Ik heb iets gedaan wat ik je niet kan aanraden. Ik heb hem ontmoet op een internet-dating site. Hij was spannend op een ongelooflijk sexy manier. Er was iets in zijn woorden dat me als was in zijn handen maakte. Ik kan het niet goed uitleggen. Maar het was alsof hij haarfijn zag. Met al zijn aandacht keek. Naar mij. Mijn eindeloos gevecht, zien en gezien worden. Daar ben ik beter van gaan kijken.
Het was op een vrijdagavond laat. Ik had hem twee keer eerder online ontmoet. Er was iets met hem; hij verveelde niet. Zonder excuses ging hij zijn eigen weg. Misschien is dat wat het was. Ik weet het niet.
“Je telefoonnummer,” was alles wat hij vroeg op messenger.
Ik schrok. Weet ik veel, leuk om mee te kletsen, online, maar ik heb geen zin in al die mannen aan de telefoon.
Ik ben hier alleen. Ik heb geen familie in dit land, geen man die de boel in de gaten kan houden, ik moet goed op mezelf passen. Ik houd van het geschreven woord, maar ik heb geen zin in gehijg aan de telefoon. Dat komt me te dichtbij.
Ik vertel hem dat ik mijn nummer uiteraard wel weet, maar dat het niet uitmaakt.
Butterfly in the wind.
“Je nummer!” herhaalt hij met kracht.
Ik stok.
Mijn nummer. Zal ik het hem geven?
“Laat maar,” ontnuchtert hij mijn angst.
Godver, kans nu al verkeken.
“Dit is mijn adres. Zorg dat je over tien minuten bij me bent. Draag een rok.”
Ik schrik. Wat wil hij van me.
Ik weet precies wat hij van me wil. Hij heeft er nooit een geheim van gemaakt. Hij wil me bekijken.
Ik blaat en babbel over veiligheid en mezelf beschermen. Als ik bang ben zijn er duizend woorden en excuses om mijn angst te verhullen.
Hij luistert niet. Hij wil alleen maar kijken.
“Over tien minuten!”
Ik denk na. Ik ga.
In het donker heb ik hem ontmoet. Hij die me in de schaduw vroeg mezelf te laten zien. Ik heb me uitgekleed. Ik zal je vertellen waarom.
Zonder zijn ogen besta ik niet.
Chag Sameach, nog veel jaren!
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto:?
Jezzebel geef je me een seintje als je je eerste roman publiceert? Of misschien .. heb je dat al gedaan?
Was dat maar waar 🙂
Nou…volgens mij ben je druk bezig met een roman te schrijven. Bundel al jou tot nu toe geschreven logs en voilla…..een nieuw boek is geboren…….wordt een bestseller…let op mijn woorden 🙂
@Niko, moge je mond koekjes eten 🙂
spannend!
moge je mond koekjes eten, grinnik!!
…..be sure to keep a mirror always nigh in some covenient, handy sort of place…..and now and then look squarely in thine eye, and with thyself keep ever face to face…..
(John K. Bangs. from Face to Face)
Pas op voor mannen die te scherp zien.
Voor de rest sluit ik me helemaal aan bij Rupsje, Niko, Alice en last but not least Jeg. Sjabat sjalom vechag sameach!
Iedereen wil toch ‘gezien’ worden…
mooi geschreven, je stijl voelt zo verschrikkelijk bekend.
EN ja, met Jeg, don’t ever lose touch with yourself!
zo, dat is spannend!
Je geeft je bloot, maar je geeft niet je telefoonnummer. Heel goed! 😉
Je houdt van dominante mannen??
Ik zou willen zeggen dat je een boek MOET schrijven, maar ik weet ondertussen beter, ietsje beter.
C’est cela, tu t’entraînes au gré du vent.
Good morning Liefies 🙂
@Alice, Zullen we samen koekjes eten? 😉
@Jeg, Ja, zo waar. Precies die woorden, dankjewel. 🙂
@Eline, vertel eens, waarom oppassen? (Ik ben niet zo’n groot voorstander van ‘voorzichtig’ of ‘oppassen’, moet ik je eerlijk vertellen, ik houd erg van je ergens met je hele hart in storten.)
@Eric, ik doe mijn best, maar geloof me dat het niet gemakkelijk is.
@Doortje, weet je, ik hou zo ongelooflijk van jou! Jouw scherpe blik. 🙂
@K, dat label lijkt mij te gemakkelijk.
@Jerunda, stralende glimlach op de vroege ochtend voor jou. 🙂
@Maureene, en jij Lieverd? Hoe doe jij het?
Ook ik ga niet schuilen en laat me al naar gelang de wind in vervoering brengen..
Maureene? 🙂 Ik hou van je!
je nummer
(vervolg ‘Zonder hem besta ik niet’)
Staande voor het raam legde ze al haar kleren een voor een op een stapel tot ze daar naakt stond, heel stil, en zich naar hem omdraaide.
‘Dit ben ik’ zei ze.
Het litteken was paars in dit licht, maar dat was niet wat zijn adem deed stokken. Het had nu, door haar naaktheid, een heel andere functie gekregen.
Het stond op de witte huid als een schriftuur, een spreuk, hij moest er naar toe en het aanraken.
Zij bewoog zich niet, strekte haar armen niet uit, voelde hoe hij met zijn vinger over die kerf, die wond ging, hoe die vinger de omtrek ervan verkende, een mond.
Eén hand legde ze heel dicht tegen zijn borst, en toen hij zich, zwijgend, geruisloos, had uitgekleed, duwde diezelfde hand hem even stil, maar dwingend naar het bed, alsof hij ook echt iemand was die naar bed gebracht moest worden.
Die hand duwde hem ruggelings tegen de matras, in een langzame, vloeiende beweging voelde hij zich achterovervallen, zag hoe zij boven hem verscheen, over hem heen kwam liggen met dat litteken heel dicht bij zijn ogen, hoe ze hem volledig leek te bedekken.
En op dat ogenblik, alsof het een bevel was geweest, kwam hij met een pijn die, alsof dat zo moest, onmiddellijk gesmoord werd doordat zij vooroversloeg met haar hoofd naast het zijne op het kussen, nog steeds mompelend of vloekend, fluisterend.
Red, ik heb geen woorden, ik heb tranen. Dankjewel.
En ik hou ook van jou!
Beste Jezzebel,
het naakte gelaat is het probleem bij Emmanuel Levinas. Daar waar wij naar opzien, zullen we nederig antwoorden als het gelaat zich toon. De vergissing in deze optiek is, dat er al gedachten zijn geweest voordat het gelaat zich toont. Gedachten is iets wat het gelaat niet toont. Gedachten zijn talig en vervangen de blik niet omdat het niets in het zwart van de ogen, niets blijft. De rest is decoratief, gemaakt, geveinst en gesimuleerd.
Maar het is wél leuke psychologie Jezzebel!
gegroet.
Reactie is geredigeerd
Henk ik doe echt mijn best, maar ik begrijp er niets van.
Henk ik heb je woorden nog eens gelezen, met al mijn aandacht. Maar ik geloof dat ik weet waarom ik het niet goed kan zien. Je toont je niet. Ik zie je niet.
@Henk – Er is een ziel die spreekt, zonder taal, zonder gezicht, vanuit meer dan alleen de ogen; niets geveinsd, niets gemaakt, niets gesimuleerd- alleen nog naakter dan het lichaam.
(Sorry Jezz, jouw blog, maar moest ik even zeggen tegen Henk) 🙂
Lieverds? Gaan jullie je gelijk weer ergens anders halen? Mij interesseert het namelijk niet. Ik houd van de liefde.
En de liefde houdt van alles en iedereen…
🙂
"Ik moet weer naar mijn werk,"
zei ik uiteindelijk.
Hij kleedde me aan, raapte mijn kleren van de grond, deed mijn oorbellen weer in en veegde mijn natte haar uit mijn gezicht.
"Wanneer ben je klaar met je werk?" vroeg hij
Ik dacht aan Jake die thuis zat te wachten.
"Zes uur."
"Dan ben ik er," zei hij. Eigenlijk had ik tegen hem moeten zeggen dat ik een partner had, een huis, een heel ander leven. Maar ik trok zijn gezicht naar het mijne toe en kuste zijn gehavende lippen. Met moeite kreeg ik mijzelf zover dat ik me van hem losrukte.
In de taxi, alleen, zag ik hem voor me, dacht terug aan zijn aanrakingen, hoe hij smaakte, hoe hij rook. Zijn naam kende ik niet.
NICCI FRENCH BEZETEN VAN MIJ BLZ 28
Ook mooi.
Lieve Jezzebel, altijd voorzichtig zijn leidt tot een saai leven. Je mist dan alle magie. Ik bedoelde het anders. Sommige mannen, sommige mensen zien je heel scherp en soms is dat heel goed en soms ook helemaal niet. Hangt van de ziener af. En van jou.
@ Jezzebel
We hebben al een Heleen van Rooyen.
@Eline, Lieverd, vandaag ben ik het niet met je eens.
Goed kijken kan nooit verkeerd zijn. Nooit. Omdat als het met liefde gebeurt, je zult zien dat er geen goed of slecht is, kijk alsjeblieft even bij Eric’s art, daar leg ik het uit zo goed als ik kan.
Altijd goed naar jezelf kijken Eline, please, please, please, daar zit jouw waarheid, daar klopt het allemaal. Wees niet bang, jij kunt dat, jíj kan het met liefde doen.
@evy, ik ben gelukkig niemand meer en niemand minder dan gewoon mezelf. Maar jij evy, jij bestaat uit heel wat mannetjes bij elkaar heb ik begrepen, wil je me in het vervolg verschonen van je gelul?
Ik ben je spuugzat, ik zal je zeggen waarom. Wie niet horen wil moet maar voelen, weet je nog?
Jij bent laf. Jij durft de confrontatie met jezelf niet aan. Daarom zit er in alles dat je doet geen greintje liefde bij. Daar wil ik dus niets meer mee te maken hebben.
Geef mij dan maar Zwolly, of Francis, die zijn monsterlijk lelijk in mijn ogen. Maar die zijn niet anders dan ik. Die doen hun best.
En nu oprotten!
Jezzebel…..je zegt hierboven over jezelf dat je monsterlijk lelijk bent….apart…..je hebt toch wel de goede spiegel!
En precies wat Doortje schrijft ging er door mijn hoofd bij het lezen van jouw tekst : je telefoonnummer is intiemer dan jezelf – letterlijk – blootgeven.
(En wat een prachtige foto heb je uitgekozen…).