Vol pijn en wraak. Ik zit er midden in. En kom er nog steeds niet uit. Het is me niet genoeg.
Veel pijn. Niet weten waar het zit.
Bij het begin.
Ik vroeg om meer. Het was me niet genoeg. Hij zei niet te willen, wilde niet luisteren.
Ik probeerde te vertellen. Hij sprak door mijn woorden. Zijn oren vol. Zijn ogen gesloten. Wiegend op zijn recht. Heen en weer wilde hij niet horen.
Toen zag hij me niet. Dat deed pijn. De pijn maakte me razend. Hij ontkende mijn bestaan. Toen nam ik wraak.
Ik zei het niet langer vrijblijvend voor hem te doen. Ik probeerde redelijk te zijn. Redelijke klap om de oren. Raak. Uitleggen. Woorden die hij niet wilde horen. Ik zei ze nog een keer. Niet meer als vraag. Om te vertellen. Hij kon weer luisteren en begreep, maar negeerde de woorden.
En de volgende keer deed hij of ze nooit gezegd waren. Toen heb ik geschreeuwd. De woorden van mijn hart. Zijn oren konden niet herinneren en hij vond daar bijval in. Zij, unaniem. Mijn bestaan ontkend, anoniem gemaakt. Mijn woorden niet gehoord. Niet opgeschreven. Kans gemist.
Thuis heb ik gehuild. Met alles dat ik heb. Met niets, met ik die over is.
Nu ben ik strenger voor hem. En zij die er bij horen.
Ik kan hun onbekwaamheid, hun onkunde niet langer verdragen. Ik smeer ze er mee in. Ze zijn woedend. Maar ik kan niet troosten. Dat maakt ze nog bozer. Ze blijven incapabel.
En het is niet het woord dat ik zoek.
Vandaag zoek ik een woord en kan het niet vinden.
Als ik het woord niet kan vinden dan mist er iets. Van mij.
Kaken verkrampen. Ik bijt op mijn tanden. En godvergeten tranen houden nooit op.
Ik wil weten waar ik ze van beschuldig. Ik wil weten wat ze werkelijk zijn. Daar zit het, dat is waar ik mezelf mee aan het straffen ben.
Onderweg naar het toilet vind ik het. Tijd van confrontatie. De leegte van mijn schoot. Failure!
Je ziet me niet. Ik besta niet.
En daarom vroeg ik om meer. Omdat ik alles geef. Mijn hele hart. Daar moet ik van leven. En zeker weten dat je me ziet. En als dat nog steeds niet genoeg is, op een dag als vandaag, dan zit er iets niet goed. Misschien moet ik daarom weg.
Maar zij zegt dat ik verder moet. Opschrijven wie ik ben.
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: ? Mnt. Meron
Schrijven is het beste medicijn schat. Nou ja en woest gitaarspelen dan. Gooi het er allemaal uit! Ik begrijp uit dit verhaal niet helemaal wat er aan de hand is maar dat hoeft ook niet. Schrijf! Haal adem! Voel dat jij het bent! Kus!
..en dans, een rei, een rij van woorden, ook al snap ik alleen, wat ik daarvoor niet snapte, en snap ik eigenlijk nog niets. Dans, boven op je rots, vol trots, omdat jouw hart niet is stuk te krijgen.
…
@Zinnen en @Therataal 🙂 En nu kan ik het je precies vertellen. Iemand wilde mijn woorden niet horen. Ontkende mijn bestaan. Dat deed me pijn. Nu straf ik hen. Dat doet me pijn. Loslaten.
Reactie is geredigeerd
Loslaten is helemaal in Jezz! Loslaten schept ruimte. Om lekker leeg te laten…
Maar Jezz..nu ga ik streng zijn voor jou maar met een lieve glimlach ·))
eenzaamheid is te verdragen met heldere en verwarmde harten….jouw hart klinkt nu chaotisch en koud……..met pijn en wraak kom je er niet, kom je nooit ergens….alleen met liefde, onbaatzuchtige liefde, onvoorwaardelijke liefde…
je kunt niet te veel van je zelf verwachten en daarom van de ander ook niet..
probeer eens afstand te nemen in jezelf, van jezelf en bekijk het/jezelf dan van een afstand….
Geduld is moeilijk, maar mogelijk, als er veel liefde is!!
droog je tranen….en zoek de echte liefde op.
Waar lieve Jeg, waar? Echte liefde zie ik alleen in de ogen van mij zoon, mijn hond, mijn familie, mijn vrienden, …oh…daar bedoel je.
I know Jeg, maar ik weet niet altijd hoe. Dan moet ik eerst precies weten hoe het zit. En laat dan maar gaan. Zij, net zo goed als ik, kunnen het niet helpen.
Nail him
Oh, Maboema, ik heb schaterend zo moeten lachen.
@all please kijk even http://www.volkskrantblog.nl/bericht/78247
I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love
For love would be love of the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.
~ T.S. Eliot ~
Waar het gaat het over?
Soms, ben je (bedoeld of onbedoeld) de confrontator, de spiegel, waarin een ander zijn of haar eigen pijn, woede of verdriet gereflecteerd ziet. Niet iedereen kan hier mee omgaan. Je pure nabijheid is te bedreigend. Ze keren je de rug toe. Je wordt niet gehoord, niet gezien, geen bestaansrecht.
Soms, probeer je de golflengte van jouw ‘radio’ af te stemmen op de golflengte van de ander, om er na een tijdje achter te komen dat de ander die golflengte helemaal niet eens op zijn of haar ‘radio’ heeft zitten…
dan moet je je radio terug brengen en eennieuwe eisen
Maboema af! En ga koffie zetten op je blog want Jezz heeft je piemel gelinkt. Of nou ja.
Het kan nog wel eens heul druk gaan worden
@Ridder, dankjewel, de woorden troosten.
@Francis, ik zal het je precies vertellen. Ik vroeg om salaris verhoging. Een baan waarvoor ik zeven dagen per week werk, 18 uur per dag aan besteed. Hij zei dat we pas over salarisverhoging konden praten tegen het einde van het jaar. Daarna heb ik mijn vrijwilligers baan er aan gegeven, die min of meer ook bij mijn veel te laag gewaardeerde normale baan hoort. Omdat ik niet langer in staat ben om de zaken van mijn hart voor niets te doen. Ik moet geld verdienen. Dus is hij boos, omdat ik hem straf. En nu ben ik heel eenvoudig op zoek naar een manier om mijn rekeningen te kunnen betalen en vrede met hem te sluiten. Ondanks dat hij mijn noodkreet niet ziet.
@tinkeltje, ik weet dat niet zeker, ik geloof dat zijn golflengte en die van mij elkaar op dit moment aan het storen zijn, dan ontstaat er ruis.
ja, er moet wel brood op de plank komen nietwaar!
Eten is handig ja, @Door
Volhouden @Jezz, de weg van je hart volgen, dan komt er altijd wel een oplossing, one way or another…suc6 🙂
Straffen is begrijpelijk, maar je moet proberen kwaad niet met kwaad te vergelden.
Zij kunnen het inderdaad niet helpen.
Eindelijk lijkt het nu dat je wakker wordt; ik had de indruk dat je met je hoofd in de wolken zat en je benen zwevend boven de grond. Nu zie ik je opeens wat meer helderheid zoeken. Gelukkig!
Eh… ?? je werkt 7 dagen in de week, 18 uur per dag ? Jezzebel, de slavernij is allang afgeschaft. Direct stoppen.
Liefies, Good morning 🙂
Zodra ik de woorden lees je moet direct of indirect uitgesproken haak ik telkens af. Ik moet helemaal niets. Ik heb een keus. Maar, zoals Doortje en Eric al zeggen ér moet wel brood op de plank komen.
En in dit geval probeerde ik niet te vergelden maar simpelweg mijn hoofd boven water te houden. En toch deed het zo ongelooflijk pijn, telkens als ik er aan dacht kwamen de tranen. Toen wilde ik weten hoe het zat. Heel precies. Waar zat mijn pijn. Mijn pijn zit in het feit dat iemand deed alsof ik niet bestond en mijn noodkreet niet hoorde.
Ah… mogges, je werkdag is begonnen.
En van mij moet je helemaal niks hoor, ‘t lijkt me alleen niet zo gezond, om zoveel aan je werk te besteden. maar ach, als je het leuk vind, waarom niet.
Alleen als je zoveel werkt om ook persoonlijke problemen te ontlopen, ben ik bang dat je jezelf tegen gaat komen. En dat zou zonde voor jezelf zijn.
@Noah goedemorgen, ik ben niet erg goed in ontlopen 🙂 Soms echt jammer genoeg. De dingen die ik doe en zeg, schijnen nogal confronterend te zijn. Such is life, ik probeer het met een lach te doen, zo goed als ik kan.
@ Jezzebel
Zit er een steekje los bij jou.
Ontlopen hoort ook bij het leven, doet iedereen en voor een groot deel is dat niet erg. Maar als je continu dingen probeert te ontlopen, dan wordt je leven erg pijnlijk.
Confronteren is ook niet erg. Handig is wel om dat met tact te doen, te weten hoe je dit bij een ander moet overbrengen wil het resultaat hebben. Helemaal eerlijk is dit misschien niet, maar je bereikt er voor jezelf meer mee. Waarbij ik zeker niet wil zeggen dat jij een tactloos persoon ben, gewoon een beetje raad bij iemand die ik verders niet ken.
Ik gaat er in ieder geval vandoor vandaag, me dienst zit erop. Wens je een mooie dag toe.
@Evy, was dat een vraag? 🙂 Het antwoord is eenvoudiger dan je denkt. Ik ben volslagen krankzinnig. De dingen die ik doe, doe ik met mijn hart. Hartstochtelijk waanzinnig 🙂 En jij, hoe doe jij ze?
@Noah, thanks 🙂 Slaap lekker (denk ik). Tact is indeed niet mijn sterkste kant. Ik doe mijn best, met meer en minder succes.
GIJ deedt van alle menschen mij
De zwaarste pijn,
Van alle menschen zult ge mij
De liefste zijn.
(Leopold)
goedemorgen lieve Jezzebel,
heb je fijn geslapen?
ik heb een poosje terug een gedichtje geschreven op mijn blog,
ik zet hem nog even hier voor jou
Ik heb je gezien,
wil niet ieder mens
worden gezien?
niet verholen bekeken,
of stiekem begluurd,
maar gewoon zoals je bent
werkelijk worden gekend.
Ik heb je gezien.
ik laat mijn gezichtje nog een keertje zien Jezzebel
@Red, oh man, het zijn alweer jouw woorden! Hoe doe je dat toch steeds? Houd er alsjeblieft nooit mee op. Ik heb ze zo nodig.
@Alice en voor jou geldt precies hetzelfde. Jouw woorden, ik ken ze zo goed. Fijn dat je je gezichtje laat zien. Blijf je alsjeblieft?
Lieverds, ik ben er weer even een tijdje niet. Ik moet de wereld redden en werken, dat ook.
🙂
Pas na het lezen van alle reacties en wat je zelf schreef begreep ik goed waar dit over ging. Het stond er wel, in je tekst, maar ik had het niet goed gelezen.
Geld speelt geen rol in je leven – het is de regisseur. En het is ook een erkenning van jouw rol, van wat je bent en wat je betekent. Zo is dat. Succes Jezzebel! Osher ve-osher! 😉
Begin samen met mij een jazzcafeetje aan het strand van Tel Aviv 😉
Blijf trots op jezelf -geen leven zonder trots en zelfrespect- krijg je de waardering die je verwacht, niet op de plek waar je bent, zoek het dan elders- slik, makkelijk gezegd.
Lieve J.,
had je een heel verhaal getypt, maar bedacht me en heb het je persoonlijk opgestuurd, dat leek me gepaster ofzo. Maar veel maakt het ook weer niet uit. Nouja, hoop dat je er wat mee kan.
een heel klein, banaal lichtpuntje om jezelf gelukkig te prijzen: jij zit WEL in de zon en de warmte, en hier in het Lage Land is het koud, vies en donker. Daar benijd ik je wel om. En ook om de duik die je kan nemen in de zee voor je deur! ai.
Anyway, sterkte,
P
Reactie is geredigeerd
Oi vee! Het blog laat me weer eens niet los vandaag 🙂
Gaat ie:
@Eline, dat is inderdaad waar. Voor mij. Geld is een erkenning van wie je bent en wat je doet. Daarmee wordt waardering uitgedrukt.
Als je hard werkt, wil je (in)direct gewaardeerd worden, om alles wie je bent. Als die verhouding ‘scheef’ zit. Dan moet je proberen daar iets aan te doen. Zodat jìj weet (jij alleen) dat het goed zit. Dat heeft eigenlijk niets met de soort van valuta te maken.
Never mind, ik vrees dat ik weer te abstract ga.
Voor jou een kus! 🙂
@Conan, ik ken nog een ontzettend mooie plek waar eens een jeugdherberg stond, midden in de stad, aan het strand. Het gaat me echt aan mijn hart dat het ding nu half afgebrand leeg staat. Er zit goud in, voor degene die het ziet.
@Jacob, ik weet het niet zeker. Voor mij is de waarheid belangrijk, niet zozeer de trots. Maar het moet wel m ì j n w a a r h e i d zijn.
@Persephone, op het blog heb ik iets ontdekt. Ik schrijf het boven het stuk. Mijn leegte, kijk daar anders nog even. Alles wat ik bij een ander zie, of dat hij doet, daar kan ik iets over mezelf uit ontdekken. Het maakt niet uit of het hij, zij, of jij is of bent (en of ze A of Z heten, doet er volgens mij al helemaal niet toe). Het gaat over mij. Daarom doe ik het zo. Op mijn manier. Geeft niet als er mensen afhaken. Zij moeten hun eigen manier vinden. Dit is die van mij. Maar als iemand het vraagt dan wil ik het graag uitleggen. Voor mij is het belangrijk dat zij die er naar vragen het begrijpen.
Enneh, ik heb inderdaad een onmiddellijke stop gezet op zoveel tijd en hart te steken in de ‘goede zaak’. Ook daar is ‘hij’ boos over. Ik gaf hem iets, nu neem ik het hem weer af. Ennnnn… daar komt bij 🙂 Het blog dringt zich ook steeds meer op. We zien wel waar de boel ‘klapt’ als het moet klappen. En please, please, please, Jez hoeft niet gered te worden. Die redt het prima zelf. En als het niet lukt dan kom ik je hulp zeker vragen. Want jou vind ik mooi.
Dag Lieverds! Ik moet weer proberen hoofd, hart en hersens bij al mijn andere Lieverds te houden.
Je bent nu inderdaad wat concreter. Zeven dagen, 18 uur. Wat voor werk is het? Misschien niet leuk om te zeggen; misschien heb je te veel ‘liefde’. Nu word je heel boos! Ik zou mijn onderhandelingspositie uitbuiten, sec. Misschien is wat jij zo negatief ‘wraak’ noemt, enkel ‘staan voor jezelf.’ Nail him! Ik heb zo’n lieve neef, die zich prodeo rotwerkt, op wie op een gegeven moment de zaak gaat drijven, maar ze betalen hem almaar (nog) niet. Ik heb een stiefdochter die zich uitsloofde voor een baas, ook nog voor ze ging babysitten, andere gunsten verlenen. Voor een hongerloontje. Ging ze om opslag vragen. Nee op request. Ook zij kreeg nee en tranen. Jaja. Ho maar. Zo worden de lieve mensen gebruikt. Dus moeten ze minder lief zijn. Wat wel jammer is, want lief vind ik je juist zo lief! Maar slachtofferschap past niemand!
Hé Jez,
Je bent lamp en je bent duisternis
Dit zolderraam is voor je oogopslag
Deze plank voor je moeheid
Dit beetje water voor de dorst
De waarheid zal je vrij maken
wij nemen bezit van jouw helderheid.
Menigeen heeft het ook al aangegeven in de reacties Jezz. Als je mensen de kans geeft de zaak uit te buiten door misbruik te maken van jouw liefde voor je werk dan wordt daar gretig gebruik van gemaakt.Houd het in de gaten want uiteindelijk wordt jij daar zelf verdrietig van.
@all 🙂
Man wat ben ik toch blij met het blog! Dit is de plek! Voor mij.
@Persephone, jammer dat je je woorden weghaalde, want mijn antwoord had daar betrekking op. Misschien kun je ze nog een keer plakken, als je wilt? Please, please, please 🙂
@Man met Sombrero, in een eerdere reactie hier boven probeerde ik uit te leggen dat als ik de woorden ‘je moet’ hoor, ik de rest niet meer kan verstaan. Ik moet niets. Ik kan kiezen.
Ik heb er voor gekozen om van de liefde te houden. Om de dingen met liefde te doen. Daarom kwam ik hier. Ik wilde met jou over de liefde praten. Omdat ik dacht dat ìk er iets van kon leren. En omdat ik hoopte joù te raken.
Nog een keer, zo duidelijk als ik kan, Man met Sombrero je kunt kiezen om de dingen met liefde te doen. Dan kùn je ook geen slachtoffer worden. Maar daar wil ik het een andere keer over hebben. Ook de rol van slachtoffer is er één die je kiest. Mijn liefde, die waar ik voor gekozen heb, doet me werkelijk soms ongelooflijk veel pijn (maakt niet uit of dat hier is of in real life, het heeft namelijk niet zo zeer met die ander, maar met mij te maken.) En toch ga ik door. Omdat ik ‘voel’ dat het mijn enige manier is. Alles dat ik heb. Mijn hele hart.
@fravapa 🙂 Hele verheven woorden, waar je vanzelf van gaat gloeien. Maar ze zijn niet waar, tenminste niet voor mij. Ik ben maar een gewoon mens van vlees en bloed. Ik knal honderd keer met mijn hoofd tegen de muur. Ik doe mijn best, ik huil, ik vecht, ik lach en heb lief. Ik doe het met alles dat ik heb. Heel eenvoudig. Ik houd er nu eenmaal van.
O.K., het is jouw wil.
Man, we moeten echt stoppen met reageren, wil je nog aan een beetje nachtrust toekomen zo af en toe 🙂 Ik geloof wel dat je je uiteindelijk prima weet te redden. Je weet wat je wilt, en anders kom je er binnenkort wel achter. En dan weet je ook hoe je het kunt bereiken. En ik? Ik kijk met veel interesse toe – en wens dat je slaagt. Veel van je worstelingen zijn zo herkenbaar. Misschien wijken sommige reacties daarom zo af van wat jij bedoelde. Iedereen herkent iets van zichzelf. Van zichzelf, niet van jou. Al ken ik je wel steeds beter. Je bent een mooi mens. Kus terug!
Reactie is geredigeerd