Soms zit de liefde me te dicht op mijn huid
Ken je dat gevoel? Alsof je hele lichaam gevangen zit in grote vermoeidheid. Het is te veel, te pijnlijk. Je kunt maar zoveel verdragen.
Ik heb dat ook met internet. Er is zoveel informatie dat ik het gevoel heb bovenop iemand te zitten. Ik ben misschien wat overgevoelig. Maar woorden raken me. Geef me je leugens en ik zal je vertellen wie je bent.
Al die emotionele toestanden overvallen me een beetje. En het is ook echt geen snobbisme, maar al die tikfouten doen me werkelijk pijn.
Net alsof iemand naakt voor je staat met al zijn tekortkomingen. Misschien is mijn fantasie te levendig maar als ik naar zo’n gedicht kijk van een stuk of dertig verzen lang dan heb ik de man zo rauw op zijn lever gezien dat ik er een beetje misselijk van word.
Je begrijpt dat ik soms ook dodelijk vermoeid word van de internet date? Ik blijf natuurlijk stug doorgaan, dat wel. Vrouw alleen, van deze tijd, Master of her soul, Captain of her universe, is geen slachtoffer van omstandigheden. Ik vind ‘m wel.
Jdate is een goede plek bijvoorbeeld waar je vooral lang nìet moet komen. De Israëliërs die er hangen zijn te kort door de bocht en de Amerikanen te wanhopig.
Laat me je vertellen over Lasalle, man van vijftig en 110 kg uit Illinois.
Ik dacht dat dit een goede manier was om een vrouw van kwaliteit te vinden, opent hij zijn profiel.
Ik houd van de gewone dingen, film, een goed historisch boek, theater, fietsen, trainen en mijn hobby is het schilderen van miniatuur soldaatjes, ik speel ook met ze.
Ik zucht, maar lees door. Hij heeft me aangeklikt voor een gesprek, ik wil eerst weten wie ik voor me heb voordat ik daar op in ga.
Dan zijn er de jongens, Duke en Maxwell, twee Terriers, Fantastische honden en gezelschap.
Ojee, dat is oppassen. De Terriers worden met een hoofdletter geschreven en het feit dat ze fantastische honden zijn ook. Ik vind het verdacht. Iemand die Fantastisch over zijn hond met een hoofdletter schrijft.
Ik ben best een goede kok en in staat om net zo goed een rustig diner voor twee voor te bereiden als een feestmaaltijd voor de hele familie.
Mijn God, je krijgt er de hele familie bij! Daar had ik nog niet over nagedacht.
Ik geloof in ouderwetse normen en waarden zoals integriteit en eer. Zo probeer ik mijn leven ook te leiden. Ik ben ook heel speels en romantisch.
Ik besluit het nog even aan te horen en stem in met een live-gesprek.
“Je klinkt als een interessante vrouw.”
“Dank je wel,” zeg ik beleefd. “Ben je op zoek naar een interessante vrouw?”
“Dat lijkt me beter dan een oninteressante vrouw,” antwoordt hij snedig.
“Je hebt er wel je handen vol aan.”
“Dat is waar… dat betekent gewoon meer groei voor de man… of een paar snelle schoenen aanschaffen om het bij te houden.”
Vergeef me, maar ik houd niet zo erg van lollig en stuur een smiley zijn kant op. M’n woorden zouden me verraden. Hij voelt het niet.
“Met die lange benen van jou zal het een waar plezier zijn om je bij te houden.”
“Ik ren meestal niet.” (En ben allergisch voor het Amerikaanse schoonheidsideaal dat in de apparaten en tangen in vorm gehouden moet worden.) “Ik houd van de confrontatie,” gooi ik er nog een schepje bovenop.
“De confrontatie is veel gepassioneerder,” is hij het opeens met me eens.
“Waar ben je precies naar op zoek,” pik ik de draad weer op.
“Een vrouw met een goed hart, intelligent, iemand die van lachen houdt, sensueel, seksueel…”
Oh God, dat heb ik weer. Maar hij geeft me de kans niet te antwoorden.
“En jij, waar ben jij naar op zoek?”
“Ik heb geen boodschappenlijst. Maar een goede converstatie zou aangenaam zijn,” zijn de woorden waarmee ik alsnog de benen neem en hij de schoenen niet voor heeft.
Tel Aviv,
Jezzebel
En ken je deze ook;
Ik ben romantisch, houd van strandwandelingen en een glaasje wijn bij de open haard.
En…? ……….hoe zit het met de misselijkheid.
Niet zo best. En waar houd jij van?
Jezzebel… liefde verstikt soms.
Jezzebel, je liefde is intens en mooi.
Dat weet ik inmiddels niet meer. Te vaak misselijk geweest, denk ik.
Ik houd me aanbevolen voor wat confrontatie, just for the fun of it.
Jezzebel, wat vind je van Dan Halutz en zijn persoonlijke ‘biecht’ dat hij he allemaal niet goed heeft gedaan?
Lees mijn VK-blog "Het Verval van de Israëlische Natie (II)" van vandaag!
@ Paul,
Ik ook van jou 🙂
@niko
Hoe doe je dat dan? Waar vind jij dè vrouw, of hoeft dat ook niet meer?
@ Jerunda
Hoe ga jij die confrontatie aan?
@ Rolf van der Marck
Ik houd me met de liefde bezig, in elke vorm die ik tegen kom. Als je me zou vragen wat ik vind van Moshe Katsav, president van Israël verdacht van verkrachting en Chaim Ramon, voormalig minister van justitie die vorige week zijn positie moest neerleggen wegens ongewenste initmiteiten…
Maar ook daar ben ik nog niet uit. Want hoe zit dat met dit soort mannen? Mannen op leeftijd die hun positie gebruiken (en in de waagschaal leggen) om jonge vrouwen hun seksuele wil op te leggen en voor altijd het beeld van echte liefde voor die meisjes te bezoedelen. Hoe werkt dat? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Misschien moet ik er nog een beetje aan wennen.
Jezzebel ik ben een vrouw…..en de moed opgegeven, nou dat nog niet, maar ik weet eerlijk gezegd ook niet wat ik er mee moet. Behalve dan het internet daten daar ben ik mee gestopt daar vind je de liefde echt niet.
@ Niko,
Oi, I am sorry, ik had dat zo snel niet in de gaten.
En dan over de internet date… Ik weet het niet, internet heeft me toch ook heel erg mooie mensen gebracht. Vrienden van wie het eigenlijk niet uitmaakt waar je ze tegenkomt. Dat had net zo goed in de kroeg of op een verwaarloosd marktje kunnen zijn, dat leek voorbestemd.
Sommige mensen moet je tegenkomen.
Mooi verhaal! Het valt idd niet mee om een echt leuke man te vinden, terwijl je toch zou denken dat er daar genoeg van rond zouden moeten lopen. Gewoon volhouden!
Weet je, soms heb ik het idee dat ‘wij’ tot de nieuwe trend behoren. We zoeken niet meer alles bij één, maar een klein beetje bij alles en iedereen.
Dat is even opnieuw je prioriteiten bepalen, even verschikken en anders gaan zitten…
Confrontatie met woorden, hoe anders?
Wat die vieze oude mannetjes betreft (sorry, heb er echt geen mooiere woorden voor over), zou het niet kunnen dat de oorlog ze het gevoel heeft gegeven dat ze weer een echte man zijn?
Wat betreft je ‘salad bar’ concept, ik denk toch dat ‘alles bij één’ meer en diepere satisfaction kan opleveren.
Soms vraag ik me af of zowel mannen als vrouwen niet te hoge eisen stellen. Tuurlijk moet je niet achter de eerste de beste aanlopen, maar naar perfectie streven is ook niet de beste optie. Vergeet bovendien niet dat naarmate je elkaar beter leert kennen, je hopelijk de kwaliteiten steeds meer leert waarderen en de mindere eigenschappen kunt vergeven.
@ Jerunda,
Je zegt een paar mooie dingen die me aan het nadenken zetten. Maar geduld, langzaam aan en toewijding, zijn woorden die hopeloos ouderwets zijn geworden, zo lijkt het vaak.
En? woon je in een ideaal huis? Heb je het ideaal ingericht? Is alles er precies zoals je het graag ziet? Ben je er volkomen gelukkig in?
Ja? Hoezo. Ben jij dan toevallig de eigenaar van het mooiste huis van het land? Heb jij dan toevallig geld genoeg om alles geheel naar eigen smaak in te richten? Heb jij dan toevallig precies al dat creatief inzicht om te voorspellen hoe die meubeltjes, fotolijsten en prullaria bij elkaar zouden gaan passen?
Oh, je zei nee? Wat zeg je? Het tegendeel juist? Hoezo. Ben je dan door armoe en misere weggestopt in een raamloos kamertje aan de treinbaan? Ben je zo ziek, zwak en misselijk dat je er ook niks aan kan doen dat je huis vervuild en verslonst is? Of ben je bedrogen en blijkt je huisje overal te lekken en te stinken en giert de koude wind door de kieren van je verrotte ramen?
…
Lijkt de relatie met een ander niet een klein beetje op de relatie die je hebt of kunt hebben met de ruimte waar je woont? Het zijn deels externe factoren die bepalen welke woonruimte voor jou haalbaar is. In elk geval is er maar eentje die woont in het mooiste huis. De rest moet zich proberen tevreden te stellen met een minder mooie. Hoewel…, wat heet mooist. Binnen dat kleine huisje dat jij hebt weten te bemachtigen probeer je zelf, met al je creativiteit, er iets moois van te maken. Iets waarvan je kan genieten. Toch?
Zo kan het ook binnen een relatie gaan. Probeer er samen iets moois van te maken. Dat lukt alleen maar als beiden elkaar de creatieve ruimte daartoe geven. En dan maar hopen dat men beiden min of meer dezelfde smaak heeft.
Misschien is het na de ‘slow food’ beweging tijd voor een ‘slow love’ initiatief.
Trouwens, wat jij schijft is hopelijk ook met geduld en toewijding tot stand gekomen
@ Peter,
Je woorden zetten me aan het denken. Misschien heb je gelijk. Misschien is het in de liefde zoals met het vinden van een huis. Je stapt er in, je kijkt om je heen en je besluit, dwars tegen alle logica in. Hier wil ik zijn, hier ga ik gelukkig worden.
Ik vind dat huis nog wel.
@ Jerunda
Ik ben niet zo goed op de hoogte van trendy food en hippe eetgewoonten, het duurt hier allemaal wat langer voordat het vermaak en genot van het westen langs komen waaien. Wat is slow food? Vertel het me alsjeblieft, het klinkt zo lekker.
Persoonlijk staat voor mij ‘slow food’ voor het genieten van eten, het de tijd ervoor nemen, autenticiteit, kwaliteit.
Zoals het hoort tegenwoordig, is er ook een website:
http://www.slowfood.com/
En ze zijn ook actief bij jou in de buurt:
http://www.slowfood.com/eng/sf_ita_mondo/sf_scheda_condotta.lasso?idcond=CND_0139
@ Jerunda
Oehhh, mooie site, dank je wel.
Nog even een voorbeeld om je het nut van geduld en goed nadenken te laten zien:
Toen ik voor het eerst jouw blog betrad viel mijn oog al snel op ‘Tel Aviv’. ‘Getver, wegwezen’ was mijn ‘knee-jerk’ reactie. Vergeef het me, je begrijpt hopelijk dat ‘Tel Aviv’ geen positieve associaties met zich meebracht.
Toch zat dit niet lekker, ik schaamde me voor mijn gedrag. Dus ik besloot terug te keren, daar heb ik nog geen spijt van gehad.
Bedankt voor het tegengif.
Je laat me giechelen 🙂
Giechelen??? Nee, die reactie had ik niet verwacht.
Leuk stukje, leuke site!