Ik wil er even uit. Het nieuws raast weer de hele dag door mijn huis en het is me nu te veel. Ik word er onrustig, ibbel en nerveus van. Ik zoek de waarheid en weet niet goed hoe ik wat moet interpreteren. Genoeg, laat me nu even net als Nasrallah zijn, zalig onwetend, hoef je ook de verantwoordelijkheid niet te nemen. Ik wil het nu even kwijt.
Kom, vlucht met me. Weg van de realiteit. We gaan een ijsje eten, en daarna naar de rots, mijn rots. Kom even bij me zitten in het donker. Zullen we samen de nacht in staren, in de richting van Europa?
Ik weet niet zeker of het door de sorbets van Iceberg komt, of door de lawaaiige drukte van Ben Yehuda Street vol met mensen die net als wij lak hebben aan wat er op de televisies in onze huiskamers wordt geschreeuwd, maar ik ben blij dat we de actualiteit verruild hebben met hier en nu.
Welke smaak wil jij? Voor mij passievrucht, mango en kokos. Waarom ook niet, het is tropisch heet, nog steeds. Eind augustus, midden in de nacht en het asfalt gloeit met de hitte van een voorbije, zinderende dag. Zo is het òòk, deze dag is weer voorbij.
Kom, laat me je meenemen naar mijn plek, die plek waar ik zo vaak vlucht. Waar ik mijn rug naar de stad kan keren op die uitgesleten rots boven het strand. Mijn rots. Of eigenlijk is hij van hem, de ex. Hij heeft hem gevonden. Hij is goed in vinden, zo heeft hij mij gevonden. Ik houd van zoeken.
Weet je, ik kom er vaak, nog steeds, soms stiekem met hem, de ex. Dan vluchten we allebei. Maar het liefst ben ik hier alleen, in de luwte. Je moet er een muurtje voor over klimmen om er te komen. Misschien helpt dat ook.
Ik ben blij dat ik hier ben, maar de headlines van vandaag laten me niet los. De propagandamachines her en der werken op volle toeren. Olmert vindt uitgebreid niet nodig, hij wil nu een beperkt onderzoek. Nasrallah heeft het over als ie ‘t had geweten, dan had ie ‘t niet gedaan, je kent het wel. En Iran steekt pijnlijk wrede vingers in het Duitse schuldgevoel. Oh, en er zijn ook opeens beelden gevonden van Ron Arad, in 1986 ontvoerd. Man die symbool werd van al het verdriet om iedereen die we kwijt zijn.
Ik ben blij dat ik jou heb, zullen we samen nog even zoeken?
Tel Aviv,
Jezzebel
of eerst een kopje koffie drinken(de groeten van Ibbeltje)ibbel; een raar woord trouwens en wie was jezzebel ook al weer…..!
Ga zo door ..ga zo door…je bent een geboren schrijfster; )))
@ Cor,
Ibbel is eigenlijk geen woord, het moet iebel zijn, maar ik vind ibbel mooier.
@ Isis,
Dank je wel
En, waar ben je nu naar op zoek?
@ Jerunda
Waarheid… rust… vrede..? Liefde!
@ Cor nog even
Jezebel!
Queen, beauty, traitor, symbol of evil. Down through the ages her name became a synonym for deceit and treachery.
Jezebel!
Brazen, voluptuous, wanton, lascivious. Could any man resist her wild beauty, her lush body?
Lust and lies she employed to feed her insatiable greed, her burning ambition. She was loyal to no man, would betray any land, believed in no God.
And so God cried: "The dogs shall eat Jezebel by the walls of Jericho!"
Niet mijn woorden, maar je begrijpt dat zij mijn hart gestolen heeft.
Lieve Jezzebel, Dankjewel voor je reaktie op mijn Levenslost gebabbel. Levenslust is in het geheel niet verdwenen! Het is juist de oorzaak van dit tijdelijk zwarte gat. Onrust, muziek maken, schilderen, praten tot het licht wordt. Dingen die niet kunnen als je een mama van twee prachtige kleine mensen bent. En mama’s lopen niet weg (dat deed mijn moeder wel…)maar als mama’s niet voor zichzelf zorgen, niet zorgen dat de bron schoon blijft, doet ze ook haar kindjes tekort. Het Dilemma. Hoever ga je met Zelfliefde?
En jij, jullie, ik stuur jullie een wolk liefde!
Kus van Sigrid
@ zinnenverzetten
Dank je wel, oi liefde kunnen we hier goed gebruiken 🙂
Jezzebel, dank je wel voor de uitleg; ik wist vaag dat ik het ergens in de richting Jericho moest zoeken
Wat ik eigenlijk nog mooier vind dan het verhaal achter de naam (lag ook in mijn geheugen te verstoffen), is de hypnotiserende werking van de zz.
Heeft de odyssee al epische proporties aangenomen?
Ach, onzin! Je hoeft het niet te zoeken, je moet het leren herkennen.
@ Jerunda,
De dubbele z is eerlijk gezegd een beetje lafheid van mij, ik wilde niet helemaal op haar lijken.
En dan over de liefde… weet jij hoe?
Ik wil graag een ijsje met citroen, cocos en eh eh nee, doe maar alleen citroen en sinaasappel. Ik kom bij je zitten op het plein en voel mij even een held.
En dan zoeken en vinden we verder…
Wees maar blij dat je niet helemaal op Jezebel wil lijken, probeer maar de goede dingen eruit te pikken.
Queen, beauty ja
traitor, symbol of evil nee
Trouwens, ze lijkt mij een klassiek gevalletje bindingsangst…
En dan over de liefde… weet jij hoe?
Allereerst denk ik dat om iets te herkennen je er de tijd voor moet nemen, denk maar aan mijn ‘slow’ pleidooi.
Maar waaraan je het herkent, tsja, de woorden om dat te beschrijven schieten me nu niet te binnen, dat houd je van me tegoed. Ik zou bijna zeggen: ‘Je herkent het pas als je het ziet’ (Cruijff volgens mij, hopelijk is dit geen turn-off)
Als je het mij vraagt, zal het jou niet aan liefde ontbreken zolang je zo mooi blijft schrijven. Bij mij komen in in ieder geval erg positieve gevoelens boven als ik je lees.
Hoe is het met het willen vinden ?
@Paul, ik houd werkelijk van zoeken, maar soms is het fijn om gevonden te worden.
Zo jezz
bij het begin beginnen
dit is mooi
@Koekie, man je weet niet waar je aan begint 🙂