Dat deze week niet verdrietig zal zijn
Kom, laat me dit moment nog even van je stelen. Drie sterren aan de hemel, de zon is onder en de nieuwe week begonnen. Er staan weer allerlei verplichtingen op je te wachten en de dagen zullen zinderend heet zijn. Laat me nog heel even bij je zijn.
Kom even met me mee, het is avond en de zwoele zomernacht zal je goed doen. Even eruit.
Shavuah Tov, wens ik je, dat deze week niet verdrietig zal zijn.
Weet je, ik moet al een tijdje aan hem denken, maar het maakte me zo droevig dat ik het er eerst niet over wilde hebben.
Ik laat mijn hand in de jouwe glijden en mijn vingers vlechten die van jou als de strengen van een challe op shabat.
Er is hier een plek, een café, zeg maar een bar, eigenlijk, hoewel je er voornamelijk komt voor de koebeh… Ik begin onsamenhangend te stamelen. Ik wil je zoveel tegelijk vertellen. Ik probeer het nog een keer.
Ik wil je meenemen naar café Byblos. Het is een bijzondere plek, bijna aan het einde van de boulevard. Een jaar of vijf geleden ben ik er een keer geweest, toen stonden er zware lijfwachten voor de deur. De tweede intifada was nog maar net uitgebroken en het feit dan een Libanese generaal een café in Tel Aviv opende was een gotspe waar iedereen het ergste van vreesde. Ik ben er nooit meer terug geweest. De pijn sneed me door mijn ziel, benam me de adem. Meer verdriet dan ik kon verdragen.
Weet je, er was een tijd dat er een SLA (South Lebanon Army) bestond. Libanese Christenen die een soort buffer vormden tussen de Hezbollah en Israël. Ik zag er vanochtend een documentaire over op het Israëlische discovery channel.
Daar zag ik hem weer, de man met zijn fiere uiterlijk, zijn grijze haren en zijn onverschrokken pas. Generaal Antoine Lahat in functie. Ik kon zien waarom alle partijen respect voor hem hadden. Hij stond zo mooi rechtop.
Ik heb generaal Lahat een keer ontmoet in zijn café, zeg maar bar, die hij tegenwoordig uitbaat aan de boulevard in Tel Aviv. Byblos, genoemd naar de Libanese stad waar hij oorspronkelijk vandaan komt. Het centrum van de bijbelse cultuur. De Grieken hebben het zijn naam gegeven. Het betekent papier… En toen moest ik aan jou denken, ik weet hoe jij van papier houdt.
Generaal Lahat zal nooit meer terugkeren naar Byblos, hij is net tachtig geworden en in zijn thuisland wacht hem de doodstraf, hij is een landverrader, omdat hij voor de vrede zorgde.
Kom, ga met me mee om de beste koebeh in town te eten, het lekkerste gekruide gehakt, met de grootste liefde gemaakt.
Ik werd er ooit meegenomen door een minnaar die tegelijkertijd zijn gezicht even moest laten zien – zodat tous Tel Aviv wist dat hij nog steeds alive and kicking was – en oprecht benieuwd was naar deze gevallen generaal. Wie was de man die voor Israël de kolen uit het vuur haalde, met Hezbollah knokte en wiens mannen de grond onder zijn voeten met hun eigen handen zouden opensplijten om hem te beschermen? Een ijzervreter die tegenwoordig Libanese culinaire hoogstandjes maakt. Niet langer tot de tanden bewapend, maar die in een café in Tel Aviv met zeezicht heeft gezet.
Hij maakt een fragiele indruk, de Israëliërs maken zich een beetje vrolijk om hem. Hij, de man die nu komt vragen of het gesmaakt heeft, of we genieten van de lekkernijnen uit zijn land.
Weer wat later, als onze tafeltjes vol staan met zijn strategische culinaire ammunitie, zie ik hem op een krukje zitten, twee ‘bijna blonde’ dames om hem heen. En ik vond het te verdrietig.
Kom we gaan hem een goede week wensen. Ik wil even horen hoe het met hem gaat. Gewoon om te weten dat hij oké is.
Tel Aviv,
Jezzebel
Prachtig en ontroerend stuk.
Dank je wel Gingy, shavuah tov.
je stijl geeft veel te genieten; ik hou van de toon van understatement….en beeldspraak als strategisch culinaire ammunitie…..om van te smullen,nou ja ik moet niet overdrijven mevr jezzebel
Wat een wereld!
Ik word er wel een beetje verdrietig van……en prachtig geschreven.
@ Cor, blijf je alsjeblieft flink overdrijven? Het is zo fijn om te horen 🙂
@nico, fijn dat je weer even kwam buurten. En ja, het is een verdrietig verhaal…
Yotzeh min haklal!!!
Ontroerend en vertederend en jammer genoeg een beetje tijdloos. Dank je.
Wat schrijf jij geweldig mooi!
Ik ga je vaker lezen…
Ha lieve Jezzebel!
ik hou ook van jou blog,
tot gauw.
Poeh, mooi Jezzebel. Sjavoea tov gam lach vekol toev.
Ik wist niet eens hoe Lahat terecht was gekomen.
Vind je schrijfstijl zo mooi, en vind het zo prettig weer eens die vertrouwde klanken te horen, al is het op het scherm, dat ik je link op mijn blog. Vind je toch niet erg?
hoi jezzebel,
Bedankt voor je reactie, je schrijft mooi, ik zal je blogs eens gaan lezen’
groetjes Shozo
zo fijn om dit te lezen
waarom heb je het verlaten jezz?
@Koek, het is een lang verhaal.
En op een bepaalde manier vertellen alle blogs die ik tot op de dag van vandaag heb geschreven over het waarom.
Ik weet het niet precies.
Ik denk dat Israël voor mij niet langer waar was.
Ik ben een schrijver en een kunstenaar.
Nederlands mijn moedertaal.
Nederland land waar ik geboren ben en op een bepaalde manier thuis hoor.
Al was het maar voor het vertellen van het verhaal.
makes sense Jezz…
mijn taal van expressie is eenvoudiger te plaatsen in het buitenland.
Zal door jouw verhaal heen kabbelen.
De website van de VK is primitief
de "back" knop gooit me bovenaan de pagina en brengt mij niet terug naar de laatste positie.
koek
Man, ik vind het al zo’n toestand dat je hier helemaal aan het spitten bent.
Tot op het nieuwe blog Koekie, dan gaan we weer verder.
geen toestand maken hoor.. 😉
spitten doe je niet in een juwelenbox
wil je liever dat ik niet reageer?
ik volg de jezz van nu ook
en beveel je aan
koek
@Richard, ik vind je reacties heel fijn.
Je maakt me verlegen, en erg blij.
Dan weet ik niet goed wat ik moet zeggen. 🙂
goede morgen jezz
weer vroege vogels voordeel 😉
Good evening Rich, er is nog een uur of drie te gaan voordat we platgaan met het blog.
Ga je nog een stuk maken, op de valreep?
dat zit er niet in
maar thanks for the heads up…wist er niets van
ben benieuwd wat ze ervan gaan brouwen
low energy tis al 1 am
ben braindead tv serie aan het kijken
rood wijntje en een peuk
@Koekie, klinkt best lekker 🙂
We liggen een complete dag plat.
Verwachting is dat het blog pas dinsdagmiddag weer in de lucht is. (Nederlandse tijd)
Maar dat kan ook pas woensdag het geval zijn.
Mocht het allemaal heel erg mis lopen met de nieuwe uitvoering van het blog, dan is ons beloofd dat we teruggaan naar de huidige versie.
Het wordt dus spannend, wat eruit komt, wat het wordt, en wat we er van maken. 🙂
love that show rescue me (waar ik laatst een video van had gepost cop cookies) zo heerljk NYC.
zware sociale dag…memorial day bbq. teveel gegeten mijn kaak en kies doen pijn. er waren teveel kinderen. hoewel ik kinderen prachtig vind. Mooi portret gemaakt…voor later
Ik bladerde door de handleiding
wordt allemaal bewerkelijk maar wellicht beter
was sowieso van plan mijn website compleet om te gooien naar een beeldblog
weet niet of ik dit zal uitbreiden met een tekst blog op mijn eigen domein bij te houden…
hoe is het met jou ?
Reactie is geredigeerd
Sorry, ik moest even douchen en zo 🙂
Het is een prachtige stralende dag in Zandvoort.
En ik knal er zo nog een sollicitatie uit.
Daarna is het schilderen.
Enkel schilderen, want geen blog.
Hoe zit dat met die kies, moet je niet óók nog even naar de tandarts?
Je gebit is belangrijk hoor.
Ik wil niet tuttebellen, maar het is goed als ook de tandarts er even naar kijkt, toch?
Mooi als je een beeldblog gaat maken.
Maar ik zou je tekst erg missen.
Ik vind dat je goed schrijft.
Ik hou van jouw stijl.
Mooi ook, ik heb het vanaf het begin gezien.
Hoe je zocht.
Maar al heel snel je eigen stem vond.
Koekie, tot straks aan de andere kant van het nieuwe blog.
Dan gaan we weer verder met lullen. 🙂