Lieve Papa en Mama,
Wat jammer dat je de computer hebt laten verslonzen en dat je ook nog steeds niet op het internet bent. Ik had het zo graag met je willen delen.
Ik kan het al niet aan veel mensen kwijt. Ik doe het nogal stiekem, in het geheim. Laf misschien. Maar ik vond het zo fijn om eens vrijuit te kunnen praten. Om niet op mijn woorden te hoeven letten en niet mijn gedachten te wegen. Ze gewoon te laten vliegen. De internetether in. Niemand die me op mijn vingers tikte, niemand die me kwam vertellen dat ik dìt echt niet kon maken. Dat ik het niet begreep, dat ik moet oppassen dat dit helemaal verkeerd zou aflopen. (In dat laatste zouden ze dan wel weer gelijk hebben gehad, maar dat vertel ik zo.)
Er is me iets raars overkomen.
Ik heb je verteld dat ik in deze oorlog begonnen ben over thuis te praten. Ja, I know, Nederland is ook thuis, maar hier woon ik. Dit rare, harde, prachtige, agressieve, sensuele, bloedhete land, is waar ik ben. Waar ik huil, werk, lach en liefheb. Ik geef toe dat ik wat naïef was toen ik dacht dat ik met een klein beetje liefde misschien iemand kon raken. Maar ik had er zo’n behoefte aan. Gewoon, iets liefs.
De realiteit is soms zo hard, zo bitter, zo uitzichtloos dat de verleiding om in die drab van het gelijk, het wapengekletter van de haat en de extravagante opinies weg te zinken, groot is.
“Ani be diga’on.” Ik zit in een depressie.
“Oh, hoezo?”
“Hamatsav.” De toestand.
Daar is dan gelijk alles meegezegd. Een normaal gesprek in mijn vriendenkring.
En ik had er geen zin in.
Dus, pap, heel gek, maar toen ben ik over de liefde begonnen. Dat is eerlijk gezegd een beetje uit de hand gelopen. Me boven het hoofd gegroeid. Daarom schrijf ik ook. Niet schrikken, maar aanstaande zaterdag sta ik in de krant…
Don’t worry, de volgende dag verkopen ze er de verse vis weer in.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Pascale
Als je ouders op jou lijken schrikken ze niet, maar ik denk dat ze stiekem een beetje trots zullen zijn.
J. inmiddels heb ik me toch een aantal keer gewarmd aan de mooie stukjes die je schreef. daarmee heb je mij en ik weet zeker velen geraakt, daarvoor dankjewel. voor zaterdag mazzeltof (-:
Liefde is overal
Wat heb je dat roerend mooi verwoord. Daar gaat geen ouder zich een buil aan vallen. Geniet ervan!
Jezzebel,
normaal blader ik eerst het magazine door en lees ik Sylvia Witteman, maar as. zaterdag lees ik eerst jou natuurlijk. Ik vind het echt een verrassing dat jij als eerste in de krant staat. Ik had werkelijk geen idee wie dat nou zou zijn. Gefeliciteerd.
en eh, mijn krant verdwijnt in de oud papier bak. Dan weet je dat.
groet T
ik lees al jaren geen papieren krant meer, maar zaterdag ga ik toch maar weer s kijken dan… en je ouders..dus zullen vast wel trots zijn.
Njoy!! 🙂
Trots op je!
Ik hou van jou.
Kan nog mooi worden zo’n viskrant na 25 jaren bewaard te zijn 🙂 gefeliciteerd met dit succes .
mooi
Wat een ontroerende brief is dit en je verdient met recht de volle aandacht voor je bijdragen.
Ook je kunst is opmerkelijk en fraai.
Kortom, een vermelding waard……en ik blijf je volgen…..
lekker relativeren en understaten Jezzebel
Als jij al met ‘een klein beetje liefde’ zoveel kan bereiken…
Makes you think…
Liefies? Thanks!
Mag het even zo? Met een collectief gebaar?
Wow! 🙂
Jezz, ze staat er op hoor! Kus
Jij bent zo ongelooflijk, prachtig mooi!
Dankjewel Zinnen Zuster 🙂
hoppa, weer een aanbeveling -met genoegen!-
(ik heb wel zin in verse vis 😉
Dankjewel riddertje… oehhh… zal ik je eens meenemen naar de beste vistent bij mij in de straat?
Misschien wordt dat wel het verhaal van vanavond….
🙂
ik stap nu in de bus
(of is dat niet zo verstandig?) 😉
Prachtig en krachtig. Mooi hoe je terugvalt op je ouders en ze wilt beschermen. Zij kunnen niet anders dan trots zijn. En die liefde heb je vast van hen ge-orven…
@Daan,
Ik heb mijn vader gisteren proberen uit te leggen wat een blog is. Het leeft niet zo erg voor hem, maar hij is ongelooflijk trots.
Ik vind het prachtig dat ik het nu toch met mijn ouders kan delen, via het echte papier.
Zaterdag mogen jullie allemaal langs de kiosk lopen (de VK wordt toch zaterdag ook bij jou ingevolgen?) En dan trots denken: hoort bij mij, ken ik! Toch anoniem, toch een beetje bekend. Geniet ervan! En over ouders: mijn schoonouders hebben het generatieconfict overbrugd en lezen trouw mijn blog…ER is nog hoop! (zij zijn zeventigers).
ingevolgen = ingevlogen
Je schrijft prachtig.. jammer dat je ouders het niet volgen hier op je blog. Dit zou voor hen in ieder geval de aanleiding kunnen zijn om toch meer kennis op te doen over het PC-gebeuren en internet!
Ja mijn vader leest ook trouw mijn blog! (bijna 80)..
Ach….dit is iets nieuws…..voor je ouders…..mmmm ik weet zeker dat ze trots op je zullen zijn.Je schrijft heel zuiver.Niet schuin of grof.Leesbaar voor vele generaties.En bijzonder dat je ook dit weer schrijft.
Wees trots op je zelf!
Heel trots!
En altijd blijven schrijven!; ))))
Jammer dat je alleen kan delen als anderen willen delen. In dit geval is het gewoon computervrees.
Ik geniet van je manier van schrijven.
Gefeliciteerd meissie! En blijf zo ongeremd schrijven over wat je bezighoudt. Je schrijft prachtig. Sterker nog: je schildert met woorden. Kol Hakavod!
Mazzeltov!! Welke krant?
@ shalomsalaam: lees GJ Bogaerts maar, het juryrapport ook. Ze komt morgen in de Volkskrant.
Lieve Jezzebel, ik steek even mijn blonde hoofdje uit mijn kasteeltje om een groet uit mijn raam te gooien over de zeeën naar jou en je daarmee een hart onder de riem te steken.
Blijf ver…. je weet wel wat er op de puntjes moet staan!
En ach, in een krant staan is leuk en aardig, maar morgen is er weer een gewone dag…ø))
kærligst, jeg.
Thanks Jeg, je woorden doen me goed 🙂
Goede week ook voor jou.