles gewoond en daar was er niet veel wat ik de moeite waard vond. Maar hier zijn er ook veel dierbare mensen die ik achter laat.
@Phelan, 🙂 Dankjewel, ik heb daar straks even bij jou gekeken. En het kwam me bekend voor.
@Asdale ik ga zo even bij jou kijken 🙂
@Thera, wat brengt jou in de problemen?
@Francis dankjewel lieverd, ik vind het trouwens fijn dat je er weer bent. 🙂
…het mooie te vinden in iets groezeligs, Jezzebel.
Herken jij ook de mensen die veel geld en uiterlijkheden verwarren met innerlijke rijkdom ?
Elk afscheid heeft zijn eigen verdriet!