Zonder zijn ogen besta ik niet

Ik heb iets gedaan wat ik je niet kan aanraden. Ik heb hem ontmoet op een internet-dating site. Hij was spannend op een ongelooflijk sexy manier. Er was iets in zijn woorden dat me als was in zijn handen maakte. Ik kan het niet goed uitleggen. Maar het was alsof hij haarfijn zag. Met al zijn aandacht keek. Naar mij. Mijn eindeloos gevecht, zien en gezien worden. Daar ben ik beter van gaan kijken.
Het was op een vrijdagavond laat.  Ik had hem twee keer eerder online ontmoet. Er was iets met hem; hij verveelde niet. Zonder excuses ging hij zijn eigen weg. Misschien is dat wat het was. Ik weet het niet.
“Je telefoonnummer,” was alles wat hij vroeg op messenger.
Ik schrok. Weet ik veel, leuk om mee te kletsen, online, maar ik heb geen zin in al die mannen aan de telefoon. 
Ik ben hier alleen. Ik heb geen familie in dit land, geen man die de boel in de gaten kan houden, ik moet goed op mezelf passen. Ik houd van het geschreven woord, maar ik heb geen zin in gehijg aan de telefoon. Dat komt me te dichtbij.

Ik vertel hem dat ik mijn nummer uiteraard wel weet, maar dat het niet uitmaakt.
Butterfly in the wind.
“Je nummer!” herhaalt hij met kracht.
Ik stok.
Mijn nummer. Zal ik het hem geven?
“Laat maar,” ontnuchtert hij mijn angst.
Godver, kans nu al verkeken.
“Dit is mijn adres. Zorg dat je over tien minuten bij me bent. Draag een rok.”
Ik schrik. Wat wil hij van me. 
Ik weet precies wat hij van me wil. Hij heeft er nooit een geheim van gemaakt. Hij wil me bekijken.
Ik blaat en babbel over veiligheid en mezelf beschermen. Als ik bang ben zijn er duizend woorden en excuses om mijn angst te verhullen.
Hij luistert niet. Hij wil alleen maar kijken.
“Over tien minuten!”
Ik denk na. Ik ga.

In het donker heb ik hem ontmoet. Hij die me in de schaduw vroeg mezelf te laten zien. Ik heb me uitgekleed. Ik zal je vertellen waarom. 
Zonder zijn ogen besta ik niet.

Chag Sameach, nog veel jaren!

Tel Aviv,
Jezzebel

Foto:?