Eenzaam vandaag

foto

Vol pijn en wraak. Ik zit er midden in. En kom er nog steeds niet uit. Het is me niet genoeg.
Veel pijn. Niet weten waar het zit.
Bij het begin.
Ik vroeg om meer. Het was me niet genoeg. Hij zei niet te willen, wilde niet luisteren.
Ik probeerde te vertellen. Hij sprak door mijn woorden. Zijn oren vol. Zijn ogen gesloten. Wiegend op zijn recht. Heen en weer wilde hij niet horen.
Toen zag hij me niet. Dat deed pijn. De pijn maakte me razend. Hij ontkende mijn bestaan. Toen nam ik wraak.
Ik zei het niet langer vrijblijvend voor hem te doen. Ik probeerde redelijk te zijn. Redelijke klap om de oren. Raak. Uitleggen. Woorden die hij niet wilde horen. Ik zei ze nog een keer. Niet meer als vraag. Om te vertellen. Hij kon weer luisteren en begreep, maar negeerde de woorden.
En de volgende keer deed hij of ze nooit gezegd waren. Toen heb ik geschreeuwd. De woorden van mijn hart. Zijn oren konden niet herinneren en hij vond daar bijval in. Zij, unaniem. Mijn bestaan ontkend, anoniem gemaakt. Mijn woorden niet gehoord. Niet opgeschreven. Kans gemist.
Thuis heb ik gehuild. Met alles dat ik heb. Met niets, met ik die over is.
Nu ben ik strenger voor hem. En zij die er bij horen.
Ik kan hun onbekwaamheid, hun onkunde niet langer verdragen. Ik smeer ze er mee in. Ze zijn woedend. Maar ik kan niet troosten. Dat maakt ze nog bozer. Ze blijven incapabel. 
En het is niet het woord dat ik zoek.
Vandaag zoek ik een woord en kan het niet vinden.
Als ik het woord niet kan vinden dan mist er iets. Van mij. 
Kaken verkrampen. Ik bijt op mijn tanden. En godvergeten tranen houden nooit op.
Ik wil weten waar ik ze van beschuldig. Ik wil weten wat ze werkelijk zijn. Daar zit het, dat is waar ik mezelf mee aan het straffen ben.

Onderweg naar het toilet vind ik het. Tijd van confrontatie. De leegte van mijn schoot. Failure!

Je ziet me niet. Ik besta niet.

En daarom vroeg ik om meer. Omdat ik alles geef. Mijn hele hart. Daar moet ik van leven. En zeker weten dat je me ziet. En als dat nog steeds niet genoeg is, op een dag als vandaag, dan zit er iets niet goed. Misschien moet ik daarom weg.

Maar zij zegt dat ik verder moet. Opschrijven wie ik ben.

Tel Aviv,
Jezzebel

Foto: ? Mnt. Meron

This entry was posted in Geen categorie and tagged , . Bookmark the permalink.

43 Responses to Eenzaam vandaag

    Leave a Reply

    This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.