Wat heb jij vandaag gedaan, met liefde?
Ik ben naar buiten gegaan met dezelfde vraag als gisteren.
Waar ruik ik haar, waar voel ik haar, waar kan ik haar het best begrijpen, de liefde in mijn stad die als een nerveuze maagd in honderd gewaden door de straten dwaalt.
Waar broeit het. Ik wil de omstandigheden voelen. Weg van de kranten en televisie waar ze me indoctrineren met het gelijk. Ik wil weten wat er in de straten leeft.
Op het strand zie ik het meteen. Leeg, op een verdwaalde badgast na die de zon niet los kan laten. Die zich loom nog eens uitstrekt in de herinnering van kokos-, baby- en olijfolie. Verdwenen zijn de moeders, de kinderen naar school, de toeristen naar huis en de vrouwenjutters hebben een vrije dag.
Even vraag ik me af of ik de bus zal nemen. Er zijn van die dagen dat je daar over nadenkt. Zou ik vandaag de bus nemen? Ik ben dapper en zie beschaamd dat het vandaag niet anders is. Geen extra bewaking en geen politieagenten bij de bushaltes, zoals we dat op andere dagen gewend zijn als de dreiging groot is.
Ja, denk ik, gek is dat, het leeft niet zo erg, 9/11, in mijn stad. Ik schaam me er voor omdat ik op televisie en in de kranten zie dat de rest van de wereld dat toch anders doet.
We hebben het er wel over, maar het raakt niet. Niet echt.
Ik vraag me net als gisteren af, wat is het verhaal, het verhaal van vandaag?
Gisteren was dat voor mij een president die zijn boekje te buiten ging en van de liefde een giftig wapen maakte.
En de Al Queda videotape dan, waar expliciet nog eens gezegd wordt dat de lucht zwanger is van nieuwe ontwikkelingen, dat het gerechtvaardigd is Joden te moorden en dat men zich zowel in de Golf als in Israël dient voor te bereiden op de volgende aanslag, “omdat dit de realiteit is van de internationale politiek.” En die dan?
In mijn bus is geen beveiliging en ik voel me er schuldig over.
Over de hele wereld wordt al dat verdriet herdacht, maar hier nemen we niet eens de videotape serieus.
Ik ben bijna opgelucht als ik bij het Centraal Busstation aankom en daar wel security is. Mannen en vrouwen met zware wapens…
Vrouwen met zware wapens…
Ik weet eigenlijk niet zeker of dit werkelijk serieus is.
Ik heb over de sjoek geslenterd van het oude busstation, geluisterd naar de hartslag van mijn stad. Dat is wat ik vandaag met liefde deed.
Ik houd van deze vieze, stoffige, haastige, sloeberende, opgefokte, bloedhete, onverschillige stad.
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: Pascale
ik stuurde mijn lief
al menigmaal
gedichtekens van vrede
niet louter om haar
naar men denken zou
vol passie te beminnen
maar meer nog
zonder angst en vrees
haar voor mijn hart te winnen
oja, en ik heb ook nog de boodschappen gedaan
Oi vee 🙁
Er ging iets mis met de techniek. Nu heb ik de reacties op ‘het foutje’ gemist, want die heb ik ongezien, zonder pardon weggedaan met veel te vlugge vingers.
haar hart voor mij te winnen
wellicht, misschien
kweetnie
Jezz!
waar zit je met je gedachten
nu is het net of ik mezelf complimentjes zit te geven
cheers! 😉
Je hebt het goed gedaan riddertje.
Je hebt liefde gemaakt.
🙂
Je beschrijft het weer prachtig alsof het ‘gewoon’ tot het ‘lieve leven’ behoort. En over die vieze, stoffige, bloedhete stad gesproken: je kan altijd een verfrissende duik nemen in de blokkadevrije Middellandse Zee.
Pfff, ik heb het weer recht gezet, het is de televisie, CNN die door mijn bewustzijn blert. 🙂
lang geleden alweer (1981) ben ik in jouw land geweest en veel met de bus gereist. Zat een keer naast een militair, met geladen wapen, omdat we door de Westbank reden. Zat een keer pizza te eten in Haifa en toen moest de boel ontruimd worden wegens een bommelding. Dat voelde allemaal zeer unheimisch. Maar het was vast peanuts bij hoe het nu moet voelen daar.
jezzebel @ Ik heb nog niet veel van u kunnen lezen.
Wat ik wel heb gelezen is liefdevol en vredelievend.
Gegroet en Sjalom!
Ps.Gefeliciteerd! (Liever laat dan nooit!)
Vandaag heb ik 47 liefdesmails ontvangen van de Man met het Harnas. En o ja, ik heb ook nog boodschappen gedaan.
Het is vandaag niet anders dan toen Theodora, verdrietig genoeg misschien. Dezelfde nonchalante ‘such is life’, bijna niet te begrijpen.
@ali
Salaam Ali, sachtèn! Op onze gezondheid.
@ Zinnen verzetten, van die man die zo mooi met de stormen van het zijn kan vechten?
Lief, van ons beider Riddertje ja.
De man schrijft me helemaal omver.
Ik weet niet meer…ik ben.. hij..ik…
@zinnen verzetten,
Hij breekt een lans voor je 🙂
Op een dag als vandaag, te paard op weg naar je hart.
Vandaag, Jezzebel, heb ik mijn droom beschreven, waarin ik hunker naar de liefde die wij allemaal zo hard nodig hebben en zijn naam is Vrede.
Jij hebt mijn droom gelezen, zag ik.
Dat deed me goed, want tussen al jouw woorden zaai jij liefde en laat je ‘honderd bloemen bloeien’.
Gisteren hebben de Amerikanen de Nazi’s ons land uitgesodemieterd.
Vandaag zijn ze het hele middenoosten om zeep aan het helpen.
We hebben nog een lange weg te gaan.
Ik wens U allen een vredige nacht.
Groeten, Henk.
Aan de vooravond van deze dag schreef ik een gedicht op mijn VKblog, dat je hebt gelezen……vandaag was mijn dag niet extra gevuld met liefde voor…want ik probeer het iedere dag weer, liefde te geven met heel veel liefde….zelfs aan mensen die ik misschien wel zou kunnen haten….maar dat haten haat ik, ik ga er tegenaan met liefde….en vandaag hielp het weer..
Ja, wat je beschreven hebt hoort ook gewoon tot het "gewone" leven (@Jos!) en zou voor iedereen zo moeten zijn….We zouden daar geen 9?11 voor nodig moeten hebben. Maar ik weet ook al te goed dat de wereld helaas niet zo inelkaar zit.
Toch heb ik vandag wat extra liefde gegeven….aan meerdere mensen en aan mijn grote liefde….maar dat was eigenlijk door omstandigheden….
Bij deze stuur ik mijn liefde naar alle bloggers in de hele wereld…
en een speciale aan jouw..
Binnenkort, jezzebel , zal ik op mijn log vertellen hoe het mij verging in jouw stad en jouw land. Ik was daar op tournee met een jeugdsymfonieorkest. Zestien was ik en weinig politiek bewust…….
In ’85 was ik als klein jochie in Israel. Toen vond ik het wel een mooi gezicht, al die mannen met wapens…
Blijf hoop houden, blijf genieten van het leven.
Die liefde deel ik met je. Mis het. Te beschissen om langs te komen. Niet om mezelf maar om het kind. Kinderen maken je zo kwetsbaar.
Ik betrap me er soms nog steeds op dat ik met een wijde boog om vuilnisbakken op straat heenloop – na 15, 16 jaar.
Dank je voor je mooie stukken, waardoor ik daar toch weer even rondloop. Ik ruik de stad.
heel mooi, je voorlaatste zin maakt je laatste overbodig, vind ik.
@Phelan, Laten we nog een beetje dromen, jij kan dat zo mooi.
@Henk, En de liefde, Henk? Wat heb je met liefde gedaan?
@Jeg, Blij met jouw liefde!
@Asdale, Het klinkt nu al mooi 🙂 ik kijk er naar uit.
@Jerunda, Met liefde 🙂
@Eline, Op een mooie vrijdagmiddag gaan we samen choemoes en foel eten in de sjoek en hoeft niemand meer bang te zijn.
@Jan, ik heb er nog even aan gefrummeld 🙂
Ik ga nu gelijk naar beneden om even met mijn vrouw te knuffelen…
Yesss, zo’n man wil ik ook! 🙂
Maar dan zou het overspel zijn.
Vertel mij wat…
Gedurende het bestaan van je volk zijn dreiging en haat op jullie weg gekomen.Alleen liefde kan de oplossing brengen liefde van beide kanten, voor elkaar. Ik probeer me wel eens in te leven hoe dat moet voelen, generaties die alleen maar haat en dreiging hebben ervaren. Zou ik me loswrikken uit zo’n volk of me juist manifesteren. Is er nog liefde mogelijk, ja vast wel..
ik weet soms niet wat ik leuker vind aan jou blog,
wat je zelf schrijft of de reacties ….
Maar het is hier goed toeven lieve Jezzebel,
de zon schijnt nu, na een maand regen.
ik ga naar buiten en de liefde hier eens op snuiven
Liefs
ik zie dat mijn reactie niet is doorgekomen
dus nog maar een keertje dan
vandaag heb ik mijn vlinders naar school gebracht en verteld dat ik van ze hou
en de stem van mijn lief viel aan mijn voeten
hij zei met mij
en ik zei "dag jou"
liefs voor jouw jezz, Moon
@ zinnen zuster,
Vertel, vertel Lieverd, jij kan dat zo goed. 🙂
@sjoukje,
Weet je, soms is er geen andere keuze, de rest is al geprobeerd, alleen liefde blijft over. Dat maakt me dan weer blij 🙂
@Alice, lekker om te horen 🙂 Heb je liefde geplukt?
@Moon, oh wow :-)Wat mooi!
Wow, jullie maken me allemaal blij.
Het is lekker om hier te zijn. Ik ben het met je eens Alice, maar dat komt door ons. Wij, die van de liefde houden.
Verbazingwekkend dat de agenten zich door jou lieten fotograferen.
Het is verdrietig (understatement) dat zij er zo zwaarbewapend moeten rondlopen.
En het is zo jammer van een geweldig gebied, het Midden -Oosten ,dat er altijd zo’n zweem van onrust om heen hangt.
Ga binnenkort naar Jordanië en ik probeer mijn hart weer op te bergen . Onder de grond. Als een struisvogel.
Want een beetje bang ben ik toch wel.
Ik hoop dat ik mijn angst kan laten varen wanneer ik weer de geuren en kleuren van de woestijn in me op kan nemen.
Niet bang zijn Woudje. Laat je niet imponeren door het uiterlijk van de haat. Ook zij heeft een hart.
Voor mij was deze foto typerend omdat er een enorme nonchalance uitspreekt, als je door de wapens heen kunt kijken.
Drie agenten bij het Nieuwe Busstation die zich de tetter vervelen. Maar ja, ze moesten er zijn, want het was de elfde, dus hoorde dat zo.
Oh, Jordanië, ik houd van Jordanië. Dromen zijn daar werkelijkheid. Een Bedouïen die koning wordt, opgevolgd door een zoon van een andere vrouw. Een broer die aan de kant gezet wordt en een koningin die ondanks haar schoonheid ruimte moet maken voor de volgende vrouw van wie je wel moet houden.
Oi, Jordanië, land van rode rotsen en verhalen als duizendenéén nacht.
Jezzebel, volgende keer dat je stoere Israelische vrouwen fotografeert, kan je ze vragen hun zonnebril af te zetten en even te glimlachen? 😉