Woensdag, 9 augustus 2006
Tel Aviv,
Lieve Chaim,
Als het goed is zit er ook een reep chocolade van Elite bij deze brief. hebben ze beloofd. Het leek me zo lekker voor je, iets zoets in deze bittere ellende.
Hoe is het met je? Ben je bang?
Hier is het nauwelijks voor te stellen waar jullie doorheen moeten. We hebben het er natuurlijk wel over. Maar alle meningen, alle opinies en alle opgewonden, vermeende, complottheorieën maken me nerveus. Vooral de bewijzen waarmee al dat gelijk gestaafd wordt.
Gisteren belde ik met Stef, je weet wel die Belg, een beetje hyper, die ik in Oelpan ben tegen gekomen. Hij wist precies hoe of wat, wat het einde van de wereld zou worden en wie daar verantwoordelijk voor is. “Fuck the French,” schreeuwde hij in mijn oor voordat ik hem vroeg het er niet meer over te hebben. De hele dag door krijg ik emails van iedereen die weer één of andere expert quote, maar daar verder geen bronvermelding, of context bij geeft. Vandaag kreeg ik zelfs een speech van Olmert die echt misselijk was, maar niemand wist waar het vandaan kwam. Ik heb het maar weggegooid. Ik wil het allemaal niet meer horen.
Ik heb zo’n behoefte aan iets liefs. Heb jij dat ook?
Daar straks, toen de zon onderging, was ik met Hana op het strand, we hebben samen een joint gerookt en een biertje gedronken. Giechelend op een volgepakt terras met onze voeten in de branding, alsof het een gewone dag was. Maar ik moest steeds aan jou denken. En vandaag las Devorah me een brief van haar zoon voor. Hij vertelde haar niet ongerust te zijn, niet bang, dat hij van haar hield en dat iedereen, in elke situatie, altijd de keus heeft om ook van het leven te genieten. Ik moet er steeds aan denken. En ook een beetje van huilen. Devorah voelt zich erg alleen. Ze is zo faliekant tegen deze oorlog, niemand om haar mening mee te delen en nu heeft dat monster haar zoon opgeslokt.
En jou. Jou heeft het ook tussen de tanden. Ik verlang naar de geur van je lichaam, je lieve blote voeten en de lach in je ogen. Wanneer zie ik je weer, vraag ik me steeds af. Hoe werkt dat eigenlijk? Krijg je verlof? Na 21 dagen zullen ze je toch wel een dagje vrij geven? Ik verlang naar dat telefoontje. Naar het moment dat we samen zullen ontbijten, onze haren een beetje in de war, en als kleine kinderen hand in hand over de boulevard slenteren.
Was je maar hier.
x
Door op de link hier onder te klikken, kun je iets liefs naar de mannen en vrouwen aan het front sturen (en een reep chocolade). Gratis (met dank aan Elite chocolade). Als je er ook een persoonlijk briefje bij doet zal een klein pakketje met snoep worden afgeleverd. Gewoon iets liefs, uit blijk dat we aan ze denken en van ze houden.
http://www.websense-media.co.il/has_200706/default.asp?gid=friend
Tel Aviv,
Jezzebel
Yes.. iets liefs.